Άρχισαν χθες οι διερευνητικές συναντήσεις του Προέδρου της Πολωνίας Άντζεϊ Ντούντα με τους αρχηγούς των κομμάτων για το σχηματισμό κυβέρνησης. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα των πολωνικών εκλογών το Κόμμα της Δικαιοσύνης(PiS) έλαβε 35,4% (194 βουλευτές), 8,2 μονάδες λιγότερες από τις εκλογές του 2019. Στην αντιπολίτευση η Πλατφόρμα Πολιτών του Ντόναλντ Τουσκ με 30,7% έχει 157 βουλευτές, ο Τρίτος Δρόμος, μια ένωση του παλαιότερου αγροτιστικού Κόμματος (PSL) με το Κόμμα 2050 έλαβε 14,4% κι έχει 65 βουλευτές και η πολύπαθη Πολωνική Αριστερά με 8,6% έχει 26 βουλευτές. Σύνολο η αντιπολίτευση έχει 248 βουλευτές σε μια Βουλή 460 θέσεων.
Δεν υπάρχουν εγγυήσεις πως ο εκλεγμένος με τη βοήθεια του Κατσίνσκι Πολωνός Πρόεδρος θα είναι απολύτως αντικειμενικός σ’ αυτές τις συναντήσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως αναμένεται να κρατήσουν πάρα πολύ.Το πρόγραμμα των συναντήσεών του είναι με τα δυο πρώτα κόμματα την Τρίτη και με τα άλλα τρία την Πέμπτη. Το πολωνικό Σύνταγμα δεν είναι εδώ κατηγορηματικό πως η εντολή πρέπει να δοθεί στο πρώτο κόμμα, γι’ αυτό και βολιδοσκοπήθηκε το αγροτιστικό κόμμα PSL, μήπως ν’ ανατίθετο σ’ αυτό η εντολή και αυτό στη συνέχεια να συνεργαζόταν με τον Κατσίνσκι. Αυτό όμως αρνήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, να συμμετάσχει σε μια τέτοια συναλλαγή. Ήδη είναι σίγουρο πως παρά αυτά τα αποτελέσματα ο Ντούντα θα διορίσει αρχικά πρωθυπουργό από το PiS, (συνταγματικά έχει αυτό το δικαίωμα)με σκοπό όχι μόνο να καθυστερήσει την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Τούσκ, αλλά ίσως και προετοιμάζοντας τη διάλυση του νέου Κοινοβουλίου, με πρόσχημα κάποια παρατυπία που θα «ανακαλυφθεί» στη συνέχεια από το Ανώτατο Δικαστήριο. Τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται.
Ούτως ή άλλως πάντως η πολωνική κοινωνία των πολιτών νίκησε, αν και η εναντίον της πίεση από το αυταρχικό καθεστώς Κατσίνσκι ήταν υπέρμετρη. Διαβάζω πως αυτή ήταν μια νίκη «των αντιλαϊκιστών κατά των λαϊκιστών», «των ευρωπαϊστών κατά των αντιευρωπαϊστών». Ρηχές ερμηνείες. Τα ίδια διακυβεύματα συγκρούστηκαν και στις προηγούμενες εκλογές και νίκησε θριαμβευτικά ο Κατσίνσκι. Ναι, ο Κατσίνσκι σίγουρα νικούσε γιατί έλεγχε όλους τους αρμούς της εξουσίας, (δικαιοσύνη, κρατική ραδιοτηλεόραση, εκκλησία), αλλά δεν φτάνει αυτό. Νικούσε και γιατί η φτωχή και λιγότερο μορφωμένη Πολωνία αισθανόταν βαθιά πληγωμένη, όταν η πιο μορφωμένη και ευκατάστατη Πολωνία, στ’ όνομα και εκεί μιας ακροκεντρώας φιλοσοφίας, πλήγωνε την αξιοπρέπεια της. Ό,τι έκανε και η Κλίντον απέναντι στον Τραμπ.
Αν εξαιρέσουμε την κόπωση από τα πολλά χρόνια διακυβέρνησης του PiS, ποια ήταν η ειδοποιός διαφορά αυτών των εκλογών; Τώρα τα δυο κόμματα της αντιπολίτευσης,η Πλατφόρμα Πολιτών και ο Τρίτος Δρόμος ακολούθησαν τη γραμμή του τρίτου Κόμματος, της Αριστεράς. Σύμφωνα με την οποία για να νικήσουν, δεν έπρεπε γενικευμένα να απαξιώνουν τον κόσμο που ψήφιζε Κατσίνσκι, αλλά να διαψεύδουν τις φοβίες του. Η πολωνική Αριστερά έχασε 4 μονάδες, γιατί επικράτησε η λογική της προτεραιότητας της ήττας του Κατσίνσκι», αλλά και γιατί η ατζέντα της έγινε ατζέντα και των άλλων δυο. Μικρό το κακό μπροστά στο μεγάλο σκοπό της ήττας των ακραιοσυντηρητικών του Κατσίνσκι.
Η ενωμένη αντιπολίτευση δεν νίκησε μόνο γιατί επικαλέστηκε την ευρωπαϊκή θέση της Πολωνίας, αλλά και γιατί απευθύνθηκε σ’ όλη την Πολωνία. Έτσι έπεισε να προσέλθουν στις κάλπες και εκείνοι που δεν συγκινούνταν από κανέναν από τους μονομάχους, τους ενδιέφερε όμως το μέλλον τους.Το «θεόρατο» ποσοστό, για τα πολωνικά δεδομένα, της συμμετοχής που ξεπέρασε το 73%, (δεύτερο καλύτερο ποσοστό συμμετοχής ήταν το 63% των εκλογών της μετάβασης στη Δημοκρατία το 1989) οφείλεται σ΄ αυτήν την τρίτη Πολωνία που πήγε να καταψηφίσει τον Κατσίνσκι.
Επίσης οι τρεις τους νίκησαν και γιατί δεν φοβήθηκαν να δηλώσουν κατηγορηματικά, πριν από τις εκλογές, πως θα συμμαχήσουν. Εκεί δεν αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως το να δηλώνεις προεκλογικά με ποιόν θα πας και ποιον θ’ αφήσεις μετεκλογικά. Σ΄ αντίθεση με την ελληνική κοινωνία που όταν γίνεται λόγος για συμμαχίες, αναζητεί συνομωσίες, η πολωνική κοινωνία, παρά τους βαθιούς διχασμούς της, είναι μια πιο ώριμη κοινωνία. Αν και εκεί ο εθνικισμός έχει βαθιές ρίζες, δεν κυριαρχεί όπως εδώ. Ακόμη και η οκταετία Κατσίνσκι δεν το άλλαξε αυτό.
Καθόλου τυχαία που όταν διασχίζεις οδικώς τη βόρειο-δυτική πλευρά της (Πομερανία), βλέπεις στις πινακίδες να διατηρούνται κι οι γερμανικές ονομασίες της περιόδου που αυτές οι περιοχές ανήκαν στη Γερμανία. Ενδεικτικά στις προηγούμενες εκλογές συμμετείχε και κόμμα που ονομαζόταν Κόμμα της Γερμανικής Μειονότητας (0,18% και μια έδρα). Κι αυτή η ωριμότητα συνέβαλε στη δημοκρατική ανατροπή του δεύτερου ισχυρότερου, μετά απ’ αυτό του Όρμπαν, αυταρχικού καθεστώτος στην Ευρώπη.
Πηγή: www.kreport.gr