Η επόμενη των εκλογών είναι μια εντελώς διαφορετική ημέρα . Πολύ περισσότερο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η επόμενη μέρα φέρνει αναδιάταξη της πολιτικής γεωγραφίας με νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση Ν.Δ. σε δεύτερη θητεία. Και έχουμε αυτή την αναδιάταξη γιατί η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας επέλεξε πραγματιστικά-σταθερότητα, προβλεπτικότητα, ασφάλεια ( ΝΔ) και όχι ιδεολογικά-αλλαγή , ισότητα, δικαιώματα, αβεβαιότητα/ανασφάλεια ίσως ( ΣΥΡΙΖΑ). Το εκκρεμές και «παράθυρο ιδεών»( Overtonwindow) κινήθηκαν αποφασιστικά δεξιότερα . Η ύπαρξη ωστόσο ισχυρής κυβέρνησης συνιστά προυπόθεση για μεταρρυθμίσεις( στη λογική Μακρόν-«συγκρούομαι με την αδράνεια, σπάω αυγά») αλλά και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής. Το γεγονός δε ότι και η άλλη χώρα, «συνεργός» στα κύρια θέματα της εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία, έχει επίσης νεοεκλεγμένη ισχυρή κυβέρνηση και πρόεδρο, συγκροτεί μιαευοίωνη εξίσωση και ένα παράθυρο ευκαιρίας για αξιοποίηση ιδιαίτερα στο υφεσιακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις των δύο χωρών.Οι πρώτες προκλήσεις δε που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση είναι ακριβώς στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής . Σε μόλις λίγες μέρες, στις 29-30 Ιουνίου, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συμμετάσχει στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ όπου μεταξύ άλλων θα συζητηθεί και το ευαίσθητο ζήτημα του μεταναστευτικού υπό το φως της πρόσφατης τραγωδίας στη Μεσόγειο/Πύλο . Θα ακολουθήσει όμως η πραγματικά κρίσιμη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας (11-12 Ιουλίου). Κρίσιμη (και) για την Ελλάδα, καθώς όπως έχει προγραμματισθεί θα υπάρξει συνάντηση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν με ανοιχτή ατζέντα.
Αλλά είναι γνωστό το σύνδρομο/κατάρα της δεύτερης κυβερνητικής θητείας στην Ελλάδα. Παραδοσιακά εμφανίζεται επιρρεπής στην ύβρι, «υπεροψίαν και μέθην», ασυντόνιστες συμπεριφορές, πρακτικές διαφθοράς, κ.λπ. Για να αποφύγει όλα αυτά η κάθε κυβέρνηση/ηγέτης θα πρέπει «να σκέφτεται τραγικά». Που σημαίνει μετον αυτοέλεγχο της λογικής, το πάθος της αποστολής και κυρίως τον(εσωτερικό)φόβο του βάρους της εξουσίας. Ιδιαίτερατηςυπερβολικήςεξουσίας.Μετοέναπόδι να πατά στον Αισχύλο και με το άλλο στον Σαίξπηρ ( R.D. Kaplan, TheTragicMind, Fear, FateandtheBurdenofPower/Το Τραγικό Μυαλό,Φόβος, Μοίρα και το Βάρος της Εξουσίας. Yale, 2023).Η ύβρις δε ταιριάζει σε δημοκρατικούς ηγέτες. Ταιριάζει στον...Δαρείο.
Ο μεγάλος Φρανσουά Μιττεράν που κατανοούσε τη σημασία της τραγικότητας στην πολιτική εφθασε μέχρι το σημείο να ζητήσει το 1988 από την ελληνική κυβέρνηση (Α.Γ. Παπανδρέου) να του διασφαλίσει ότι θα μπορούσε να περάσει δέκα μέρες τον χειμώνα εντελώς μόνος σ’ ένα απλό δωμάτιο μονοκατοικίας στην πεδιάδα του Άργους! Και πράγματι για δέκα μέρες ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας γυρνούσε μόνος του πάνω-κάτω στον Αργολικό κάμπο. Ο λόγος γι’ αυτή την περιπλάνηση ήταν γιατί ήθελε «να ζήσει όπως ζούσαν οι Ατρείδες» για να κατανοήσει βαθύτερα την τραγικότητα και να αποφεύγει την ύβρι. Σκόπευε μάλιστα να γράψει σχετικό βιβλίο αλλά δεν πρόλαβε.
Ως σοφός ηγέτης, κατανοούσε ότι η ύβρις και τα λάθη «βρίσκονται μέσα μας και όχι στ’ άστρα.....». Και ότι «νίκη και ήττα απέχουν μια μέρα μεταξύ τους»
Με Αισχύλο , Σαίξπηρ στην συμπεριφορά και λογική Μακρόν στην πολιτική δράση.
Πηγή: www.tanea.gr