Ένα από τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, είναι η έλλειψη ψυχραιμίας. Και πάλι όλα κινδυνεύουν να γίνουν ένα κουβάρι που θα συσκοτίζει και δεν θα λύνει προβλήματα. Ένα θέμα είναι η διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του Γιώργου Παπακωνσταντίνου για τον τρόπο που διαχειρίσθηκε τη λίστα Λαγκάρντ, μετά την παραλαβή της. Υπάρχουν τρία αντικειμενικά δεδομένα. Η μη διασφάλιση του πρωτοτύπου που εστάλη και η απώλειά του, η πολύ καθυστερημένη αποστολή ατύπου αντιγράφου στο ΣΔΟΕ και η διαπίστωση της έλλειψης των ονομάτων τριών συγγενικών του προσώπων από το υπάρχον αντίγραφο.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, η πρόταση σύστασης προκαταρκτικής επιτροπής από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, ήταν μονόδρομος. Η υπόθεση πρέπει να ερευνηθεί με αντικειμενικότητα και νηφαλιότητα, χωρίς διαθέσεις ανθρωποφαγίας και δαιμονοποίησης του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Έλλειψη ψυχραιμίας δείχνει και η απεγνωσμένη προσπάθεια κάποιων φίλων του πρώην υπουργού, να μετακυλήσουν την ευθύνη της αλλοίωσης του περιεχομένου της λίστας, στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο Βενιζέλος παρέλαβε άτυπα και εξω-υπηρεσιακά ένα αντίγραφο της λίστας, από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ. Δεν μπορούσε να ξέρει αν υπήρχε και άλλο αντίγραφο στο ΣΔΟΕ και πόσα αντίγραφα είχαν διακινηθεί και προς ποιους. Έτσι, δεν θα μπορούσε να κάνει μια αλλοίωση που ενδεχομένως θα αποδεικνυόταν αμέσως. Όλη αυτή η φιλολογία, απλώς βοηθάει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει στόχο την υπονόμευση του Βενιζέλου και την διάλυση του ΠΑΣΟΚ, με απώτερο σκοπό την ανατροπή της τρικομματικής κυβέρνησης.
Άλλο θέμα είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης του ελληνικού κράτους να πατάξει την φοροδιαφυγή. Είναι ένα πρόβλημα διαχρονικό, που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι τώρα που μιλάμε. Δεν αφορά μόνο τους Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο. Αφορά όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Και αφορά και την Αριστερά, που σε σκανδαλώδη αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Αριστερά, ήταν κατά των φόρων και χαρακτήριζε τα πάντα φορομπηχτικές πολιτικές και χαράτσια. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί αριστεροί ενέτασσαν την άρνηση των Ελλήνων να πληρώνουν φόρους, στο γενικότερο διαχρονικό αντιστασιακό φρόνημα του νεοελληνικού έθνους. Το πρόβλημα λοιπόν πρέπει να διερευνηθεί πολιτικά, με στόχο την υπέρβασή του. Και η διερεύνηση αυτή πρέπει να οδηγεί σε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, όπου θα πληρώνουν όλοι κατά τις δυνατότητές τους, λιγότερα από σήμερα.
Εκείνο που επίσης πρέπει να αποφευχθεί είναι ο ύπουλος λαϊκισμός να τιμωρηθεί ο Παπακωνσταντίνου γιατί υπέγραψε το μνημόνιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου διέπραξε σοβαρά λάθη όταν κλήθηκε πρώτη να αντιμετωπίσει την κρίση. Όμως, πρέπει να έχουμε συνείδηση ότι η αποφυγή των λαθών αυτών, ενδεχομένως να δημιουργούσε καλύτερους όρους αντιμετώπισης της κρίσης. Η κρίση και τα σκληρά μέτρα δεν θα αποφεύγονταν. Γιατί η κρίση επωαζόταν επί δεκαετίες από τα λάθη του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας και τις ανισορροπίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Πήρε δε εκρηκτικές διαστάσεις τα χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή. Και πρέπει να έχουμε συνείδηση ότι παρά τις διαφορές τους, υπάρχει μια συνέχεια στις πολιτικές των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά και των υπουργών Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου, Σαχινίδη και Στουρνάρα. Και η συνέχεια αυτή, πέραν των τραγικών λαθών, οδήγησε στην πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος, στο κούρεμα του χρέους, στην επαναγορά χρέους, στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στη μείωση των επιτοκίων, στις δόσεις που κράτησαν την Ελλάδα ζωντανή. Η πολιτική αυτή απέτρεψε τη χρεοκοπία, κράτησε την Ελλάδα στην ευρωζώνη και δίνει την δυνατότητα στην τρικομματική κυβέρνηση, μέσα στο 2013, να κάνει τη μεγάλη στροφή προς τη σταδιακή έξοδο από την κρίση. Αν φυσικά έχει την πολιτική βούληση και επιδείξει τόλμη.
Το νέο χρόνο, η χώρα έχει πολύ δύσκολες προκλήσεις και σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει, για να εγκλωβίζεται σε μικροκομματικά και προσωπικά παιχνίδια.