Ο ΗΡΑΚΛΗΣ  ΠΟΥΑΡΩ έστριψε το τσιγκελωτό του μουστάκι για να βεβαιωθεί ότι ήταν στη θέση του!
Χαμογέλασε, ικανοποιημένος από την επιβεβαίωση. Ευτυχώς, γιατί στην Ελλάδα, για τίποτα πια δεν μπορείς να είσαι βέβαιος…
Άπλωσε τα χαρτιά με τις σημειώσεις για τις… μεγάλες μορφές της χώρας και βυθίστηκε στις σκέψεις.

Ο  ΑΝΤΩΝΗΣ έτριψε τα χέρια του χαιρέκακα και έβαλε τα πόδια πάνω στο γραφείο του!
Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις το έκανε αυτό στο Μαξίμου…
Ένοιωθε ανακούφιση που τον είχε, επιτέλους, διώξει!
Του γκρίνιαζε συνέχεια, σε τίποτα δεν συμφωνούσε και του ?σπαγε και τα νεύρα λέγοντας συνέχεια ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία.
Εμένα με έχει ήδη εξαντλήσει πάντως, ομολόγησε απηυδισμένος…
Έκανε γρήγορα τον θετικό απολογισμό. Μ? ένα σμπάρο, τρία τριγώνια.
Είχε γλυτώσει κι απ? αυτόν και τον Μανιτάκη και τον Ρουπακιώτη. Αρκετά!
Συνέχισε να ξεφυλλίζει το πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής. Είχε πολλά ακόμα να κάνει για να συγκινήσει τους ψηφοφόρους της. Και, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν όλα και τόσο παράλογα…

Ο  ΕΠΙΤΙΜΟΣ συνέχισε να ρίχνει βελάκια πάνω στην αφίσα του Σαμαρά, που είχε κολλήσει, γι αυτό το σκοπό, στη… τουαλέτα του!
Τελικά, μόνο σ? αυτόν είχε φέρει γούρι στη ζωή του…
Που θα πήγαινε όμως; Θα ξαναρχόταν σύντομα –  και μάλιστα πανηγυρικά – η μέρα του Μητσοτακαίικου!

Ο ΑΛΕΞΗΣ ίσιωσε λίγο το γιακά του πουκαμίσου του και κοιτάχτηκε αυστηρά στον καθρέφτη. Έπρεπε να τον δείχνει τέλειο η τηλεόραση. Τι στα κομμάτια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήτανε!
Συνέχισε ν? απαγγέλλει την ομιλία του με στόμφο. Του άρεσε η ιδέα για στάση πληρωμών, μόλις θα αναλάμβανε την εξουσία. Αυτοί είχανε, μας δώσανε. Εμείς δεν έχουμε, δεν τους τα γυρνάμε. Απλά πράγματα!
Θυμήθηκε τη φάτσα του Σόιμπλε κι ανατρίχιασε. Έ δεν θα του το ?λεγε και κατάμουτρα…
Χαλάρωσε λίγο όταν έφτασε στις συνιστώσες. Δεν το καταλάβαιναν ότι είχαν παίξει το ρόλο τους κι ότι δεν του χρειαζόντουσαν πια; Φαντάσου τον Ανδρέα με… συνιστώσες, μουρμούρισε. Έπρεπε μόνο να δείξει λίγο σεβασμό στη διάλυσή τους. Τίμια ξύλα σαν τον Γλέζο, του χρειαζόντουσαν ακόμα. Στο κάτω – κάτω κι αυτός, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε κάνει!

Ο  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ άφριζε από το κακό του!
Να δεις, συλλογίστηκε, που θα κοιτιέται τώρα στον καθρέφτη του να δει πως θα φαίνεται στην τηλεόραση…
Αντί να περιμαζέψει λίγο τις μπούρδες που θα πει περί ευρώ και Ευρώπης και περί σκληρών διαπραγματεύσεων με τη Μέρκελ και την τρόικα, ο νους του είναι στο πως θα καταργήσει τις συνιστώσες, για να μην τον ενοχλεί κανένας!
Αμ δε κατάλαβες καλά, Αλεξάκο αγόρι μου. Για ρώτα λίγο και τη Δαμανάκη, τον Κωνσταντόπουλο και τον Αλαβάνο, ποιός είναι ο Λαφαζάνης;

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ανέβηκε στη καρέκλα για να φτάσει να βάλει τη φωτογραφία στο εικονοστάσι του. Άναψε το καντήλι και γονάτισε ευλαβικά!
Άγιε Φώτη μου, σ? ευχαριστώ, ψιθύρισε δακρυσμένος…
Ένοιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη! Είχε κοντέψει να βρεθεί έξω από τη Βουλή και τώρα ήταν υπουργός εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παρακαλώ.
Τον ενοχλούσε βέβαια που πρωθυπουργός ήταν ο Σαμαράς, αλλά είχε κάνει και με τον Γιωργάκη! Εκεί θα κόλλαγε τώρα;
Τελικά αυτή η συνωμοσία που είχε κάνει με τον Αντώνη, πίσω από τις πλάτες του Φώτη, ήταν πραγματικά σατανική…

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ είχε εκνευριστεί για τα καλά!
Εδώ είχαν χαθεί τ? αυγά και τα πασχάλια στα οικονομικά της χώρας κι αυτοί του μιλούσαν για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ…
Αλλά δεν έφταιγε άλλος, αυτός έφταιγε  που έτρεχε στο Καστελόριζο για να τους βάλει στο ΔΝΤ και νά το ευχαριστώ τους τώρα.
Το είχε χαρεί πάντως με τον Βαγγέλη. Δική του ήταν η σατανική ιδέα να τον κάνει πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πρωθυπουργός ήθελες μεγάλε; Πάρε ένα 6% τώρα για να ηρεμήσεις…
Τον στενοχωρούσε λίγο και η κατάσταση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, για την οποία επίσης είχε θυσιαστεί και τώρα κόντευε να μείνει μόνος!
Ήδη όμως είχε κάποια διερευνητική πρόταση για την προεδρία της οργάνωσης «Κάθε μέρα πολίτης του κόσμου». Δεν ήταν κι άσχημα…
Κοίταξε ψηλά και μουρμούρισε συγκινημένος: Τα ?μαθες τα χάλια μας πατέρα;

Ο ΦΩΤΗΣ βγήκε από τον Σκάι ξαλαφρωμένος!
Δεν είχε πια αυτό το σφίξιμο που ένοιωθε, όταν έβγαινε από του Μαξίμου!
Τα είχε πει έξω από τα δόντια στον Παπαχελά, για να μάθουν όλοι οι αριστεροί τι θα πει να μπαίνεις σε κυβέρνηση με τους ταξικούς σου αντιπάλους, που εξυφαίνουν συνεχώς σχέδια για να απαλλαγούν από σένα…
Η «Αριστερά της ευθύνης» έχει και τα όριά της!
Τον ανησυχούσαν λίγο οι πρώτες δημοσκοπήσεις, αλλά σιγά – σιγά ο λαός θα κατανοούσε τη στάση του. Χρειάζεται χρόνος, μονολόγησε.
Θα ετοίμαζε τώρα και μια κεντροαριστερά, με όλους ανεξαίρετα όσους συμφωνούσαν απόλυτα μαζί του, που θα έσπαγε κόκκαλα!
Ίσως, πάντως και η ιδέα μιας αριστερής διακυβέρνησης να μην ήταν για πέταμα. Του είχε λείψει κι ο… Μιχελογιαννάκης.
Η «Αριστερά της ευθύνης» ξαναξύπνησε μέσα του…

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ο Κουτσούμπας (ο Πουαρώ το επαναλάμβανε πάντα το όνομα, μέχρι να το… μάθει) ένοιωθε δικαιωμένος από τις εσωκομματικές εξελίξεις, οι άλλες δεν είχαν και τόση σημασία!
Ο ίδιος ήταν πια πρώτος γραμματέας του Τιμημένου Κ.Κ.Ε. και – το κυριώτερο – η καθοδήγηση είχε απαλλαγεί από τους διάφορους Χαλβατζήδες και τους άλλους λιγκβινταριστές και προδότες της υπόθεσης της εργατικής τάξης…
Το Κόμμα του δεν θα ψήφιζε, φυσικά, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Το γεγονός ότι νεοναζί κακοποιούσαν και μαχαίρωναν καθημερινά μετανάστες, δεν τον ευαισθητοποιούσε και τόσο. Ας μέναν στη πατρίδα τους, να κάνουν επανάσταση σκέφτηκε και έγραψε χαρούμενος το επιχείρημά του, να μην το ξεχάσει…

Ο ΑΛΕΚΟΣ τον διαολόστελνε από το πρωί!
Καταργούσε τώρα και τις συνιστώσες, που, πρώτος αυτός, είχε αποφασίσει να καταργήσει γιατί του τα ζαλίζανε συνέχεια…
Το κωλόπαιδο, σιχτίρισε δυνατά, το εκάνα άνθρωπο και μου θέλει και πρωθυπουργιλίκια τώρα.
Σιγά μη τα κατάφερνε, με τα μεσοβέζικα, τα μέσα και τα έξω και τα λαϊκίστικα που έλεγε.
Ο Ανδρέας τουλάχιστον ήταν είχε και μια διάισθηση, ένα πολιτικό βάθος!
Έβαλε νευρικά τις δραχμές στη τσέπη του και ξεκίνησε για το περίπτερο…

Του άρεσε του ΣΙΜΟΥ το σήμα της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης!
Όχι πως και το μαύρο ήταν άσχημο, αλλά κι αυτό είχε ωραία χρώματα, κάπως πιό χαρούμενο βρε αδερφέ.
Ούτε αυτές οι εκνευριστικές συζητήσεις, ούτε οι ειδήσεις που σπέρνουν τον πανικό, ούτε αυτά τα ξένα σήριαλ με τους πύργους του Ντάουτον και τα Μπόργκεν που βάζουν ιδέες πολιτικών ανατροπών στους ανθρώπους.
Και – το κυριώτερο – δεν είχε πια αυτό το βάσανο να πρέπει να διορίσει τον κάθε δικό του, ακόμα και τα νούμερα…
Κοιτάζοντας το νέο σήμα, αισθάνθηκε να νυστάζει πιό γρήγορα απ? ότι τότε που κοίταζε το σήμα της ΕΡΤ…

Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ στριφογύρισε μεσ? τον τάφο του και ένοιωσε τα κόκκαλά του να τρίζουν…
Είχε προκηρυχτεί ξανά διαγωνισμός για το χτίσιμο του τζαμιού στο Βοτανικό!
Τι περιμένεις, βρυχήθηκε, από αρχιεπίσκοπο που στέλνει εγκύκλιο στις εκκλησίες να χτυπάνε διακριτικά τις καμπάνες τις ώρες της κοινής ησυχίας;
Από τότε που τον είχε καλέσει ο Κύριος κοντά του, τα πράγματα στην Ελλάδα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο…

Ο  ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ένοιωσε μια μυρωδιά καμένου και πετάχτηκε από την πολυθρόνα του!
Έρριξε το «Mein Kampf» στο πάτωμα και έτρεξε στην κουζίνα να κλείσει τον φούρνο. Είναι κάτι συμπτώσεις στη ζωή, σκέφτηκε, με κάποια δόση ειρωνείας…
Είχε κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος. Λες και όλοι είχαν  βαλθεί να δουλεύουν γι αυτόν!
Έπρεπε να ρίξει μια τελευταία ματιά και στο… αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που θα κατέθετε η Χρυσή Αυγή. Χαμογέλασε. Στο κάτω – κάτω, δεν ήταν αυτός ρατσιστής. Οι άλλοι ήταν μετανάστες!
Ονειρευόταν ήδη τη στιγμή της ορκομωσίας του Κασιδιάρη, σαν νέου Δήμαρχου
Αθήνας…

Ο ΠΟΥΑΡΩ έκλεισε αποκαμωμένος την τηλεόραση!
Ακόμα και αυτοί που υποστηρίζαν την Ελλάδα, καταστρεφόντουσαν.
Ο Γιούνκερ μόλις είχε παραιτηθεί, τον κάπτεν της COSCO τον εξαφάνισε το Κόμμα…
Το απόλυτο μυστήριο, αναλογίστηκε. Ήταν πραγματικό θαύμα που έκαναν τόσες χιλιάδες χρόνια να μπούνε στη κρίση!
Τελικά, οι Έλληνες ήταν πραγματικοί ήρωες…