Ακούγοντας, τον Τσακαλώτο, χάρηκα, γιατί άκουσα έναν Έλληνα σοβαρό Υπουργό, που δεν είχε καμία σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, τόσο το δικό του, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Μελαγχόλησα όμως, γιατί, χρειάστηκε, να μείνει βυθισμένη στην κρίση, η χώρα, μέχρι σήμερα, για να εκπαιδευτεί, στην «Ευρωπαϊκή κανονικότητα».
Να καταλάβουν, ότι η ΕΕ, με όλα τα προβλήματα και τα λάθη, είναι η καλύτερη και, ίσως, η μοναδική επιλογή για την χώρα, ειδικά, στην εποχή της κρίσης.
Στην ουσία σήμερα, τίποτα δεν άλλαξε, από την στρατηγική επιλογή του 2010 και τον επανασχεδιασμό της, το 2012, μετά τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και τις πρωτόγνωρες, δημοσιονομικες προσαρμογές, της περιόδου 2010 -2012.
Και για να μην μείνει, καμιά αμφιβολία, σήμερα οριστικά, υπέγραψαν και την πληρωμή των δικαστικών εξόδων του Γεωργίου και των στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ, που κατεδίωκαν, για να στηρίξουν, την ακραία και καταστροφική δημαγωγία, τόσοι πολλοί, κόμματα και ΜΜΕ.
Ειδικότερα για το χρέος, ή προσθήκη της ρήτρας ανάπτυξης, δεν έχει νόημα, γιατί, συνδιάστηκε, με πρωτογενές πλεόνασμα, πάνω από 3.5%, μέχρι και το 2022 και μεσοσταθμικά 2%, μέχρι το 2060.
Δυστυχώς, πιστεύω, οτι τα δυσκολότερα, είναι μπροστά μας.
Οι επιλογές, είναι δικές μας, και κανενός, άλλου.
Η χώρα, έχοντας την Ευρωπαϊκή ομπρέλα χρειάζεται :
-Πολιτική σταθερότητα και όχι την πόλωση, τον διχασμό και την πολιτική αβεβαιότητα, που ζούμε.
-Μεταρρυθμίσεις, που απελευθερώνουν την οικονομία, από καρτέλ, συντεχνίες, το κράτος και τα κόμματα.
-Ριζικές αλλαγές στο κράτος, για να προσφέρει στον πολίτη και την ιδιωτική οικονομία.
-Αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, για να αποκτήσει αξιοπιστία και να πάψει να ασχολείται, μόνο με την αναπαραγωγή των κομμάτων και των προσώπων.
Δυστυχώς, πιστεύω, οτι τα δυσκολότερα, είναι μπροστά μας.
Μετά τις Γερμανικές εκλογές, θα δούμε την ΕΕ, να προχωρά και να υλοποιεί την στρατηγική επιλογή της ΕΕ, των πολλών ταχυτήτων.
Το 5 μνημόνιο, που θα αφορά και τις 27 χώρες, μέλη της ΕΕ και θα τις αξιολογεί, αν μπορούν να είναι στην πρώτη ταχύτητα, δηλαδή, στην Ευρωζώνη και το Σένγκεν, θα μας βρει, ως χώρα, χωρίς πολιτικά και ψυχικά αποθέματα.
Το Καλοκαίρι θα είναι ήρεμο, ο Χειμώνας όμως, πολύ βαρύς και ατέλειωτος.