Ακούμε καθημερινώς τον Σωτήρη Τσιόδρα μα κι όσους σχεδόν τοποθετούνται από τον χώρο της Υγείας , πως ναι μεν ο ιός επιφέρει κατά κανόνα μέτρια νόσηση και αν , ωστόσο αυτά που παγκοσμίως συμβαίνουν σε ατομικές και συλλογικές ανακατατάξεις είναι από εκείνα τα μείζονα των μειζόνων , που έρχονται άπαξ σε μιά εκατονταετία.
Το Είτε είτε είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα δοκίμια του Δανού Χριστιανού Υπαρξιστή καί τεράστιου στοχαστή Σορέν Κίρκεγκωρ στα μέσα του 18ου αιώνα αν δεν απατώμαι . Αδρομερώς και υπό την φτερούγα των προτεσταντικών καταβολών του λέει πως είτε θα ακολουθείς εκών άκων μιάν ανούσια ποιοτικά και μισάνθρωπη κατ΄ουσίαν πορεία στον βίο σου είτε αποκαλυπτικά και νοητικά , με την έως τότε εμπειρία θα δώσεις στον εαυτό σου την άλλη στροφή προς μιαν ουσιαστική ή ουσιαστικότερη ύπαρξη .Κατά την γνώμη του αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αντίληψης του Θείου.Κατά την γνώμη των μεταγενέστερων , αγνωστικιστικής προέλευσης , θεωρητικών του Υπαρξισμού αυτό επιτυγχάνεται με την Νόηση και την Αντίληψη των εμπειρικών και συναισθηματικών παραμέτρων . Πάντως η χριστιανική ιδιότητα δεν ήταν απογορευτική στην υιοθέτηση του είτε είτε από τους πιό πολλούς από την Αρεντ , τον Λεβινάς ή τον Μαρκούζε και τον Γιάσπερς.
Ήδη συνυπάρχουμε μ΄αυτό το είτε είτε, που γενεσιουργό αίτιο έχει μιάν ανεπίγνωστη εκ φύσεως νυχτερίδα που έφτιαξε έναν αδιευκρίνιστο ζωοανθρωποϊό,
Εκτός από τα ένστικτα του φόβου και της εναγώνιας ευγενούς προσπάθειας για το κράτημα της επιβιώσεως ήδη ανακύπτουν ,προοικονομώντας το καλύτερο αύριο . τα ερώτήματα .
Είτε με τις ακρότητες δογματισμών και καθηλώσεων, που με όχημα τα ευγενή κατά τα άλλα κίνητρά τους ως προς την πίστη κάθε χροιάς και εντοπιότητας ή την υποτιθέμενη καθολική γνώση της μιάς και μόνον - πλήν αναπόδεικτης - αλήθειας είτε με την ενσωμάτωση της εμπειρίας στην νοητική και αντιληπτική αλυσίδα.
Είτε με την αντιμετώπιση των όσων αντιλαμβανόμαστε είτε με την προχριστιανική και μετά Σταυροφορική λύση μιας ακαθόριστης και μισάνθρωπης εκδικητικότητας αύριο . Αύριο που το συλλογικό Σύμπαν , θα επιχειρεί ως πρώτη τοπική αντισηψία να γλείψει τραύματα και ουλές , εσύ υπόσχεσαι : ΘΑ ΔΕΙΤΕ , ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ . Θα τα πούμε εγκαλώντας δηλαδή αυτό , που και ο εγκαλών εφαρμόζει προκειμένου υπό κανονικές συνθήκες να εγκαλέσει εκ του ασφαλούς ύστερα με την πύρινή του ρομφαία.
Είτε με μοντέλα που λειτούργησαν ή δεν λειτούργησαν οικονομικά και κοινωνικά είτε σε καινούργια αναζήτηση άλλων αναμείξεων των παλαιών υλικών , οικονομικά αλλά στο πεδίο των οριζουσών του Δικαίου και της Δημοκρατίας. Ποιός άλλωστε να φαντάζονταν πως η γευστική απόλαυση - που συνέβαινε για χρόνια μέσω της εντόπιας διατροφικής αλυσίδος - θα κλόνιζε δραματικά και διαφορικά έναν ολόκληρο κόσμο , που την ώρα που ιαίνει τις περισσότερες μορφές καρκίνου και μυοκαρδιοπαθειών στέκεται άλαλος σε μιά τοξική μετάλλαξη ενός συγγενούς γνωστών ιών .
Συνεπώς είτε με τις απολυτότητες των δημοσιονομικών δογματισμών και με τις ιδεοληψίες ψευδεπίγραφων αντιπατριωτικών ακτιβιστικών δικαιωματιστών , περιστρεφομένων περί τον εαυτό τους - λες και είναι αιωνόβιοι ζαλισμένοι δερβίσηδες - είτε με την εγχάραραξη μιας σταδιακής κοινωνικοοικονομικής αποτύπωσης των συλλογικών ορίων στο τετράδιο της Ηθικής της Ευθύνης.
Καθώς δεν μπορείς να εγκαλείς τους θρησκευτικούς ζηλωτές για αρνησικοσμία εντός της μισανθρωπίας , ως δογματικούς δηλαδή κι εσύ να είσαι εμμονικότερος και του φανατικότερου αυτών βαφτίζοντας το Νεπάλ ή την Σομαλία Συρία και την προάσπιση του χώρου σου ακροδεξιοφασιστική υπόφυση .
Φυσικά όμως και είναι αδόκιμο να λέμε , ετούτος ο καπιταλισμός τελεύτησε πάμε στα νάματα του καπιταλιστικού Κεϋνσιανισμού.
Όπως υπάρχει η φράση ...αρχή άνδρα δείκνυσι....έτσι κι εδώ θ΄επανανακαλύψουμε νέες εκδοχές , που ίσως άλλοτε εφαρμόστηκαν . Άλλωστε και οι προηγούμενες πανδημίες για την οικονομική κυκλικότητα φρόντιζαν μετά την ηρεμία.
Κι αυτός ο μεσσιανικός εθνολαϊκισμός των πορτοκαλιών ηγετών θα ηττηθεί , παρότι η ανθρωπότητα αντλεί προσεκτικά από το απολυταρχικό οπλοστάσιό τους κάποια κομματάκια που εδώ τα λέμε καθημερινές αναγκαίες ΠΝΠ για να τους ξεβράσει κατόπιν.
Είτε με βεβαιότητες, είτε με όλα στο τραπέζι πιά για να μπορεί η έμβια συνέχεια να κανοναρχεί την εξέλιξη των κοινωνικών διακυβεύσεων .
Και βέβαίως ουδείς αλώβητος ατομικά, όσο κι αν αμυντικά υποδυόμαστε την καλύτερη εκδοχή ...διαβάζουμε , κάνουμε αυτά που δεν κάναμε , κλπ... κι έτσι μπιχεβιοριστικά τα περνάμε τα τωρινά τσάτρα πάτρα εντός των οικιών. Διαφωνώ . Άλλωστε όπως μας μαθαίνει η Ψυχανάλυση από χρόνια για την συμπεριφορά μας επί απωλείας , εφόσον βέβαια διαθέτουμε κόκκους ενσυναισθήσεως το εμπειρικό μοντέλλο της ψυχ΄ης λέει,,,,Κατάθλιψη , αποδοχή , πένθος , ανάδυση στην νέα εκδοχή των πραγμάτων για την συνέχεια ως άνθρωποι , ως συλλογική συνείδηση , ως Θεσμικές εθνικές και υπερεθνικές οντότητες
Γιά τους λίγους άλλους, υπάρχει και η παλιά βιβλική έρημος των παραισθήσεων και των ακρίδων , που ονοματίζονται στα λιγοσέλιδα συναξάρια των ασκητών της Μεσοποταμίας. Εκεί ανήκουν τα λογής ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ , τα απάνθρωπα αυτά και ακρωτηριαστικά μηνύματα.