Τελικά το πολυνομοσχέδιο πέρασε από την Βουλή με 153 ψήφους. Είναι ασφαλώς ένα αποτέλεσμα που δεν βοηθά την διαπραγματευτική θέση της χώρας στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, που δεν στέλνει ένα μήνυμα κυβερνητικής σταθερότητας στους εταίρους μας και δεν πείθει διεθνώς για ισχυρή μεταρρυθμιστική βούληση της χώρας.
Η ΔΗΜΑΡ, ψηφίζοντας «παρών», έκανε ένα τραγικό λάθος. Δεν επιβεβαίωσε τον αυτοπροσδιορισμό της ως Αριστεράς της ευθύνης και φοβάμαι ότι η ενέργειά της ήταν αυτοκτονική. Αξίζουν βέβαια συγχαρητήρια στα 27 μέλη της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ που έδωσαν σκληρή μάχη για να έχει το κόμμα υπεύθυνη και συνεπή στάση υπερψηφίζοντας. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο. Γιατί αυτή τη στιγμή, δεν χρειάζεται συνέχιση των αντιδικιών. Αυτό που προέχει είναι η διατήρηση της συνοχής της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η συνέχιση της προσπάθειας συνεννόησης των τριών κυβερνητικών εταίρων μπροστά στις μάχες που έρχονται.
Τα μέτρα, ασφαλώς είχαν αντιφατικό χαρακτήρα. Από τη μια περιέχουν βαθιές μεταρρυθμίσεις, που αντιμετωπίζουν τις παθογένειες της χώρας οι οποίες μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα. Μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να τις είχαμε κάνει πριν από δεκαετίες, μόνοι μας, χωρίς την πίεση καμιάς τρόικας. Από την άλλη, περιέχουν σκληρά, κοινωνικά άδικα, αντιαναπτυξιακά και αναποτελεσματικά μέτρα. Μέτρα που αποτελούν συνέχεια της ίδιας αποτυχημένης συνταγής τριών χρόνων τώρα και για τα οποία η τρόικα και οι προϊστάμενοί της θα έχουν βαριά ευθύνη. Όμως η χώρα δεν είχε άλλη επιλογή από την υπερψήφισή τους. Γιατί χρειάζεται αμέσως η εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις και των επόμενων περίπου 7 δις, χρειάζεται επειγόντως να πέσει χρήμα στην αγορά για να αρχίσει στοιχειωδώς να κινείται η οικονομία, χρειάζεται να πάρουμε τα μέτρα για να διεκδικήσουμε αξιόπιστα παράταση του χρόνου της δημοσιονομικής προσαρμογής και οριστική επίλυση του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Γιατί η χώρα πρέπει να συνεχίσει να είναι παρούσα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, τώρα που έχουν αρχίσει οι διεργασίες για θετικές εξελίξεις και αλλαγές στην Ευρώπη και που η επανεκλογή του προέδρου Ομπάμα διαμορφώνει ένα θετικό, διεθνές, κλίμα.
Εναλλακτική λύση ασφαλώς δεν υπήρχε. Φάνηκε από τις τοποθετήσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης στη συζήτηση στη Βουλή, όπου πέρα από άναρθρες κραυγές, δεν είχαν ούτε μία συγκεκριμένη πρόταση να καταθέσουν. Ο άλλος δρόμος θα ήταν η άτακτη χρεοκοπία, η ανακοπή της Ελλάδας από την Ευρώπη, κοινωνική εξαθλίωση δέκα φορές χειρότερη της σημερινής, κοινωνικές εκρήξεις, κίνδυνοι για τη Δημοκρατία, εμφύλιες συρράξεις μεταξύ των άκρων. Τα σκληρά και άδικα μέτρα, είναι δυστυχώς ένα πικρό ποτήρι που πρέπει να πιούμε για να περάσουμε στην απέναντι όχθη.
Η συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε όλη την πολιτική παθογένεια που έφερε τη χώρα στην καταστροφή. Μια ανεύθυνη αντιπολίτευση, που προσπάθησε να υφαρπάξει την πλειοψηφία, επειδή κάποια στιγμή έτυχε να είναι περισσότεροι οι δικοί της βουλευτές στην αίθουσα, κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της δεδηλωμένης. Η κοινοβουλευτική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μετατρέπεται σε συντονιστικό δεκαπενταμελών και να κρεμά πανό στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ο Καμμένος, μέσα σε ένα απίστευτο παραλήρημα, να μας πληροφορεί ότι ο Σαμαράς ανήκε στη Β΄ Πανελλαδική! Το πιο τραγικό όμως, ήταν το πραξικόπημα των υπαλλήλων της Βουλής. Οι χαμερπείς γλύφτες των βουλευτών, που σταδιοδρόμησαν έρποντας και γλύφοντας, αυτοί με τους 16 μισθούς και τα άλλα εξωφρενικά προνόμια, στασίασαν με την καθοδήγηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΞΕΛ, γιατί ο Στουρνάρας τους εξομοίωσε με τους υπόλοιπους υπαλλήλους του Δημοσίου. Μπροστά στην απειλή να ματαιώσουν την ψηφοφορία και να οδηγήσουν τη χώρα στο γκρεμό, ο Στουρνάρας υποχώρησε. Αυτό όμως, δεν μπορεί να μείνει έτσι. Άμεσα πρέπει να αντιμετωπιστεί σκληρά αυτή η εγκληματική μαφία.
Η μάχη όμως συνεχίζεται, παρά τις αθλιότητες. Ο προϋπολογισμός πρέπει να ψηφιστεί με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία, ώστε να επιβεβαιωθεί η κυβερνητική συνοχή και η δύναμη της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Τη Δευτέρα, στο Γιούρογκρουπ, πρέπει να πετύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για την είσοδο του ελληνικού προβλήματος σε τροχιά οριστικής επίλυσης. Και το κυριότερο, από την επομένη πρέπει να αρχίσει σκληρή δουλειά. Να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις, να αρχίσουν δράσεις που να βάζουν τη χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά, να προωθηθούν αποφασιστικά η φορολογική δικαιοσύνη και η πάταξη της φοροδιαφυγής.
Δύσκολα στοιχήματα. Αλλά δεν έχουμε και άλλο δρόμο.