Μέχρι τις γερμανικές εκλογές

Παύλος Αθανασόπουλος 15 Φεβ 2013

Πικραμένος δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος της Κύπρου, Δημήτρης Χριστόφιας. Και όλοι οι ανά την χώρα αντιμνημονιακοί θα νόμισαν ότι η πίκρα του οφείλεται στο ότι αναγκάσθηκε να δεχθεί το μνημόνιο. Αμ δε! Η πίκρα του είναι ότι ενώ αυτός είχε δεχθεί το μνημόνιο, οι Ευρωπαίοι δεν υπογράφουν. Βέβαια, αν είχε υποστηρίξει το ναι στο σχέδιο Ανάν, αν δεν είχε αυτή την αριστερή ιδεοληψία κατά των αποκρατικοποιήσεων, αν είχε πάρει μέτρα για να πάψει η Κύπρος να είναι πλυντήριο ρωσικών, ανατολικοευρωπαϊκών και αραβικών μαφιόζικων χρημάτων, αν δεν φύλαγε τα πυρομαχικά στο Μαρί για να μη δυσαρεστήσει τον Άσαντ, δεν θα ήταν πικραμένος.

Αλλά αυτό αφορά τις κυπριακές εκλογές τις οποίες, κατά πάσα πιθανότητα, θα κερδίσει ο Νίκος Αναστασιάδης, ένας κεντροδεξιός μεν, που όμως πήρε τη σωστή και πιο φιλοευρωπαϊκή στάση σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα της Κύπρου, το τελευταίο διάστημα. Εμάς, μας ενδιαφέρει η αποκάλυψη της πλήρους ανυπαρξίας προτάσεων του ετερόκλητου αντιμνημονιακού μπλοκ. Εδώ μια χώρα δέχεται το μνημόνιο και οι Ευρωπαίοι διστάζουν να υπογράψουν. Εδώ αυτή η χώρα έχει στενότατους δεσμούς με την Ρωσία και η Ρωσία την αφήνει στην τύχη της. Κι έρχονται εδώ οι Τσιπροκαμμένοι και μας λένε ότι όλα θα λύνονταν αν ο πρωθυπουργός βάραγε το χέρι στο τραπέζι και τους έλεγε, κάτω τα μολύβια, και αν έκανε κουτσαβακισμούς, τους οποίους όμως ο κ. Τσίπρας κάνει μόνο στο εσωτερικό.

Η ευρωπαϊκή και διεθνής πραγματικότητα είναι πολύ περίπλοκη και σύνθετη για να χωράει τις αφέλειας, τις μαγικές λύσεις και τα δημαγωγικά φληναφήματα που μας σερβίρουν τρία χρόνια τώρα, δεξιοί και αριστεροί ψεκασμένοι. Η χώρα δεν έχει άλλο δρόμο από την επιμονή στο πρόγραμμα που συμφώνησε με τους εταίρους της. Βέβαια, το πρόγραμμα ήδη εμφανίζει προβλήματα. Η μεγάλη μείωση των φορολογικών εσόδων που οφείλεται στην μείωση της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογουμένων, είναι ένας μεγάλος κίνδυνος. Εκεί πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή της η κυβέρνηση. Το λάθος στον πολλαπλασιαστή του Δ.Ν.Τ., δίνει ένα διαπραγματευτικό όπλο στην κυβέρνηση. Ήδη άρχισε να το χρησιμοποιεί ο κ. Στουρνάρας. Πρέπει να επιδιωχθούν διορθώσεις στα σημεία του προγράμματος που ήδη αποδείχθηκαν ατελέσφορα. Δεν μπορείς να εμμένεις σε μέτρα, που αντί να αυξάνουν, μειώνουν τα δημόσια έσοδα. Το κυριότερο όμως είναι ότι στις διαπραγματεύσεις πρέπει να καταστεί σαφές στους εταίρους μας πως η ελληνική οικονομία και κοινωνία, δεν αντέχουν νέα μέτρα. Νέα μέτρα θα οδηγήσουν σε έκρηξη με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Παράλληλα όμως η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει πιο γρήγορα άλλα σημεία του προγράμματος. Να επιταχύνει την φορολογική μεταρρύθμιση για να εισφέρουν επί τέλους στα δημόσια έσοδα και αυτοί που σήμερα δεν εισφέρουν τίποτα. Να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις. Να δημιουργήσει το πλαίσιο για να αρχίσουν επί τέλους αναπτυξιακές και επενδυτικές πρωτοβουλίες.

Το μεγάλο ζητούμενο είναι να κρατήσουμε και να προχωρήσουμε μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Γιατί είναι φανερό ότι η οριστική λύση του ελληνικού προβλήματος, απαιτεί μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με την συμμετοχή των θεσμικών πιστωτών. Αυτό τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην συνέντευξή του στην Handelsbatt. Και ο Σημίτης έχει πέσει μέσα σε όσα έχει πει μέχρι σήμερα. Αλλά τέτοια λύση είναι αδύνατο να δοθεί πριν της γερμανικές εκλογές.

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν το κατάλαβαν τα πλουσιόπαιδα με τα καλάσνικοφ, αλλά έγραψαν το ιδεολογικό μανιφέστο της νεοελληνικής σαπίλας. Καθένας να πολεμά το σύστημα και το κράτος με όποιον τρόπο θέλει και μπορεί, γράφουν στο κείμενό τους. Δηλαδή, άλλος παριστάνοντας τον ανάπηρο, άλλος εισπράττοντας την σύνταξη της πεθαμένης μάνας του, άλλος παίρνοντας μισθό χωρίς να δουλεύει, άλλος μη πληρώνοντας φόρους στο κατασταλτικό κράτος, άλλος ληστεύοντας τον καθένα όπου μπορεί και όπως μπορεί. Αυτός ο νέος ψευτοεπαναστατικός νιχιχιλισμός, όπως και ο ναζισμός της Χρυσής Αυγής, πρέπει να κατασταλούν αποφασιστικά από το κράτος. Από αυτή την άποψη, προκαλούν αλγεινή εντύπωση οι δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου. Από το να επισημαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στη χώρα, μέχρι να δικαιολογείς όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή και να την αποκαλείς αυθεντικό λαϊκό κίνημα, είναι όσο από την γη στον ουρανό. Ο Νίκος Μπίστης του έδωσε την καλύτερη απάντηση, όσον αφορά και τα δύο άκρα. Η Δημοκρατία πρώτα πυροβολεί και μετά κάνει αναλύσεις. Διαφορετικά δεν θα προλάβει.

Όμως δεν πρόλαβε στην Γερμανία το 32, ή στην Πράγα το 48.

Υ.Γ. 2 Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος έκανε πρόταση ανοιχτού και ισότιμου διαλόγου στην ΔΗΜΑΡ και όλες τις κινήσεις της κεντροαριστεράς. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Πάντως, κάποιοι θα πάμε να συζητήσουμε.