Τα νέα από το προοδευτικό μέτωπο δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά τις τελευταίες μέρες. Τη στιγμή ακριβώς που χρειάζεται να προχωρήσουν οι διαδικασίες όπως ακριβώς έχουν συμφωνηθεί και δρομολογηθεί από την επιτροπή Αλιβιζάτου, ώστε να ενισχυθεί το αισιόδοξο κλίμα και οι προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί σε σημαντική μερίδα προοδευτικών πολιτών, κάποιοι φαίνεται να έχουν διαφορετική γνώμη για την όσο γίνεται ευρύτερη απήχηση του εγχειρήματος. Οι τόνοι ανεβαίνουν και οι εκβιαστικές πιέσεις εντείνονται από μερικές τουλάχιστον πλευρές.
Η αντιπαράθεση για την δυνατότητα διεξαγωγής και ηλεκτρονικής ψηφοφορίας εξ αποστάσεως επιδιώκεται να εμφανισθεί σαν διαφορά επί ενός τεχνικού ζητήματος ενώ στην πραγματικότητα αφορά την αντίληψη για την μαζικότητα της συμμετοχής στο νέο φορέα, αφορά τη Δημοκρατία σε τελευταία ανάλυση. Ένα μικρό και ελεγχόμενο νέο κόμμα μπορεί να εξυπηρετεί τις πολιτικές βλέψεις κάποιων αλλά δεν έχει τίποτα απολύτως να προσφέρει στην προσπάθεια της χώρας να ανακάμψει.
Εκφράζονται φόβοι ότι την τυχόν εγκατάλειψη της ιδέας της εξ αποστάσεως ηλεκτρονικής ψηφοφορίας – και τον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων πολιτών που δεν θα μπορέσουν αντικειμενικά να ψηφίσουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό – θα ακολουθήσουν και άλλες ανάλογες προσπάθειες περιορισμού και ελέγχου του εκλογικού σώματος, όπως ο αποκλεισμός όσων θέλουν να συμμετάσχουν σαν φίλοι και όχι σαν μελλοντικά μέλη του νέου κόμματος. Μια ιδιότητα που έχει ήδη γίνει σεβαστή και έχει καθιερωθεί σε ανάλογες διαδικασίες σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ορισμένοι δεν διστάζουν να επαναφέρουν από τα «παράθυρα» ή τις ανακοινώσεις τους και το θέμα της εκλογής «προέδρου της ΔΗΣΥ» που δεν καμιά σχέση με τη διαδικασία που ξεκίνησε για τη συγκρότηση του νέου ενιαίου προοδευτικού φορέα.
Ο χώρος αυτός έχει ταλαιπωρηθεί και απογοητευθεί άπειρες φορές στα τελευταία χρόνια. Ας μην απογοητευθεί κι αυτή τη φορά από τερτίπια και σκοπιμότητες. Ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, ανοιχτή ευρεία συμμετοχή, ανοιχτός στη κοινωνία νέος προοδευτικός φορέας.