Εδώ ο κόσμος (η Γαλλία, η Ευρώπη) καίγεται, για το Κέντρο θα μιλάμε; Εν παρόδω, άμα τη υποδοχή τών φρικωδών εκ Γαλλία νέων. Φρικωδών, γιατί και η ακροδεξιά σάρωσε και γιατί ο Γάλλος πρόεδρος, από ελπιδοφόρος ευρωπαϊστής αποδεικνύεται μονήρης εγωιστής.
Είναι καλό που το κόμμα του Γάλλου προέδρου συγκράτησε την πτώση του. Είναι καλό που το επαμφοτερίζον Νέο Λαϊκό Μέτωπο συγκέντρωσε ένα αξιοθαύμαστο ποσοστό. Πολύ ωστόσο αρνητική προβάλλει η εμμονική στάση Μακρόν. Απευθύνθηκε στους Ρεπουμπλικανούς, καλώντας τους σε συμμαχία. Τους Ρεπουμπλικανούς, με αρκετούς των οποίων φλερτάρουν Μπαρντελά Λεπέν. Στο όνομα του Κέντρου. Και φυσικά στο δικό του όνομα. Τοσαύτη ανεπάρκεια ή μόνη εθελοτυφλία;
Όσο και αν προσωπικά ο Εμμ. Μακρόν έχει λόγους να αντιπαθεί πολλούς και πολλές που πρωτοστατούν στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (κι εμείς αντιπαθούμε μπορεί και περισσότερους/ες), στις κρίσιμες αυτές για τη Γαλλία και την Ευρώπη ώρες, κρίσιμες καθώς ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος επέλεξε να διακινδυνεύσει βοναπαρτικά, «εδώ και τώρα», δε δικαιολογείται ο δηλωμένος και προβεβλημένος δημοκράτης και ευρωοραματιστής Πρόεδρος να αποστρέφεται τη συμμαχία με Σοσιαλιστές/στριες, ορθολογιστές/τριες τής Αριστεράς και τους Πρασίνους. Αφήνοντας χώρο στον ανορθολογιστή Μελανσόν να καθορίσει τα του Μετώπου και τους μέλλοντος της Γαλλίας.
Η μοναδική σωτήρια για Γαλλία και Ευρώπη κίνηση θα ήταν άλλη. Το διακύβευμα για τη Γαλλία, το Ευρώ και την ΕΕ είναι ανυπέρβλητο. Το εξηγήσαμε μόλις πρόσφατα στην οικεία και φιλόξενη Μεταρρύθμιση. Έχει καιρό; Έχει ο Πρόεδρος συναίσθηση της ευθύνης του; Αν ναι, το συντομότερο ας καλέσει το Σοσιαλιστή Γκλουγκσμάν για να τον συγχαρεί και να του υποσχεθεί στήριξη εν ονόματι της Δημοκρατίας και των ευρωπαϊκών κατακτήσεων. Ας δώσει τόπο στην οργή, και, κυρίως, ας απομονώσει τον πυρπολητή Μελανσόν. Ας δώσει την ευκαιρία στους Γάλλους και στις Γαλλίδες να αντιστρέψουν την αρνητική εικόνα σε λίγες ημέρες εμπιστευόμενοι/ες μια πλατιά δημοκρατική, ευρωπαϊστική συμμαχία, που θα εγγυάται σε βάθος χρόνου τη σταθερότητα και τη συνέχιση του ισχυρού γαλλικού αποτυπώματος στην ευρωπαϊκή συνοχή (και άμυνα).
Αλλιώς, αν η κεφαλή της γαλλικής πολιτείας συνεχίσει να πολιτεύεται ομφαλοσκοπώντας ή θα κληθεί ο ίδιος ο Εμμ. Μακρόν να προεδρεύσει ως μαριονέτα των ακραίων, δηλαδή να νομιμοποιήσει ως νέος Χιντεμπουργκ (ή Χάχα τής Τσεχοσλοβακίας ή Κάρολος Β΄τής Ρουμανίας κ.τ.τ. ) την πτώση τής πολιτείας του, της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας και να δώσει έναυσμα για την κατάρρευση της ΕΕ ή θα αναγκαστεί σε παραίτηση. Ακόμη κι αν στο β’ γύρο των εκλογών αποφευχθούν τα χειρότερα, ακόμη κι αν μπορέσει να επιτευχθεί ορισμένη κυβερνητική συμφωνία μειοψηφίας Μακρόν Ρεπουμπλικανών, η κατάσταση δε θα αντιστραφεί.
Η ελπίδα πεθαίνει οπωσδήποτε τελευταία! Οι ευθύνες, δίχως αμφιβολία, μένουν!
Τελική σημείωση: Καμιά επανεκλογή Φον ντερ Λάιεν δεν έχει εξασφαλιστεί. Οι προς Μελόνι κατευνασμοί Λαϊκών, Φιλελευθέρων και Σοσιαλδημοκρατών (!) οδηγούν σε αδιέξοδο.