Στο –όχι και τόσο μακρινό 2016– ο Νίκος Πορτοκάλογλου βρέθηκε με το τραγούδι του «Θα περάσει κι αυτό» στο στόχαστρο της κοινωνικής διαδικτυακής κριτικής με την κάθε πλευρά να καταφεύγει στους στίχους που την εξυπηρετούσαν προκειμένου να επιτεθεί στον εμπνευστή τους. Οι μνημονιακοί αντέδρασαν στον στίχο «κάποιος θέλει να με σώσει μ’ ένα φάρμακο φρικτό», οι αντιμνημονιακοί θεώρησαν καθησυχαστικό και μοιρολατρικό τον τίτλο του τραγουδιού, οι πασοκτζήδες πήραν ανάποδες με τον στίχο «Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω», άλλοι θυμήθηκαν τον Πάγκαλο «Νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί».

Οι αντριδράσεις για το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

Η μεγαλύτερη και πιο θυμωμένη αντίδραση προήλθε από τον κυβερνητικό τότε ΣΥΡΙΖΑ, που θεώρησε ότι το τραγούδι αναφέρεται στην «πρώτη φορά Αριστερά» και κούνησε αυστηρά το δάχτυλο στον τραγουδοποιό. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αναγκάστηκε τότε να υπερασπιστεί τους στίχους του λέγοντας ότι είναι «ένα τραγούδι ενάντια στον κακό μας εαυτό» και «ένα αντίδοτο στο δηλητηριώδες περιβάλλον που ζούμε τα τελευταία χρόνια». Ο Πορτοκάλογλου δικαιώθηκε ως προς τη διαχρονικότητα του τραγουδιού του, μιας και κάθε φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που ευχόμαστε να περάσει. Αυτό που δεν περνάει είναι η αδυναμία μας να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε τα χάλια μας, όπως είπε και ο ίδιος στην «απολογία» του.

Όλα αυτά ξανάρθαν στη σκέψη με αφορμή το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη .....

Συνέχεια στην Athens Voice