Tο «bella ciao» είναι ο εμβληματικός ιταλικός ύμνος στην ελευθερία, ο ύμνος του αντιναζιστικού αγώνα που τραγουδήθηκε και τραγουδιέται από τα χείλη εκατομμυρίων αντιφασιστών αγωνιστών σε όλο τον κόσμο. Έχει γίνει το παγκόσμιο σύμβολο της αντίστασης ενάντια σε κάθε κατακτητή που παραβιάζει βίαια και παράνομα τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα άλλων χωρών, ενάντια σε κάθε δικτατορικό καθεστώς που καταπατάει τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες των πολιτών. Και είναι ιδιαίτερα συμβολικό ότι ο ύμνος αυτός γεννήθηκε στη χώρα που υπέφερε κάτω από τη μπότα του στυγνού δικτάτορα και συμμάχου του Χίτλερ, Μπενίτο Μουσολίνι.

Ακόμα και ο πιο νοσηρός νους δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι η πατρίδα του Bella ciao θα είχε, μετά από μερικές δεκαετίες, στο πρωθυπουργικό αξίωμα μια θαυμάστρια του Ντούτσε. Μια γυναίκα που από την νεαρή της ήδη ηλικία είχε δηλώσει δημόσια ότι «ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός και ότι όλα όσα έκανε ήταν για το καλό της Ιταλίας, πράγμα που δεν κάνουν οι πολιτικοί τα τελευταία 50 χρόνια». Πώς κόντυνε τόσο η μνήμη ενός λαού που έδωσε μεταπολεμικά μαθήματα συναινετικής πολιτικής συμπεριφοράς με τον «ιστορικό συμβιβασμό», ενός λαού που με την δυναμική παλλαϊκή καταδίκη της τρομοκρατίας ανάγκασε τις «Ερυθρές ταξιαρχίες» να αποκηρύξουν τη δράση τους και να παραδοθούν;

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr