Ενιωσα αποτροπιασμό στο άκουσμα της σημερινής ομιλίας του Πούτιν. Ενα φτηνό φεστιβάλ αντίδυτικισμού, βαθύτατου ρωσσικού φυλετισμού, ενα ντελίριο αντί-αποικιακής ιδεοληψίας που ενώνεται με τις πιο αταβιστικές εκδοχές του αντί-ιμπεριαλισμού. Μια δυστοπική λογοκεντρική στρέβλωση της πραγματικότητας που δεν αφήνει καθόλου χώρο στις πραγματικότητες του πολεμικού ζόφου και δεν επιτρέπει καμία υποχώρηση ή διαπραγμάτευση. Με την πυρηνική απειλή να εκδηλώνεται εμμεσα μα συνεχώς, φυσικά.
Η δυναστική αυτή προσωπικότητα δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Θα συνεχίσει να ειναι μια τερατώδης μηχανή παραγωγής οδύνης, δυστυχίας και φόβου. Κατάφερε δε να ειναι σχεδόν εξίσου εξοργιστικός με την κυρία Μέρκελ που τις προαλλες μας συμβούλευε να πάρουμε στα σοβαρά τις απειλές του. Εννοούσε προφανώς, αυτή η καλή γυναίκα, να υποχρεώσουμε τους ουκρανούς να σταματήσουν να στεναχωρουν, και εκείνον, και την ίδια (
.