Ανακοινώθηκε μόλις το βραβείο Booker 2017. Το σημαντικότερο βραβείο του κόσμου για την αγγλόφωνη λογοτεχνία, που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 50.000 λιρών, απονεμήθηκε φέτος στον Αμερικανό, καταξιωμένο συγγραφέα διηγημάτων, George Saunders, για το πρώτο του μυθιστόρημα Lincoln in the Bardo, που έχει πρόσφατα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος, με τον τίτλο Λήθη και Λίνκολν, σε μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη. Είναι η δεύτερη κατά σειρά χρονιά που ο νικητής προέρχεται από τις ΗΠΑ, μετά τον Paul Beaty, πέρσι, με το Sellout (στα ελληνικά Ο Πουλημένος, μτφ. Νίκος Α. Μάντης, Καστανιώτης 2016).
Ο George Saunders έχει γράψει επτά βιβλία, μεταξύ των οποίων οι συλλογές διηγημάτων Tenth of December (Δεκάτη Δεκεμβρίου· κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2015 από τις εκδόσεις Ίκαρος 2015) και Pastoralia. Έχει υπάρξει υπότροφος του Ιδρύματος Lannan, της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών, και του Ιδρύματος Guggenheim. Το 2006 τιμήθηκε με την Υποτροφία MacArthur. Το 2013 του απονεμήθηκε το Βραβείο Διηγήματος PEN/Malamoud, ενώ συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των Times με τους εκατό πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο. Διδάσκει στο Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής στο Syracuse University. Στα ελληνικά, κυκλοφορεί επίσης η ομιλία του σε τελετή αποφοίτησης του Syracuse University που δημοσιεύτηκε στο σάιτ των New York Times και κοινοποιήθηκε στο Διαδίκτυο περισσότερες από ένα εκατομμύριο φορές (Με τα συγχαρητήριά μου. Σκέψεις για την καλοσύνη, μτφ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Ίκαρος 2015).
Στο βραβευμένο, πλέον, πρώτο μυθιστόρημά του Lincoln in the Bardo, κεντρικός πυρήνας είναι το πένθος του Προέδρου της Αμερικής Αβραάμ Λίνκολν για τον θάνατο του γιου του. Ο George Saunders παρακολουθεί τον γιο του Προέδρου, Γουίλι, που πέθανε σε ηλικία 11 ετών, ενώ ακόμη ο πατέρας του ήταν στην εξουσία. Το «bardo» του πρωτότυπου τίτλου είναι, στον βουδισμό, ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ θανάτου και μετεμψύχωσης. Εκεί, ο μικρός Γουίλι συναντά τα φαντάσματα που το ενοικούν (και αγνοούν ότι είναι όντως φαντάσματα), καθώς παλεύει για την επόμενη ζωή του. Το μυθιστόρημα έχει χαρακτηριστεί ως θαρραλέα επιλογή από την άποψη της φόρμας, δείγμα της πιο σύγχρονης λογοτεχνίας της εποχής μας.
Το Lincoln in the Bardo κυοφορούνταν, όπως έχει πει ο Saunders, για πολλά χρόνια στο μυαλό του: είχε ακούσει, τυχαία, την ιστορία ότι το 1862, όταν ο Γουίλι πέθανε και τάφηκε σε μια κρύπτη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ επισκέφτηκε πολλές φορές την κρύπτη αυτή για να κρατήσει στην αγκαλιά του το νεκρό σώμα του γιου του. «Μια εικόνα αναδύθηκε τότε ξαφνικά στο μυαλό μου – ένας συνδυασμός του Μνημείου του Λίνκολν και της Πιετά. Συνέχισα να κουβαλάω μέσα μου την εικόνα επί 20-τόσα χρόνια. Φοβόμουν να δοκιμάσω κάτι που έμοιαζε τόσο βαθύ […] αλλά δεν ήθελα να γραφτεί στον δικό μου τάφο πως “Φοβήθηκε να Ξεκινήσει ένα Τρομερό Καλλιτεχνικό Εγχείρημα που Λαχταρούσε Απελπισμένα να Δοκιμάσει”».
Ένα ποίημα για τον Τραμπ
Ο Geroge Saunders μιλά τον Φεβρουάριο του 2017 στο Politics & Prose Bookstore στην Ουάσινγκτον για την τέχνη στην εποχή του Ντόναλντ Τραμπ και διαβάζει ένα ποίημα για τον αμερικανό πρόεδρο:
TRUMP L’OEIL
A fragile egomaniac
Has taken up the reins,
Obsessed with size, defensive,
and unmoved by others’ pains.
He seems to think that saying A
While B is clearly true,
Will cause the truth of B to wane
And make A true, to you.
He stomps his foot and with his hand
He does that little chopper,
Then calls all things “amazing,”
As he tells another whopper.
What is it that he wants so much?
What wound must he assuage?
With all these lies and posturing,
and all that pent-up rage?
When all is said and done, it seems,
The thing he wants is MORE.
Enough to finally satisfy
some raging inner war.
Everything’s unfair to him,
So “sad,” so “overrated”;
Whatever gifts the world can give?
Insulting and belated.
If some of you who voted
For this vain and flailing man
Are noting now some meanness
In his attitude and plan:
It’s fine, it’s great, we welcome you!
Please come on back and aid us
In switching off the Kellyannes,
Who nightly serenade us
With tricky sliding caveats
And puzzling odd denials
With scary twisted Orwell riffs
And sunny prom queen smiles.
In other times and places
This dopey gong has sounded
To claim that truth’s negotiable
And that we’re all surrounded
By enemies! By enemies!
By horror and by hate,
By refugees who want us dead,
And liberals sleeping late.
But what if, in the end, my friends,
What seems most true is true:
The president is like himself,
And not like me and you?
A famous guy for all these years
An ego in a bubble,
Who learned that great attention
Could be got by causing trouble?
And craving said attention,
Scuttled out in its pursuit,
The working man’s defender,
In a fine Brioni suit.
Speak out, rise up, correct and shout,
Be stubborn and satirical
Resist, rebuff, demand the truth,
Be positive and lyrical.
Your country needs you now, for sure
Your country needs your power.
It needs you like a fragile thing
In some uncertain hour.
For goodness, peace, and decency
Were never heaven-sent;
And each of us must now become
our own alt-President.