ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τελικά, η χώρα θα βγει στις αγορές προσφέροντας 10ετές ομόλογο τα επόμενα 24ωρα. Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να βγει στις αρχές Απριλίου. Πού οφείλεται η επίσπευση; Οχι σε καλό…
Ο αρχικός σχεδιασμός στηριζόταν σε μία βασική προϋπόθεση: Τη θετική έκβαση της δεύτερης αξιολόγησης και την επιστροφή στη χώρα μας των 970 εκατ. ευρώ (από τα κέρδη του ευρωσυστήματος από τα ελληνικά ομόλογα και από την κατάργηση της προσαύξησης επιτοκίων των δανείων του δεύτερου προγράμματος διάσωσης…) εντός του Μαρτίου. Με τη θετική αξιολόγηση ως επισφράγιση της αξιοπιστίας μας, θα ζητούσαμε από το Eurogroup της 11ης Μαρτίου την έγκριση των Ευρωπαίων εταίρων μας για να επαναγοράσουμε το ακριβότερο κομμάτι δανείων που έχουμε λάβει από το ΔΝΤ (3,6 δισ. ευρώ με επιτόκιο 5,2%…). Με αυτήν τη διαδικασία σε εξέλιξη (η επαναγορά προβλεπόταν να ολοκληρωθεί τέλη Απριλίου…), θα βγαίναμε στις αγορές αρχές Απριλίου, με 10ετές ομόλογο.
Βγαίνουμε τα επόμενα 24ωρα επειδή προεξοφλείται ότι αυτές οι θετικές εξελίξεις το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβούν, δηλαδή ότι δεν έχουμε να περιμένουμε καλά νέα από το Eurogroup της 11ης Μαρτίου. Οτι, αντιθέτως, το πιθανότερο είναι να διατυπωθούν εκεί ενστάσεις από χώρες-μέλη του και να αναβληθεί η καταβολή των 970 εκατ. ευρώ. Αυτό θα είναι κακό νέο για εμάς στις αγορές. Ως εκ τούτου, με νωπή την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους Moody’s, με τις αγορές σε εγρήγορση καθώς αυτές τις μέρες απευθύνεται σε αυτές σχεδόν όλος ο ευρωπαϊκός Νότος, οι αρμόδιοι εκτίμησαν ότι είναι καλύτερα να αναζητήσουμε 10ετές ομολογιακό δάνειο τώρα. Βγαίνουμε στις αγορές τώρα, για να προλάβουμε κακά νέα που προεξοφλούνται αργότερα. Γιατί; Επειδή η κυβέρνηση αμέλησε…
Κάπου εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα.
Είναι απολύτως θετικό ότι εκδίδουμε 10ετές ομόλογο – για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Οτι αρχίζουμε να βγαίνουμε στις αγορές συστηματικά και για διαφορετικές διάρκειες, να κτίζεται καμπύλη αποδόσεων, να διευκολύνεται ο δρόμος για τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις ώστε να βγουν και αυτές να δανειστούν με πιο χαμηλά επιτόκια. Οταν βγούμε, είναι βέβαιο ότι θα συγκεντρώσουμε τα κεφάλαια που θα ζητήσουμε και με ικανοποιητική απόδοση, πολύ κοντά στο 4%. Ωστόσο, η απόδοση θα είναι πολύ υψηλότερη από εκείνην που θα πετυχαίναμε αν η χώρα δεν έπασχε από υπερβολικό έλλειμμα αξιοπιστίας.
Πληρώνουμε ένα βαρύτατο πανωτόκι αναξιοπιστίας, που ενσωματώνει τον αυξημένο κίνδυνο της χώρας (τον οποίο οι αναλυτές συμπεριλαμβάνουν σε όλα τα σενάρια των πολιτικών εξελίξεων…). Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης αύξησε αυτό το πανωτόκι –θα επιβαρύνει το κόστος δανεισμού μας. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η καθυστέρηση δεν συνέβη, απαραίτητα, επειδή κάποια θέματα ήταν δύσκολα (όπως, έστω, η προστασία της πρώτης κατοικίας…) αλλά και επειδή, απλά, ο αντιδρών υπουργός φέρεται να χαίρει της ιδιαίτερης εύνοιας του Μαξίμου – όπως η περίπτωση της Εγνατίας.