Δύσκολο να υπολογίσει κανείς πόσες συσκέψεις συναρμόδιων υπουργών έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Κι ακόμα πόσες φορές το θέμα αυτό έχει συζητηθεί στη Βουλή. Τα εκαντοντάδες χιλιάδες στρέμματα που κάηκαν και φέτος μας υπενθυμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο την επαναλαμβανόμενη αναποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν ληφθεί τις τελευταίες δεκαετίες τόσο σε διοικητικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Κράτος, Αυτοδιοίκηση και πολίτες μοιάζει να παρακολουθούν ανίκανοι να αντιδράσουν σε μια συνεχιζόμενη καταστροφή παρά με τον ηρωισμό και την αυτοθυσία της τελευταίας στιγμής.
Οι φωτιές δεν περιμένουν πότε θα συντονιστούν οι 45 συναρμόδιοι φορείς που συναποφασίζουν για την πρόληψή τους ούτε πότε θα συντονίσουν τις 11 διαφορετικές συναρμοδιότητές τους οι 17 συναρμόδιοι φορείς των 6 συναρμόδιων υπουργείων προκειμένου να ξεσπάσουν τη μανία τους. Ένα πραγματικό διαχρονικό αλαλούμ που σφραγίστηκε από την προ 25ετίας απόφαση να περάσει στην Πυροσβεστική Υπηρεσία η ευθύνη της πυρόσβεσης που μέχρι τότε ανήκε στη Δασική Υπηρεσία.
Οι αποφάσεις της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι μια από τα ίδια. Οι παλικαρισμοί του τύπου «θα σας πιάσουμε, θα πληρώσετε» κλπ πρέπει να παραχωρήσουν τη θέση τους κυρίως σε πολιτικές πρόληψης αφού όλοι συμφωνούν ότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Και η συζήτηση στη Βουλή δεν μπορεί να γίνει με όρους περιουσιακών, δασικών ή ακόμα πιο μακάβριων συμψηφισμών. Η Ελλάδα δεν κάηκε σε μια κυβερνητική θητεία μόνο αλλά δεν υπάρχει και κυβερνητική θητεία που να μην κάηκε!
Η επέλαση της κλιματικής αλλαγής κάνει την ανάγκη της διακομματικής συναίνεσης ακόμα πιο επιτακτική και αναγκαία. Σωστά διερωτάται σε παρέμβασή της η Άννα Διαμαντοπούλου «μήπως είναι η ώρα να μιλήσουμε για το πόρισμα της επιτροπής του καθηγητή και διευθυντή του Παγκόσμιου Κέντρου παρακολούθησης πυρκαγιών Γκέοργκ Γκόλνταμερ που συστάθηκε μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι»; Η συζήτηση στη Βουλή είναι μια ευκαιρία για να μπουν οι βάσεις για μια ουσιαστική συναίνεση. Η χώρα χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο τόσο για την πρόληψη όσο και για την καταστολή της φωτιάς και οι προτάσεις μιας επιτροπής με το επιστημονικό κύρος του Γκόλνταμερ και των άλλων καθηγητών που συμμετείχαν σε αυτήν αποτελεί μια στέρεη βάση (επαν)εκκίνησης.