αφιερωμένο στους Ρομά του Ασπρόπυργου και στη Δικαιοσύνη
Τον αδαή και κακομοίρη πώς με γοητεύει χωρίς να μπορώ να απομαγευτώ, να απομακρύνω το άφευκτο σημάδι που μου προκαλεί στο νου και την ψυχή το εργαλείο αναγνώρισης της επιβίωσης ή του τρόμου, αυτό που του αλλάξαν χρήση και φέρουν τόσοι μόνοι και μόνες που «θέλουν να τους αφήσουν να ζήσουν στο υπέροχο αυτό στρατόπεδο συγκέντρωσης» οπώς θα έλεγε κι ο Ίμρε Κέρτες, στο Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου χωρίς πεπρωμένο (καλύτερα: ενός άμοιρου), να ζήσουν δηλαδή μαζί με εμάς ή μάλλον στο περιθώριό μας.
Του μπογιατζή ρολό ή μάλλον τη λαβή με το στειλιάρι γυμνό από το σπογγώδες ρολό, εκείνο, όργανο έτοιμο να αναδεύσει κάδους και σκουπίδια, προστατεύοντας από μικροτραυματισμούς, να χαρίσει ζωή! Πιο αναγκαίο και από καρότσι (σούπερ μάρκετ ή βρεφικό), εγχειρίδιο επιβίωσης, το οποίο εμείς οι πολλοί τα χοιρίδια των καλοφαγωμένων δεν παρατηρούμε, προσπερνούμε, συνηθίσαμε.
Έτοιμοι να κλείσουμε κι άλλο την αγκαλιά μας! Πλατεία Βικτωρίας, Ασπρόπυργος, Κασταν(ε)ές Έβρου. Δεν είμαστε όμως σαν τους άλλους, τους μπρουτάλ ή λούμπεν (ΧΑ, Λαγοί, Κασιδιάριδοι), τους χωριάτες (του Βελόπουλου), τους αναχρονιστές (τύπου Καρατζαφέρη), τους μπαρουφολόγους (ΜΕΡΑ μαύρη). Ούτε μπορούμε να αρνηθούμε το χέρι της Ευρώπης που μας ταΐζει χρόνια τώρα. Βαρεθήκαμε να αφήνουμε τους γηραιότερους να κάνουν αβοήθητοι τη δουλειά τους όπως τότε με το Ζακ Κωστόπουλο, άσε που δε μας αφήνουν να χαρούμε το πάρκο στο οποίο θα χαιρόμασταν το κέντρο που κάνουμε τις μικρές ή τις μεγάλες μας πόλεις. Ζητούμε έναν από εμάς όχι να μας οδηγήσει, αλλά να μας βάλει ισότιμα στην πολιτική ατζέντα αποενοχοποιώντας την απάνθρωπή μας στάση. Είμαστε απλώς «νοικοκυραίοι», κολλαμπορατέρ, σαν τη Βαγενά.
Εύρηκα! Αναφώναξε ο νεαρός προσφυγομάχος TV-δημοσιογράφος, βουλευτής: Θα νομίζουν ότι ψηφοθηρώ στο κέντρο Αθηνών, όμως εγώ ετοιμάζω δήθεν ευρωπαϊκό, το σύγχρονο, τον τρίτο πόλο, αυτόν που δημοκράτες, φιλελεύθεροι, αριστεροί απέτυχαν ή απέφυγαν, τον ανεπιχείρητο. Όταν η πολιτική παντοκρατορία Μητσοτάκη πάψει, όταν οι ενδοιασμοί λείψουν, τότε θα εγερθώ, εγώ ο Μπογδάνος, αναστημένος Πιμ Φορτάουν/Φόρτουϊν των Βαλκανίων, ο βραχύσωμος Νότιος Χάιντερ, ο κινηματίας του εαυτού μου, ο σπουδαγμένος Μαδούρο, o «κλείνω το μάτι και στη Σώτη μας την καλή».
Δημοκρατικό εις αποδρομή παρόν μου πάρε το χαμπάρι, η ανοικονομησιά Μητσοτάκη, η ασυναρτησία ΚΙΝΑΛ, ο ΕΡΕ-ΣΥΡΙΖΑ εκεί οδηγούν το πολιτικό μας μέλλον, στο να δοκιμάσουμε και στην Ελλάδα το φρούτο του σύγχρονου, δήθεν αστικού ρατσισμού, του ρεπουμπλικανισμού των αποκλεισμών, των δικαιωμάτων για την αφεντιά μας και μόνο, της ανανεώσιμης νέας αποικιοκρατίας, των ίσων πολιτών (όχι όλων), ανανεούμενων πηγών μίσους, των αμετάλλακτων φοβερών ενστίκτων.
Να μη γελάμε αφυψηλού με Μπογδάνο. Να προετοιμαζόμαστε, ανοίγοντας μια μεγάλη δημοκρατική αγκαλιά, το φόβητρο των βιαστών, τη ρομφαία της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης!