Εάν είναι, η λειτουργία τής μέλλουσας ΕΡΤ, να ξεκινάει πάνω σε τόσο φλεγόμενο έδαφος, ας μας λείπει… Σε έναν εργασιακό χώρο που χρησίμευσε, επί δυο συναπτά έτη, ως εστία υποσχέσεων από την πρώην αξιωματική αντιπολίτευση, και μετέπειτα κυβερνητική πλειοψηφία, θα περίμενε κανείς να είναι από τα πρώτα-πρώτα ζητήματα προς λύση τής νέας κυβέρνησης. Αμ δε! Αντί να δούμε την επαναλειτουργία της, παρακολουθούμε το μετέωρο βήμα τής νέας ΕΡΤ λόγω διαφορετικών απόψεων περί στελεχώσεώς της.
Όμως, εάν ένα εργασιακό σώμα εξαρτάται από τις ενδοκυβερνητικές αντιθέσεις, τις πολεμικές ιαχές των αντιταγματαρχών (από τον Λάμπη Ταγματάρχη, για να μην μπερδευόμαστε) που εκπροσωπούνται από τη Ζωή (μια είναι η Ζωή…), ή από τις ομάδες Λαφαζάνη κλπ, ή από την πλειοψηφία τής ομάδας Τσίπρα που επέλεξε τον Ταγματάρχη, ή από όλο αυτό το μίγμα που μας έχει κάνει να χάνουμε τον λογαριασμό των αντιθέσεων, από το πολύ απλό θέμα ενός διορισμού έως το πιο σύνθετο των οικονομικών αδιεξόδων, τότε κάτι δεν γίνεται σωστά…
Εάν λοιπόν η (νέα) ΕΡΤ είναι να στηθεί πάνω σε τέτοια αγκάθια ενδοκυβερνητικά, θα ήταν καλύτερα να αναβληθούν και πάλι οι ανακοινώσεις εντυπωσιασμού περί της επανίδρυσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Να με συγχωρήσουν οι εν αγωνία επαναπροσληφθέντες εργαζόμενοι της πρώην ΕΡΤ, καθώς και οι αναμένοντες να προσληφθούν, γιατί επαναλαμβάνω, εάν είναι το σώμα αυτό να χτιστεί επάνω σε αποκαΐδια και σαθρά θεμέλια, με το επικεφαλής πολιτικό στελεχικό να βρίσκεται σε… ιδεολογικές μάχες με τους κομματικούς συντρόφους τους, τότε, με μαθηματική ακρίβεια το οικοδόμημα δεν μπορεί να σταθεί και να λειτουργήσει…
Α! Κάτι έπιασε το μάτι μου και το αυτί μου για «αυτονομία», «ανεξαρτησία», «πλουραλισμό», «δίχως τον παραμικρό έλεγχο», «δίχως παρεμβάσεις» και άλλα τέτοια… Μα, κάνουμε σοβαρή συζήτηση τώρα; Για δέστε εικόνες απείρου κάλλους πριν καν στηθεί το οικοδόμημα. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως το μακρύ χέρι τής εξουσίας μιας πρώτης φοράς Αριστεράς, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι ομάδες της, θα επιτρέψει την πολυποθούμενη ανεξαρτησία;
Να παραδειγματιστώ από την άκρως κομματική εφημερίδα ΑΥΓΗ; Από το ειδησεογραφικό τμήμα του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 (Στο Κόκκινο); Να αναφερθώ στον κομματικότατο Ριζοσπάστη; Να επαναφέρω στη μνήμη μου τον «902 αριστερά στα FM», τότε που κάποια σημαντικά στελέχη του δεν συμφώνησαν με την πολιτική άποψη του ΚΚ και ο μέχρι τότε εξαιρετικός ραδιοφωνικός σταθμός, έπαψε να λειτουργεί πολυφωνικά και επέστρεψε στο «ένα είναι το κόμμα»; Στο απίστευτα θλιβερό κομματικό τηλεοπτικό κανάλι του ΚΚΕ όσο λειτούργησε;
Πότε υπήρξαν ανεξάρτητα κομματικά επικοινωνιακά Μέσα τής Αριστεράς; Με ποια παραδείγματα και ποιες εγγυήσεις λοιπόν μπορούμε να μην είμαστε τουλάχιστον καχύποπτοι όταν μας υπόσχονται κάτι που δύσκολα τηρήθηκε για πολύ χρόνο από τη δρώσα Αριστερά;
Ας μην προτρέχω όμως. Οι εξαγγελίες τού αρμόδιου υπουργού Νίκου Παππά για την ΕΡΤ εκφράζονται από την πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς. Επομένως, πιθανολογώ πως αντίστοιχα θα είναι και η «πρώτη φορά ανεξάρτητη ΕΡΤ». Ας ευχηθούμε λοιπόν να πραγματοποιηθεί επιτέλους μια τέτοια εξαγγελία και να ξεχάσουμε τα προαναφερόμενά μου για τις πικρές ιστορίες τής επικοινωνιακής αριστεράς. Εάν είναι για ένα πρόσωπο (Λάμπης Ταγματάρχης και για κάποιες προσλήψεις) να σταματάει ολόκληρη απόφαση της επίσημης κυβέρνησης, δια στόματος πρωθυπουργού, πως «Η ΕΡΤ ανοίγει από τη Δευτέρα, 25/5/2015» και τότε ακριβώς να ξεσπάει το μπάχαλο, σημαίνει πως τίποτα δεν είναι σίγουρο πως θα τηρηθεί και θα λειτουργήσει εάν οι συνιστώσες δεν συγκλίνουν…
Αναρωτιέμαι τελικά: Ο στόχος της επανίδρυσης της ΕΡΤ γίνεται για να φτιαχτεί ένα ραδιοτηλεοπτικό δημόσιο επικοινωνιακό-επιμορφωτικό-ψυχαγωγικό πρόγραμμα «για το λαό» ή για να μπει σε κριτική η απόφαση των διορισμών και για να αποκατασταθούν οι απολυμένοι και οι αδικημένοι; Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ πως το δεύτερο είναι αυτό που απασχολεί περισσότερο τους επί κεφαλής. Η αποκατάσταση της αδικίας και όχι το καθ’ αυτού περιεχόμενο του νέου εγχειρήματος, γι αυτό και υπάρχουν προστριβές με συνδικαλιστές και άλλους δικαιούχους… Νιώθω πως ζούμε ένα άγριο ενδοκομματικό παιχνίδι, εν μέσω μιας άγριας εποχής.
Αυτή τη φορά, πλησιάζοντας την 11η Ιουνίου του 2015, επετειακή ημέρα τού «μαύρου της ΕΡΤ» (από το 2013) και της εθνικής ντροπής που αποφασίστηκε και διατάχτηκε από τη ΝΔ, τα σύννεφα πάνω από την ΕΡΤ εξακολουθούν να κρατούν το τοπίο θολό και να ρίχνουν την βαριά σκιά τους. Η ελπίδα μας παραμένει και ευχόμαστε να ισορροπήσουν οι τάσεις και οι αποστάσεις. Να κυματίσει η λευκή σημαία και να ικανοποιηθεί το χρόνιο πανελλήνιο αίτημα για μια ΕΡΤ καθόλα υγιή, δίχως κυβερνητικές εξαρτήσεις μιας πρώτης φοράς Αριστεράς…
Γίνεται αυτό; Δύσκολο το βλέπω…