Η νίκη του Μακρόν είναι μεγάλη, καθαρή. Όπως συμβαίνει με αυτές τις νίκες στην πολιτική δημιουργούν μια νέα ενότητα, έστω προϋποθέσεις. Άλλωστε κάθε χώρα έχει την δική της πολιτική κουλτούρα. Και η Γαλλία είναι η μαμή της πολιτικής. Της πολιτικής που αποβλέπει στην δημιουργία νέας κάθε φορά δυναμικής.
Παρακολουθούμε τα σχόλια στα ελληνικά ΜΜΕ.
Μεγάλη νίκη του Μακρόν αλλά τον περιμένει ένας Γολγοθάς των εκλογών του Ιουνίου. Λες και για τους ηττημένους αντιπάλους του όλα θα είναι ρόδινα.
Ηττήθηκε η Λεπέν αλλά τα ποσοστά της ανέβηκαν και τι το πιο σίγουρο την επόμενη πενταετία θα ανέβουν ακόμα. Το γεγονός ότι ηττήθηκε με 17,5 μονάδες δεν θα επηρεάσουν την Λεπέν αλλά τον νικητή Μακρόν. Και ποιός ξέρει πιο πολιτικό περιβάλλον θα υπάρχει μετά πέντε έτη.
Ή πάλι τα ποσοστά της πρώτης Ψηφοφορίας είναι τα πραγματικά. Και από κει θα ξεκινήσουν να μετράνε οι αντίπαλοι του Μακρόν, Λεπέν και Μελανσόν. Αυτών η δυναμική δεν επηρεάστηκε από την δεύτερη ψηφοφορία; Παραμένουν άτρωτοι.
Ε λοιπόν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας τουλάχιστον μεταπολεμικά το πολιτικό γεγονός το δημιουργούν οι δεύτερες εκλογές. Σ εκείνες ο ψηφοφόρος παίρνει τη σοβαρή απόφαση . Εκείνες δημιούργησαν το πολιτικό γεγονός και μέχρι να “ξοδευτεί” η δυναμική του επιτρέπει στους νικητές να υλοποιήσουν , όταν έχουν, τα σχέδιά τους.
Ζούμε σε κοινοβουλευτικές, αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες και πορευόμαστε μέσα σε συνθήκες διαρκούς αβεβαιότητας, έχοντας παράλληλα τους καλλίτερους όρους δημοκρατικής ζωής στον πλανήτη. Για αυτό έχουμε ένα διαρκές κόστος. Αναπαράγουμε στο εσωτερικό των κοινωνιών μας συνέχεια τους εχθρούς των δημοκρατιών μας τους οποίους και πρέπει να εξουδετερώνουμε μέσα από τους κανόνες των θεσμών μας.
Και τώρα επιπλέον- και πέραν του κορονοϊού- ζούμε την πολεμική επίθεση του ολοκληρωτισμού ο οποίος τρέμει ακόμα και το δημοκρατικό σκίρτημα στην γειτονιά του. Αυτή δεν είναι η ουσία της πολεμικής επέμβασης, με όρους ζωτικού χώρου, του Πουτινικού ολοκληρωτισμού στην προσπάθεια της Ουκρανίας να εξελιχτεί σε σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;
Στην εποχή μας κυριαρχεί ο δεξιός λαϊκισμός αν και στη χώρα μας και στη Γαλλία επιβιώνει κι ο Αριστερός . Η μάχη απέναντί τους φαίνεται ότι θα είναι διαρκής και με τις πολιτικές νίκες διαμορφώνουμε τις συνθήκες για να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ενοποιούμε κατά το δυνατόν τις πολύπλοκες κοινωνίες μας ώσπου και πάλι να ξοδέψουμε το υπάρχον δυναμικό και πάλι από τη αρχή.
******
Στις κοινωνίες μας αναπτύσσεται ένας διχασμός ανάμεσα σ εκείνους που παρακολουθούν τις εξελίξεις κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και εκείνους που αργοπορούν στις (απομακρυσμένες) επαρχίες.
Παρόλο που η νεολαία μας αποτελεί μειοψηφική ομάδα σε σύγκριση με το παρελθόν (εξ αυτού και το Δημογραφικό ) δυσκολευόμαστε να της δημιουργήσουμε καλές θέσεις εργασίας. Η απασχόληση στον τουρισμό και στα δίκτυα διανομής τροφίμων δεν προεικάζει ένα καλλίτερο και προγραμματισμένο μέλλον για την νέα γενιά.
Η γενιά του μπέιμπι μπουμ , ήδη εμείς οι εβδομηντάρηδες και μακρόζωοι, δημιουργούμε συνθήκες καθεστωτισμού, στις επιχειρήσεις, στη δημόσια διοίκηση, στην πολιτική, συνολικά στην κοινωνία.
Στην παγκοσμιοποίηση από τις χώρες μας έχουν «μετακομίσει” οι μεγάλες βιομηχανίες και μέρος της αγροτικής παραγωγής στην Ασία και τον τρίτο κόσμο. Με αποτέλεσμα κυρίως οι γηγενείς χειρώνακτες αλλά και οι “ανταγωνιστές” μετανάστες έχουν εξοβελιστεί, δεν έχουν εργασία. Ψευτοζούν με επιδόματα και αναπαράγουν άθελά τους ένα νοσηρό παρασιτισμό.
******
Η παραπάνω πρόχειρη παράθεση έχει στόχο να επισημάνει μερικές από τις πιο προφανείς παθογένειες πάνω στις οποίες εδράζεται ο τωρινός λαϊκισμός. Παρά το ότι φαίνονται απλές δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμες. Οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές τις έφεραν και πάλι στο προσκήνιο. Μέσα σε συνθήκες πανδημίας και πολέμου στην Ουκρανία μπορούν και πρέπει κάποιες από τις προφανείς παθογένειές μας να αρχίσουν να αντιμετωπίζονται
Ο Μακρόν – με την γενικότερη λογική και φιλοσοφία του- είναι σήμερα για την Ευρώπη και για την Δύση ίσως ο πιο ολοκληρωμένος ηγέτης της εποχής μας. Βλέπει καλλίτερα την μεγάλη εικόνα γι αυτό και από τους λαϊκιστές κατηγορείται ως ελιτιστής. Έχει μπροστά του το καθήκον να προχωρήσει σε λύσεις σε προβλήματα που λιμνάζουν τόσο σε επίπεδο Γαλλίας (εθνικού κράτους), όσο και ενίσχυσης της ενότητας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μαζί με τον Μπάιντεν και της Δύσης. Για να τα κάνει όλα αυτά πρέπει και μπορεί να κερδίσει, με τον τρόπο της Γαλλικής δημοκρατίας, τις προσεχείς εκλογές. Ως πολιτικός με τη στόφα του νικητή θα αξιοποιήσει την δυναμική της τωρινής νίκης του. Και ναι θα τις κερδίσει.
Από τις εξελίξεις στη Γαλλία έχει βέβαια να επωφεληθεί και η δική μας χώρα. Με την ηγεσία Μακρόν άλλωστε έχουμε την πιο στενή συμμαχία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δημιουργείται καλλίτερο κλίμα τόσο για να προχωρήσουμε τις αντίστοιχες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις όσο και προπαντός να επαυξήσουμε τις συνθήκες ασφάλειας και ηρεμίας για τη χώρα μας και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.