Είναι νέα η χρονιά. Τόσο παλιό όμως το υπόβαθρο, τόσο διαχρονικές οι εκφάνσεις. Σε άλλες περιπτώσεις από την οικεία μας «Μεταρρύθμιση» δόθηκε εις ημάς η δυνατότητα να πούμε και να ξαναπούμε το οφθαλμοφανές: ότι το ιστορικό μοτίβο που επαναλαμβάνεται στις μέρες μας δεν εδράζει αλλού παρά στις απολήξεις τού Ανατολισμού/οριενταλισμού, στην ορμή ή αφορμή τής νεοτερικότητας, στην επαναβεβαίωση της ισχύος τού Ανατολικού ζητήματος. Στην Ψωροκώσταινά μας δεν αρκούν οι επιδράσεις τής απειλής τού θηρίου Πούτιν, για να επανέλθουμε στη δυστυχή κατάσταση της αναπύρωσης της Μεγάλης Ιδέας που ποτέ δε μας εγκατέλειψε, καθώς απλώς κι ελαφρώς τις λέξεις μόνον παραφθείραμε: η Ελλάς Κύπρος Ένωσις γίνεται φαντασίωση κοινών συνόρων τών ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου, η Κόκκινη Μηλιά αναζήτηση επέκτασης στα θαλάσσια και επάκτια όρια του Λεβάντε.
Οι στιγμές κρίσιμες. Ο χώρος που εκπροσωπούμε, ο εκσυγχρονιστικός, ο ευρωπαϊστικός, ο μεταρρυθμιστικός, φιλελεύθερος ή κεντροαριστερός μοιάζει για πολλοστή φορά μουδιασμένος, εγκλωβισμένος στην αδυναμία του να κινηθεί αυτόνομα ή να δραστηριοποιηθεί γόνιμα μετεξελισσόμενος σε πολιτικό φορέα. Η αυταπάτη τού κεντρώου Μητσοτάκη έχει διαλυθεί από καιρό, το ΚΙΝΑΛ παγιώθηκε σε συντηρητικό φορέα ασυνεννοησίας, η χώρα απομένει τελευταία σε κάθε μετρήσιμο επίπεδο αλλαγής, ένα εύσχημο γκουλάγκ κοινωνικής στασιμότητας, προγονολατρ(ε)ίας, νοσταλγικών φαντασιώσεων.
Η χώρα μας το 2023 απειλείται. Από τη μία, από την ακυβερνησία. Από την άλλη, την οριστική κυριαρχία τής ακροδεξιάς: είτε κυβερνήσει η ΝΔ από κοινού με την ακροδεξιά είτε αυτοδύναμη, με το κέντρο «στο τσεπάκι» επιμένοντας στις δεξιές παραδόσεις και στον κατευνασμό, αν όχι στον προσεταιρισμό τής ακροδεξιάς.
Με υπευθυνότητα, συνεπώς, και κυρίως πραγματισμό, πριν από όλα όμως με βαθιά συνείδηση της ανερμάτιστα διεφθαρμένης κοινωνίας μας (ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά), μιας κοινωνίας που ανέχεται ή συγκαλύπτει θανάτους αθώων στα σύνορα, που φυλακίζει την παιδική ηλικία σε αγροτικές φυλακές που τις αποκαλεί «σχολείο», μιας χώρας τουρκοφάγων και μακεδονοφάγων κάθε απόχρωσης —χώρας δημοσιοϋπαλληλικής, χώρας στενά συνδεδεμένης με Σέρβους αλυτρωτιστές, πουτινοτσολιάδες και αντιουκρανούς μαυραγορίτες— δηλώνουμε ότι δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς περιμένοντας τις συνθήκες να γίνουν ευνοϊκότερες, να μας προκύψει αρχηγός ή να εισακουστούμε από ταγούς πασπίτες, δαπίτες ή πρώην κομουνιστές. Για αυτό θα εναποθέσουμε την ελπίδα μας και θα επικεντρώσουμε τη δράση μας στον αναδυόμενο πολιτικό φορέα τής συνεργασίας Βολτ και Πρασίνων-Μωβ.
Χρειάζεται ανάχωμα η Ελλάδα στην κατηφόρα. Ανάχωμα στο οποίο θα συνεργαστούμε περιμένοντας και άλλους/ες όσοι/ες αντιλαμβάνονται πως μόνη οδός επιβίωσης του δυτικού προτύπου (και σε ό,τι αφορά μεγάλα και μικρά έθνη τής Ευρώπης αυτοεπιβίωσης στο ρου της πολιτισμικής εξέλιξης) είναι η ευρωπαϊκή ομοσπονδία και η ανυποχώρητη μάχη, ένοπλη στο βαθμό που χρειάζεται, εναντίον καθεστώτων όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα τού Σι Τζι Πιγκ. Περιμένουμε και επιδιώκουμε τη σύνταξη μαζί μας των υπερασπιστών τών ατομικών δικαιωμάτων, των καλών δημοκρατών τής Φιλελεύθερης Συμμαχίας, των Μεταρρυθμιστών τής Αριστεράς, του Ουρανίου Τόξου, των φιλόζωων, των φεμινιστών, των ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστών, των μειονοτικών όλου του φάσματος εθνοτικών, εθνικών και πολιτισμικών αποχρώσεων.
Είναι ανάγκη στη χώρα να σχηματιστεί μετά τις επερχόμενες εκλογές για πρώτη φορά από το 2011 κυβέρνηση δίχως ενεργό ρόλο και συμμετοχή τής ακροδεξιάς. Μια κυβέρνηση που θα ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις, θα εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά, θα συμβάλει στην αναγέννηση του κατεστραμμένου από το 2015 τραπεζικού συστήματος, θα έλθει σε συνεννόηση με όλους τους γείτονές μας, ιδίως βέβαια την Τουρκία, μια κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει τη δημοκρατική Ελλάδα τού Διαφωτισμού δικάζοντας τους υπεύθυνους για τις θανατηφόρες επαναπροωθήσεις, θα αποφύγει μονομερείς ενέργειες κατά του Διεθνούς Δικαίου (όπως αυτές τις πρόσφατες της Αιγύπτου) και ανακηρύξεις στις οποίες διατείνεται κομπάζοντας πως θα προβεί ο τρέχων Πθ μας αναφορικά με την ΑΟΖ. Επίσης, μια χώρα που θα πάψει να διστάζει και να ντρέπεται για την νεοτερική της υπόσταση, όταν θα σταθεί ενάντια στον εγχώριο φιλορρωσικό μαυραγοριτισμό, όταν θα στηρίξει έμπρακτα και πολεμικά την Ουκρανία αποστέλλοντας και τους S-300, και τα Τορ, και τους εκτοξευτές OSA και άρματα μάχης από αυτά που έχει πάμπολλα και δεν τις κάνουν αλλά «κάνουν» στην Ουκρανία (αναφορά στα τανκ των 105 mm: και σε εκείνα τα Λέοπαρντ 1, μέρος των οποίων θα μας μείνουν αμανάτι χωρίς εκσυγχρονισμό, και στα Μ48 MOLF που σκουριάζουν επιβαρύνοντας τα δημόσια οικονομικά μας).
Ας κάνουμε πίσω με τις αναστολές μας και την «ιστορικότητά» μας οι παλιοί κι ας συμπαραταχθούμε με τα νέα παιδιά τού Βολτ και των Πρασίνων στη διαμόρφωση ενός ορθολογιστικού οργανογράμματος ανύψωσης της κοινωνίας μας. Κοινωνίας που πρέπει να πάψει να μικραίνει και να την μικραίνουμε αρνούμενοι τόσο να εντάξουμε πρόσφυγες και μετανάστες/στριες στους κόλπους της όσο επίσης να διευκολύνουμε τη ζωή και τη συμμετοχή τών ομοεθνών μειονοτήτων και των γηγενών αλλοεθνών —χωρίς να αφήνουμε απέξω τη βελτίωση της ένταξης των επήλυδων τών προηγούμενων δεκαετιών και την εξίσωση των παιδιών τους. Κοινωνίας που πρέπει το συντομότερο να απελευθερωθεί από τα δεινά τής φεουδαρχίας που επέβαλαν οι προηγούμενες γενιές και από τον οικολογικό κίνδυνο όχι μόνον αυτόν της κλιματικής αλλαγής αλλά επιτακτικά του ζοφερού μέλλοντος της κτυπημένης από πυρηνικά Ευρώπης, που σχεδιάζει και οραματίζεται το θηρίο τής Μόσχας.
Η «Ελευθερία Δικαιοσύνη», ένωση προσώπων και όμιλος προβληματισμού με τριετή σχεδόν υπόσταση (από τις 13.3.2020) αφήνει ανοικτή την επιλογή στους/στις συμμετέχοντες/ουσες σε αυτήν. Εμείς προσωπικά και μαζί μας φίλοι, φίλες προερχόμενοι/ες από την «Ελευθερία Δικαιοσύνη» έχουμε επιλέξει. Δε διαθέτουμε προφανώς το αλάθητο ούτε εχέγγυα αυθεντίας. Θα σταθούμε εκτιθέμενοι/ες με την ουτιδανή μας δύναμη ανυστερόβουλα πλάι στο Βολτ και στους Πρασίνους. Αλλιώς Ρωσία!
Πηγή: https://O Δημήτρης Σκουρέλλος είναι συνιδρυτής τής ένωσης προσώπων «Ελευθερία Δικαιοσύνη»