Με όλο τον σεβασμό μου στον κ. Φ. Κουβέλη και στην ΔΗΜΑΡ, την οποία εψήφισα με ταυτόχρονο σκεπτικισμό από την μία, για την ασάφεια κάποιων θέσεών της – και με την βεβαιότητα από την άλλη για την συναινετική της επάρκεια και τον ουσιώδη ρόλο της στην ανασύνθεση του χώρου, από τα όρια της ΝΔ ως τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την δήλωσή του για την επίταξη, συνοψίζω παλιότερες κρίσεις εμού και άλλων πολλών για τον ανερμάτιστο ισορροπισμό -τουλάχιστον- ορισμένων αντιλήψεων της πολιτικής του κόμματος, για να φτάσουμε όμορφα κι επαγωγικά στη σημερινή καταδικαστική για το σύνολο της κοινωνίας άποψη περί επιτάξεως.
.
.
- Νοέμβριος 2011: Παρότι επιθυμούσα την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τότε κυβέρνηση Παπαδήμου, ή έστω την ανοχή, κατανοώντας τις δυσκολίες και τις ισορροπίες εντός του κόμματος, αρκέστηκα στα κολακευτικά λόγια του Φ. Κουβέλη για την επάρκεια του Λ. Παπαδήμου.
.
- Καλοκαίρι 2012: Αν και μπορούσε η ΔΗΜΑΡ να είναι καταλύτης της προαναγγελθείσας τρικομματικής, ήδη από τον Μάιο, όλοι μας και η χώρα υπέστημεν το μαρτύριο των εκλογών του Ιουνίου. Όμως μας είπαν κάποιες δικαιολογίες, τις οποίες πολλοί εξ ημών καμωθήκαμε πως δεχόμαστε, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούντες.
.
- Φθινόπωρο 2012: Ξαφνικά το έλασσον γίνεται μείζον και η συμμαχική κυβέρνηση στην ψήφιση του Μνημονίου τραμπαλίζεται ανάμεσα στην πτώση της και στην αφερεγγυότητα. Δεχτήκαμε, κάποτε κάνοντας τους τυφλούς και τους βαρήκοους, την άκρατη ευαισθησία της Ανανεωτικής Αριστεράς.
.
- Πάλι Φθινόπωρο του 2012 και το Φόρουμ της ενιαίας Κεντροαριστεράς αποβάλλεται από το γήπεδο πριν καλά-καλά αρχίσει το παιχνίδι. Κάπου εκεί άρχισα, εκών άκων, να μην αντέχω να καταπίνω αμάσητα, άλλωστε η υγεία προέχει και το χρόνιο έλκος καιροφυλακτεί.
.
- Άφησα σκόπιμα απ’ έξω τα ζητήματα της Ανώτατης Παιδείας και την παρωχημένη κι ακαδημαϊκά αναχρονιστική άποψη της ΔΗΜΑΡ, μιας και με βήματα αραμπά ο Νόμος αρχίζει να λειτουργεί.
.
.
.
Αγαπητέ Πρόεδρε, από πότε η επίταξη είναι ακρότητα και η απροειδοποίητη ματαίωση των λίγων –έτσι κι αλλιώς – δρομολογίων, ανεκτή;
.
Βάδιζα μούσκεμα, όπως και το σύνολο των Αθηναίων, την Β. Σοφίας προς το γραφείο μου, ασκεπής, από δικιά μου κακή συνήθεια, όταν κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός που άκουγα επανέλαβε την δήλωσή σας. Κι άρχισε στο κεφάλι μου να πέφτει το χαλάζι σαν τις σφαίρες.
.
Κι εσείς τίποτα για μας τους βρεγμένους, εκτός κι αν ως έμμεση συμπάθειά σας πρέπει να εκλάβω την «αδιαλλαξία των δύο πλευρών», ίσα κι όμοια δηλαδή η νομιμότητα με τις πολιτικάντικες φατρίες συνδικαλιστάκων πάσης φύσεως υλικών. Και μια ολόκληρη κοινωνία, αυτή και μόνον αυτή που κρατάει όρθια την χώρα, ταπεινωμένη, να μην μπορεί να εργαστεί δεχόμενη το φασιστικό μαρτύριο της σταγόνας, συγγνώμη τις ριπές ευμεγέθων χαλαζολίθων.
.
Όταν βιαίως καταλύεται η αστική δημοκρατία και ο Λόγος, έχουμε φασιστικές εκτροπές, όταν ολιγάριθμη δραξ στερεί, συνδικαλιστικώ δικαιώματι, λένε, τα πληρωμένα από όλους μας κοινωνικά αγαθά, τι έχουμε;
.
Κύριε Κουβέλη, λυπάμαι, αλλά με απογοητεύσατε.
.
*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός