Η μετριοκρατία αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα των στελεχών που ασκούν δοτές εξουσίες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που βλέπουμε με θλίψη σήμερα. Η μετριοκρατία είναι βασικό εργαλείο για την άσκηση εθνικολαϊκιστικής πολιτικής επειδή αυτό αποτελεί την αποτελεσματικότερη γέφυρα επικοινωνίας με το μαζοποιημένο πολιτικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πολεμική ενάντια στις ελίτ είναι το θεωρητικό όχημα που εγκαθιστά τελικά μια ηγεσία των μετρίων και στείρων ικανή να διαιωνίζει ως αυτοσκοπό την εξουσία της μηδενιστικής αριστεράς. Αυτό το σχήμα διαχείρισης της λαϊκής κυριαρχίας καμουφλάρεται με ένα μανδύα δήθεν ισότητας των πολιτών στην ενάσκηση της διαχείρισης των κοινών, ενώ στην πραγματικότητα απευθύνεται στην μνησικακία των μετρίων για τους «πετυχημένους της ζωής».
Η σύγκρουση, όμως, αυτού του μοντέλου διαχείρισης των κοινών με τις ανάγκες της πραγματικότητας είναι τόσο ισχυρή, ώστε σε κάποιες περιπτώσεις δεν επαρκεί το καμουφλάζ και ξεσκεπάζεται η γελοιότητα του σχήματος. Τότε έχουμε καραγκιοζλίκια που φέρνουν γέλια, αλλά και κλάματα μετά την ευφορία του γελοίου. Ιδού μια τέτοια περίπτωση που ψαρεύω αυτές τις μέρες στον κατ΄ εξοχή αξιοκρατικά απαιτητικό τομέα κάθε υγιούς κοινωνίας, δηλαδή στην Ανώτατη εκπαίδευση.
Πρώτα τα δεδομένα κι ύστερα ας τα σχολιάσουμε δια βραχέων, αφού και μόνα τους μιλούν αποκαλυπτικά στον προσεκτικό αναγνώστη.
Με τον Νόμο 4429/2016 ιδρύθηκε το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας. Μια σωστή κίνηση για την οργάνωση και διαχείριση της έρευνας και της καινοτομίας στη χώρα, με χρηματοδότηση κυρίως της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και προφανή την οργανωτική της επίδραση. Το κείμενο του Νόμου είναι προσεγμένο και από μακριά φαίνεται ότι αντικατοπτρίζει την οργανωτική επάρκεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που για πολλά χρόνια έχει διαχειριστεί επιτυχώς την χρηματοδότηση της έρευνας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η πρώτη μου σκέψη, ήταν να πω ένα «μπράβο» στον αρμόδιο Υπουργό κ. Φωτάκη τόσο για την πρωτοβουλία του όσο και για την ποιότητα της διεκπεραίωσής του.
Από τα βασικά χαρακτηριστικά του Νόμου είναι η προσεκτική διατύπωση των άρθρων που αφορούν στη διοίκηση του Ιδρύματος. Δείχνουν την βούληση του νομοθέτη να διοικηθεί ο οργανισμός από στελέχη πιστοποιημένης αξίας, με ικανότητες αντίστοιχες προς την υψηλή και άκρως αξιοκρατική (καθότι εξ αρχής ανταγωνιστική) φύση της λειτουργίας του. Έτσι, ο νόμος (άρθ.7) προβλέπει ότι ανώτατο όργανο διοίκησης του Ιδρύματος είναι η Γενική Συνέλευσή του, και η ακριβής διατύπωση του σχετικού άρθρου δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι το ανώτατο αυτό όργανο πρέπει να απαρτίζεται από πιστοποιημένα άξια επιστημονικά στελέχη.
Για την ακρίβεια, το σχετικό άρθρο προβλέπει τα εξής (με δικές μου υπογραμμίσεις):
1.Η Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) εγγυάται την ανεξαρτησία του Ιδρύματος και την εκπλήρωση της αποστολής του. Ως μέλη της Γ.Σ. επιλέγονται καταξιωμένοι επιστήμονες, με εκτεταμένο επιστημονικό έργο και ερευνητική εμπειρία. Τα πρόσωπα που επιλέγονται ορίζονται για πλήρη θητεία και δεν παύονται κατά τη διάρκεια της θητείας τους για γνώμη ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
2.Τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης επιλέγονται από Α.Ε.Ι. της ημεδαπής και από φορείς του άρθρου 13α του Ν. 4310/2014 με την ακόλουθη διαδικασία:
α. Το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΣΕΚ) καθορίζει, κάθε διετία, με απόφασή του, τα κριτήρια που τεκμηριώνουν σημαντική ερευνητική επίδοση και τα οποία πρέπει να πληρούν τα Α.Ε.Ι. της ημεδαπής και οι φορείς του άρθρου 13α του Ν. 4310/2014, προκειμένου να ορίσουν μέλη στη Γ.Σ. του Ιδρύματος.
β. Εν συνεχεία, το ΕΣΕΚ, καταρτίζει κατάλογο των φορέων που πληρούν τα ως άνω κριτήρια και τον γνωστοποιεί στο ΕΣ και στους φορείς.
γ. Η Σύγκλητος και το Δ.Σ. κάθε φορέα που περιλαμβάνεται στον ανωτέρω κατάλογο απευθύνουν ανοικτή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την επιλογή ενός (1) μέλους και του αναπληρωτή του, προκειμένου να στελεχώσει τη Γ.Σ. του Ιδρύματος.
δ. Κατόπιν αξιολόγησης των υποψηφιοτήτων, η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι., ύστερα από εισήγηση της Επιτροπής Ερευνών και το Δ.Σ. του φορέα του άρθρου 13α του Ν. 4310/ 2014 αντιστοίχως, επιλέγουν το τακτικό μέλος και τον αναπληρωτή του και ενημερώνουν σχετικά το Ίδρυμα. Η απόφαση πρέπει να είναι αιτιολογημένη ως προς το εύρος και την ποιότητα του ερευνητικού έργου, καθώς και την ερευνητική εμπειρία των επιλεγέντων.
Η τυποποιημένη προκήρυξη που εξέδωσαν ορισμένα πανεπιστήμια που ξέρω, αντικατοπτρίζει πλήρως το αξιοκρατικό πνεύμα του Νόμου αναφέροντας ότι «Ως μέλη της Γ.Σ. επιλέγονται καταξιωμένοι επιστήμονες, με εκτεταμένο επιστημονικό έργο και σημαντική ερευνητική εμπειρία, που προτείνονται από ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα, τα οποία διαθέτουν έντονη ερευνητική δραστηριότητα.»
Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια, προφανώς των «μαζανθρώπων» (κατά Γκασσέτ) που κατακλύζουν τα πανεπιστήμιά μας και εκπροσωπούν κυρίως την πρώτη –φορά- αριστερά (όπου αγωνίζονται για την ηγεμονία της Αριστεράς κατά την θεωρία του νυν Υπουργού Παιδείας). Διδάσκοντες και ερευνητές με μηδενική ή ελάχιστη διεθνή αναγνώριση, με άπλετο ελεύθερο χρόνο για να «κάνουν πολιτική δουλειά» και με εσωτερικές και εξωτερικές κομματικές δικτυώσεις που εξασφαλίζουν την εξέλιξή της καριέρας τους, θέτουν εκ του μη όντως ζήτημα ερμηνείας της αξιοκρατικής διατύπωσης του νόμου για τις προϋποθέσεις εκπροσώπησης στη Γενική Συνέλευση και κινητοποιούν τους νομικούς συμβούλους των πανεπιστημίων αλλά και του Υπουργείου Έρευνας και Τεχνολογίας για να γνωματεύσουν … αναξιοκρατικά περί της αληθούς εννοίας της αξιοκρατικής διατύπωσης. Έτσι, αυτή την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές έχει διαμορφωθεί μια «νομική άποψη» ότι το προσοντολόγιο δεν αφορά τα άτομα που τα πανεπιστήμια θα στείλουν ως εκπροσώπους τους, αλλά το πανεπιστήμιο ως σύνολο!!! Με απλά λόγια, η εκπληκτική αυτή νομική γνωμάτευση λέει ότι αρκεί ένα πανεπιστήμιο αυτό καθεαυτό να έχει «εκτεταμένο επιστημονικό έργο και ερευνητική εμπειρία» και τότε μπορεί να στείλει όποιο επιστημονικό ντενεκέ θέλει να το εκπροσωπήσεις στη γενική Συνέλευση του Ιδρύματος.
Πρόκειται για την αδιάντροπη αποθέωση του όλου πνεύματος της διοικητικής νομοθεσίας των πανεπιστημίων μας που για να στηρίξει την αναξιοκρατία της μηδενιστικής αριστεράς στον χώρο ανήγαγε τις διαδικασίες ανάδειξης πανεπιστημιακών ηγεσιών και αρχών σε θέμα κομματικών κουκιών και όχι σε διαδικασία επιλογής των αρίστων.
Πριν γίνουμε εντελώς ρεζίλι στη διεθνή επιστημονική και ερευνητική κοινότητα, καλείται ο αρμόδιος Υπουργός να δηλώσει ρητά και απερίφραστα, ότι αυτή η νομική γνωμάτευση δεν τον βρίσκει σύμφωνο και ότι επιμένει στην κατά γράμμα πρόβλεψη του νόμου του. Θα ήταν επίσης ευχής έργο σε καταξιωμένους ακαδημαϊκούς των πανεπιστημίων μας να μη φοβηθούν τον εσμό των μετριοκρατών και να θέσουν υποψηφιότητα για τις αντίστοιχες θέσεις ώστε να υπάρχει έκγλυφο το μέτρο σύγκρισης για τα περαιτέρω.