Στις 7 Απριλίου, στη δυτικόφιλη πλέον Πολωνία, είχαν δημοτικές εκλογές. Ταξιδεύοντας, οδικώς από το Βερολίνο, εκεί πριν απ’ αυτές και μπαίνοντας στο πολωνικό Στσέτσιν είδα μια διαφημιστική πινακίδα ενός υποψηφίου δημάρχου της πόλης. Στην πινακίδα μαζί με τη φωτογραφία και τ’ όνομα του υποψηφίου αναγραφόταν και το σύνθημα «Μακριά από τους πολιτικούς, κοντά στους πολίτες». Σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συμπύκνωση για το τι σημαίνει μεταπολιτική.

Μεταπολιτική είναι η κρυφή ή φανερή «απαίτηση» για υποβάθμιση των  αντιπροσωπευτικών θεσμών και η αποθέωση της άμεσης και αδιαμεσολάβητης σχέσης του ηγέτη με τους πολίτες. Μεταπολιτική είναι ένας ηγέτης που υπόσχεται να κάνει πολιτική, χωρίς να είναι ο ίδιος πολιτικός, χωρίς να έχει σχέσεις με τους άλλους πολιτικούς. Ενας μη πολιτικός πολιτικός που βγάζει σέλφι με τους πολίτες που συναντά στον δρόμο. Πηγαίνει σε σχολείο που δεν έχει κλιματιστικά και τους τ’ αγοράζει ο ίδιος. Δείχνει με το χέρι στα «απλά μέλη», τα «μεγαλοστελέχη» του που κάθονται στα πρώτα καθίσματα και δεν τον χειροκροτούν και ζητά να τα αποδοκιμάσουν. Ενας πολιτικός διασκεδαστής όμως είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός. Μην πείτε πως όλα αυτά δεν σας θυμίζουν κάτι και κάποιον δικό μας.

Μα τι επικίνδυνο μπορεί να έχει ο Κασσελάκης, ο οποίος όντως είναι περισσότερο διασκεδαστής – δείτε τον που πήγε με δυο βαλίτσες για να υπηρετήσει 15 μέρες, δείτε που παρέλασε σαν να πήγαινε στον πόλεμο – παρά πολιτικός; Το 2015 το κατεστημένο των ΗΠΑ με επικεφαλής τη Χίλαρι Κλίντον γελούσε με τα καμώματα του Τραμπ. Ποιος θα φοβηθεί αυτόν τον κλόουν; Είπαν. Και δεν φρόντισαν να αγγίξουν την ψυχή του «μέσου» Αμερικανού. Και αυτός πήγε με τον πολιτικό, ο οποίος παρ’ όλο που δεν ζούσε όπως αυτός, «έμοιαζε» με αυτόν. Πολλοί πολίτες θέλουν «πολιτικούς» που μιλούν σαν αυτούς, σκέφτονται όπως αυτοί, δεν εμβαθύνουν. Θέλουν πολιτικούς που μετατρέπουν την πολιτική σε ιδιωτική υπόθεση (θα σας αγοράσω κλιματιστικά, θα φιλοξενήσω σε σπίτι μου αυτόν που το σπίτι του μπήκε σε πλειστηριασμό). Επειδή επομένως στην ελληνική κοινωνία, όπως και σε πολλές άλλες δυτικές κοινωνίες, υπάρχουν και πολίτες που ρέπουν στον τραμπισμό, κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Οχι φυσικά ως αριστερού κόμματος, αυτό σιγά σιγά θα μπαίνει σε δεύτερο πλάνο έως την εξαφάνισή του, αλλά ως κόμματος που θα εκφράζει επί ελληνικού εδάφους (και) τον τραμπισμό.

Η μεταπολιτική ισχυρίζεται πως οι λύσεις είναι εύκολες, μόνο που οι παλαιοί πολιτικοί δεν θέλουν να τις εφαρμόσουν, γιατί εξυπηρετούν «συμφέροντα». Στην πολιτική εννοείται πως υπάρχουν «συμφέροντα», πώς άλλωστε θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Υπάρχει όμως και η έννοια του γενικού συμφέροντος. Η πολιτική μπορεί να το ανακαλύψει εκ νέου και όχι να παραδοθεί στη μεταπολιτική.

Πηγή: www.tanea.gr