H υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ άλλαξε τα δεδομένα. Κίνησε το ενδιαφέρον μιας πολύ ευρύτερης μερίδας πολιτών από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις-κι αυτό αποτυπώθηκε και στα πολύ ψηλά ποσοστά τηλεθέασης που κατέγραψε το debate μεταξύ των υποψηφίων Προέδρων.
Οι δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει από τις ευρωεκλογές και μετά εξηγούν αυτό το ασυνήθιστα μεγάλο ενδιαφέρον. Η ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κλονιστεί σοβαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται αλλά στη θέση τους, αντί μιας αξιόπιστης εναλλακτικής, εγκαθίσταται ένα απολύτως ρευστοποιημένο πολιτικό τοπίο.
Το 12% που έχασε η Νέα Δημοκρατία μεταξύ εθνικών εκλογών και ευρωεκλογών, όπως και το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστό αποχής βρίσκονται σε αναζήτηση πολιτικής στέγης. Τα μικρότερα κόμματα της αριστεράς κινούνται πάνω κάτω στα ίδια ποσοστά και η πανσπερμία κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ «τσιμπάει» μεν αλλά από πουθενά δεν προκύπτει μια ισχυρά ανοδική τάση.
Υπάρχει πολύς κόσμος, ανέστιος. Που «κοιτάζει» προς το ΠΑΣΟΚ αλλά παραμένει επιφυλακτικός και παρακολουθεί τις εξελίξεις. Που περιμένει να δει εάν και τί θα αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και πολιτικής, ώστε να καταστεί ξανά μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μπροστά με ασφάλεια. Που να μην κινδυνεύει να τη γυρίσει πίσω -σε ένα παρελθόν που θέλει να ξεχάσει.
Η Άννα Διαμαντοπούλου μπορεί να εγγυηθεί αυτή την πορεία.
Γιατί έχει εμπειρία, ανήκει στα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά ταυτοχρόνως είναι από τα πιο φρέσκα και ανοικτά πολιτικά μυαλά που διαθέτει η χώρα. Γιατί είναι από τις πιο καταξιωμένες Ελληνίδες πολιτικούς στην Ευρώπη, διεθνώς αλλά και εντός της χώρας.
Ναι, την τελευταία δεκαετία ήταν εκτός κομματικής αρένας και Βουλής. Αλλά υπάρχει κανένας που να μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν κι εκτός πολιτικής ή ότι η δουλειά που παρήγε υπό την καθοδήγησή της το Δίκτυο δεν ήταν υπόδειγμα παραγωγής πολιτικών προτάσεων από μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία;
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα κι αυτό προσθέτει στο ΠΑΣΟΚ, δεν αφαιρεί. Στα δύσκολα χρόνια, άλλοι ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ κι αναζήτησαν στέγη αλλού, όχι η Άννα Διαμαντοπούλου. Η Διαμαντοπούλου επέλεξε να κάνει με άλλο τρόπο πολιτική, μακριά από την παραπολιτική αλλά και από την «καμαρίλα».
Είναι υποκριτικό να κατηγορείται η Διαμαντοπούλου ότι δεν ήταν «κομματικά ενεργή» αλλά να επιδεικνύεται από κάποιους συμπάθεια και ανοχή προς τα πρόσωπα που στα δύσκολα χρόνια πλήγωσαν το ΠΑΣΟΚ και αδιαφόρησαν για τη χώρα .
Η πλάτη που έβαλε το ΠΑΣΟΚ την περίοδο της χρεοκοπίας είναι τίτλος τιμής και όχι ντροπής. Γιατί αυτό είναι ο σύγχρονος πατριωτισμός: να βάζεις πλάτη στα δύσκολα και να προτάσσεις το εθνικό από το κομματικό -κι ακόμα χειρότερα, από το προσωπικό- συμφέρον.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά την εκλογική του συρρίκνωση, δεν ήταν ποτέ κόμμα διαμαρτυρίας. Ήταν πάντοτε κόμμα εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντοτε κόμμα διαμαρτυρίας, δεν έγινε ποτέ κόμμα εξουσίας, ανεξαρτήτως του ότι κλήθηκε να κυβερνήσει κάτω από συνθήκες πολύ ιδιαίτερες. Όταν εξέλιπαν οι «ιδιαίτερες συνθήκες», ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να φυλλοροεί και τελικά να διαλύεται γιατί ο ενοποιητικός ιστός ήταν η εξουσία.
Το ΠΑΣΟΚ δεν προσβλέπει στην εξουσία με λογική «κατάληψης των Ανακτόρων». Οι πολίτες θα ξαναεμπιστευτούν το ΠΑΣΟΚ εάν δείξει συνέπεια και σοβαρότητα και εργαστεί συλλογικά για τη διαμόρφωση σύγχρονων και ρεαλιστικών προτάσεων πολιτικής στη βάση ενός συνεκτικού σχεδίου για τη χώρα. Αλλά έχει σημασία της όλης προσπάθειας να ηγηθεί ένα πρόσωπο κύρους, με σύγχρονες ιδέες, με εμπειρία πολιτική και προσλαμβάνουσες ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος. Αυτό το πρόσωπο είναι η Άννα Διαμαντοπούλου.
Πηγή: www.tanea.gr