Ανακύπτουν ζητήματα, όπου η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται λάθος ή αδύναμη να εφαρμόσει την πολιτική της, δηλ. την πολιτική της χώρας. Ζητήματα που δημιουργούν εσωτερικές πολιτικές κρίσεις αλλά και σκιάζουν την εικόνα της διεθνώς. Ζητήματα που φαίνεται να υπερβαίνουν τις δικές της δυνατότητες χειρισμού και διευθετήσεως.

Η Αντιπολίτευση, έκπληκτη από τα απροσδόκητα επικοινωνιακά δώρα, σπεύδει να επωφεληθεί. Εύλογο. Υπό ειρηνικές συνθήκες.

Η χώρα έχει έναν γνωστό σε όλους εχθρό, απέκτησε  όμως και έναν άλλο, πολύ - πολύ ισχυρότερο και το χειρότερο, καθόλου γνωστόν, ως εχθρό.

Τα ζητήματα που μας προκαλούν πολιτικές κρίσεις, αν υποθετικά τα ερευνήσουμε, ως κατασκευασμένες προκλήσεις, μπορούν εύλογα να αποδοθούν στους εχθρούς της χώρας, στον  καθέναν ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητές του. Απειλές ακούμε και από την Τουρκία και από την Ρωσία. Καμία από τις δύο χώρες δεν συνηθίζει να μένει στα λόγια.

Ποιος ωφελείται από την αποσταθεροποίηση της ελληνικής κυβέρνησης; QUI BONO; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Λίγος. Το ΠΑΣΟΚ; Λιγότερο. Το προσφυγικό - μεταναστευτικό είναι μόνιμο αγκάθι και άλλοτε τα push back, άλλοτε οι χαμένοι στις αναδυόμενες νησίδες του Έβρου, με την κατάλληλη μόχλευση από τους ειλικρινά ή επαγγελματικά ευαίσθητους, διατηρείται επίκαιρο και ενοχλητικό. Αυτό βέβαια είναι παλαιό ζήτημα.

Υπάρχει όμως και ένα καινούργιο, σχετιζόμενο με τεχνολογίες αιχμής, οι οποίες καθιστούν δυνατές ηλεκτρονικές επιθέσεις άγνωστης εμβέλειας.

Οι χώρες αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους με δύο συστήματα : Εκείνο των ενόπλων δυνάμεων και εκείνο των μυστικών υπηρεσιών. Όποιο από τα δύο και αν πλήξεις, την χώρα πλήττεις. Η ΕΥΠ πρόσφατα βρέθηκε στο κέντρο μιας κρίσης, την αιτία της οποίας έκπληκτοι αναζητούμε, χωρίς να βρίσκουμε. Μήπως ψάχνουμε λάθος ; Εκεί που έχει φως; Και το χειρότερο : Να αναμένουμε και άλλα σκάνδαλα ; Στα  ΕΔ ίσως ;