Όταν τα πολιτικά ζητήματα, ειδικά αυτά της εξωτερικής πολιτικής, γίνονται «ταυτοτικά» προβλήματα, δεν μπορούν να επιλυθούν εύκολα. Διότι, όταν δημιουργείς στην κοινωνία θέμα «εθνικής ταυτότητας», «εθνικής συνείδησης» κ.α, το ζήτημα τίθεται υπεράνω πολιτικής. Παραπέμπει στο φαντασιακό και σε υπαρξιακά ιδεολογήματα, «ποιος είμαι», «από πού προέρχομαι», «πού πάω». Εκεί ο ορθολογισμός δεν μπορεί να εισχωρήσει.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με λίγες τιμητικές εξαιρέσεις, μετέτρεψε το Μακεδονικό ζήτημα -μετά το 1991- σε ένα τέτοιο πρόβλημα. Σχεδόν σε θέμα «εθνικής ύπαρξης» και «εθνικής επιβίωσης». Άφησε να αιωρείται ακόμα και η αίσθηση κάποιας σοβαρής απειλής για την χώρα μας. Kαλλιέργησε μύθους και αυταπάτες. Διόγκωσε υπέρμετρα ένα απλό ζήτημα διαπραγμάτευσης και συνεννόησης, χωρίς μείζονες διαστάσεις. Παρεμφερείς ευθύνες έχει και μέρος των πολιτικών δυνάμεων στην π.γ. Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Ο γειτονικός λαός επιβεβαιώνει την επιλογή του για εξεύρεση λύσης στις διμερείς σχέσεις, ειρηνική συνύπαρξη με την Ελλάδα, και σταθερή προσήλωση στον στόχο της ένταξης σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. Όχι μόνο όσοι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα. Πολλοί από όσους απείχαν, έχουν δηλώσει το ίδιο. Εξάλλου το δημοψήφισμα ήταν συμβουλευτικό, και όχι αποφασιστικό. Το ήξεραν όλοι, καθώς είχε αποσαφηνιστεί επανειλημμένα από τους εκεί κυβερνητικούς παράγοντες. Η Βουλή θα πάρει την απόφαση σε κάθε περίπτωση. Σε αυτήν, οι υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι πλειοψηφία.
Το κατά πόσο θα βρεθούν οι λίγες επιπλέον έδρες που απαιτούνται για την Συνταγματική Αναθεώρηση, είναι δικό τους θέμα και όχι δικό μας. Όπως επίσης και η επιλογή για το αν (ή όχι ) προχωρήσουν σε έκτακτες βουλευτικές εκλογές, που θα έχουν το ίδιο δίλημμα με το δημοψήφισμα. Ας μην αρχίσουν να επιχαίρουν στην Ελλάδα οι εχθροί της συνεννόησης και της εξεύρεσης λύσης, βοηθώντας τα πιο ακραία εθνικιστικά στοιχεία της άλλης πλευράς.
Ας πάρουμε την απόφαση ότι ο συμβιβασμός αυτός είναι αναγκαίος. Το όφελος από την σταθεροποίηση της περιοχής μας, μέσω της εξομάλυνσης των σχέσεων και της ενσωμάτωσης των δυτικών Βαλκανίων σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και διεθνείς οργανισμούς, θα είναι πολλαπλό για όλους μας. Αντιθέτως, το κόστος από τις συνέπειες να πορεύεται η χώρα μας με όλα τα μέτωπα ανοιχτά, θα είναι πολύ σοβαρό. Γιατί αυτό είναι το πραγματικά κρίσιμο θέμα. Και πρέπει να είμαστε οι επισπεύδοντες, όχι αυτοί που “κρατάνε καθυστέρηση”…