«Ο Αλέξης Τσίπρας προσέφερε με την παραίτησή του μια ευκαιρία για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ» είπε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός συμπληρώνοντας ότι μετά από μια τέτοια διαδικασία τα κόμματα βγαίνουν συνήθως ή πιο δυνατά ή αποδυναμωμένα. Αυτό είναι ακριβώς το στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν τα στελέχη της Κουμουνδούρου αποδεικνύωντας ότι μπορούν να ξανασταθούν όρθια στο πολιτικό σκηνικό και χωρίς την παρουσία του ανθρώπου που κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι της παράταξης τα τελευταία 15 χρόνια. Ένα εγχείρημα που μόλις πριν λίγο καιρό έμοιαζε να προσεγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας ακόμα και για τον ίδιο τον Τσίπρα («ο άνθρωπος που θα γερνούσε πρωθυπουργός») μπήκε βίαια μπροστά εξ αιτίας της καταλυτικής ετυμηγορίας της κάλπης.

Το στοίχημα της ανασυγκρότησης δεν είναι καθόλου εύκολο να κερδηθεί, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που ο συγκολλητικός ιστός της εξουσίας έπαψε να υπάρχει ακόμα και ως ορατή τουλάχιστον προοπτική. Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα έβαλε οριστικά τέλος στις φιλοδοξίες για μια «δεύτερη φορά Αριστερά». Αυτός ήτανε άλλωστε και ο ουσιαστικός λόγος που τον οδήγησε στην απόφασή του. Το εσωκομματικό σκηνικό γίνεται όλο και πιο περίπλοκο καθώς οι διαμορφωμένες τάσεις αναδιατάσσονται σε προσωποπαγείς συσπειρώσεις στελεχών διαφορετικής πολιτικής και ιδεολογικής προέλευσης (αριστεροί, πασοκογενείς, ανελογενείς κλπ) με αποκλειστικό στόχο την κατάκτηση της κομματικής ηγεσίας. Σε συνθήκες ήττας η ανομοιογένεια λειτουργεί αποσυσπειρωτικά και μπορεί να αποβεί μοιραία για το ενωτικό της αποτέλεσμα.

Αυτή την εικόνα αποσυσπείρωσης δίνει μέχρι στιγμής τόσο η διαδικαστική αντιπαράθεση για τον χρόνο εκλογής της νέας ηγεσίας που κάθε άλλο παρά διαδικαστική είναι, όσο και ο τρόπος υποβολής των υποψηφιοτήτων εντός και εκτός ΚΕ οι εργασίες της οποίας διεξάγονται αυτό το διήμερο. Είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των δηλώσεων υποψηφιότητας ότι καμιά δεν παρουσιάζει μια συνολική  αιτιολόγηση για τους λόγους της βαριάς ήττας. Αντίθετα, όλοι αναφέρονται αποσπασματικά σε επιμέρους αιτίες με κύριο στόχο να επιρρίψουν τις ευθύνες στους αντιπάλους τους για την ηγεσία. Άλλωστε, τα εγκώμια που πλέκουν όλοι στον παραιτηθέντα, λόγω της ήττας, Αλέξη Τσίπρα ούτε την ήττα δικαιολογούν ούτε και περιθώρια για ουσιαστική αυτοκριτική αφήνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος απέχει εκκωφαντικά από τη διαδικασία και από κάθε υπόνοια επιλογής διαδόχου.

Η Έφη Αχτσιόγλου, ανακοίνωσε πρώτη την υποψηφιότητά της σαν έτοιμη από καιρό και δείχνει να θεωρεί την εκλογή της σχεδόν αυτονόητη. Ο συμβολισμός της μοναχικής της παρουσίας στο πάνελ κατά την ανακοίνωση της απόφασής της να διεκδικήσει την αρχηγία, η αμφισβήτηση των οργανωμένων τάσεων και η επανάληψη κενών περιεχομένου τσιτάτων όπως «είμαστε με τους πολλούς και με το δίκιο» αλλά και αυτάρεσκων αναφορών όπως «η υποψηφιότητά μου αφορά την κοινωνία και την Ελλάδα», δείχνουν ότι είναι αποφασισμένη να γίνει Αλέξης στη θέση του Αλέξη. Άλλωστε, η ευρεία διατασική στήριξή της δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος της σημερινής βάσης του κόμματος ψάχνει περισσότερο έναν Αντι-Τσίπρα παρά ένα σύγχρονο πειστικό αφήγημα διαφορετικό από που οδήγησε στην εκλογική κατάρρευση.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: liberal.gr