Μπορεί να έσκισε όλες τις προεκλογικές της δεσμεύσεις η κυβέρνηση των Συριζανέλ, δύο απ’ αυτές ωστόσο τις τήρησε και με το παραπάνω.
Η πρώτη ήταν το κλείσιμο του Mega και η όλη διαδικασία των τεσσάρων τελευταίων χρόνων δεν ήταν παρά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος «μαύρου». Έκανε με στοχευμένο και μεθοδικό τρόπο ότι μπορούσε να κάνει η ίδια, δίνοντας ταυτόχρονα και τα αναγκαία προσχήματα σε αυτούς που δεν ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν το κόστος μιας χαμένης υπόθεσης. Το κόστος αυτό το ανέλαβαν τελικά οι εργαζόμενοι και το τηλεοπτικό κοινό που στήριξε ως το τέλος τις κονσέρβες ενός καναλιού που συμβόλισε – με τις όποιες αδυναμίες και τα τρωτά του – την νέα εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα.
Η δεύτερη δέσμευση ήταν η άρση του «μαύρου» και η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, σύμφωνα με την περί δημοσίου ιδεοληψία της «πρώτη φορά αριστερά» όπου το δημόσιο υπηρετεί και υπερασπίζεται χωρίς προσχήματα και ενδοιασμούς την εξουσία της. Η ΕΡΤ αποτέλεσε το προπύργιο του αριστερού πελατειακού κράτους και ταυτόχρονα ο καθρέφτης της συντριβής του. Διορισμένοι πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι, διευθυντές, αρχισυντάκτες και πολλοί άλλοι αποχωρούν καταγγέλλοντας – μαζί και με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – το όργιο της κομματικής και συντεχνιακής παρανομίας που κατοικοεδρεύει στην Αγία Παρασκευή.
Το δεύτερο «μαύρο» στην ΕΡΤ είναι το πιο κραυγαλέο και οδυνηρό. Γιατί το ρίχνουν τα ίδια τα στελέχη της και οι Έλληνες πολίτες που της γυρίζουν την πλάτη καθώς δεν ανέχονται να συνεχίζουν συμβάλλουν στον εξευτελισμό της δημόσιας τηλεόρασης.