Συμπληρώνονται σχεδόν 30 χρόνια από τη μέρα που εξέπεμψε στον αέρα το Mega, μαζί με άλλα κανάλια, τις πρώτες του εκπομπές. Αποτέλεσε, όλα αυτά τα χρόνια, τη ναυαρχίδα της ιδιωτικής τηλεόρασης που λόγω της κομματικής αντίληψης που σφράγισε διαχρονικά τη δημόσια τηλεόραση της χώρας μας, έμελλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην πλουραλιστική ενημέρωση των πολιτών. Μιας ενημέρωσης, με όλες τις παθογένειες και τις αδυναμίες που συνόδευσαν και συνοδεύουν, με αυξανόμενο μάλιστα βαθμό, τη λειτουργία των ΜΜΕ αλλά που συνέβαλε στον διάλογο και την αλληλοκατανόηση των διαφορετικών πολιτικών απόψεων.
Ταυτόχρονα ωστόσο, το Mega συμβόλισε και την ακούραστη προσπάθεια όλων των εργαζομένων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα που θυσιάζουν μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής προκειμένου να προσφέρουν ενημέρωση και ψυχαγωγία. Τρανή απόδειξη είναι ότι κάθε φορά που συνέβαινε ένα έκτακτο γεγονός, το χέρι μας πήγαινε αυτόματα στο κουμπί του Μega.
Με την απόφαση του ΕΣΡ που υπακούει στους κανόνες του διαγωνισμού που προκήρυξε για τις άδειες, ολοκληρώνεται το χρονικό του προδιαγεγραμμένου θανάτου του Megaλου καναλιού, σαν επιστέγασμα των συσχετισμών και των διεργασιών των διαπλεκομένων συμφερόντων στο χώρο. Οι επίμονες και συγκινητικές, προσπάθειες των εργαζομένων καθ’ όλο αυτό το διάστημα που το κανάλι απεμπόλησε την ενημερωτική του χροιά, δεν απέφεραν αποτέλεσμα. Εκατοντάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους καλούνται να αντιμετωπίσουν τις ανατρεπτικές για τη ζωή τους συνέπειες μιας προαποφασισμένης κατάληξης.
Η πολιτεία έχει καθήκον να προτάξει από οτιδήποτε άλλο τις αποζημιώσεις των εργαζομένων και τα δεδουλευμένα τους, απελευθερώνοντας κατά το ποσόν αυτό, τα συσσωρευμένα από τις διαφημίσεις και προερχόμενα από τη δουλειά τους έσοδα. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει, ως αναγνώρισης της πολύχρονης προσφοράς τους