Το κείμενο που δημοσίευσαν βουλευτές του Σύριζα και αρκετά άλλα επώνυμα μέλη του δεν είναι δυνατόν να αιωρούνται στην πολιτική ατμόσφαιρα, να μένουν αναπάντητα και να χρησιμοποιούνται ως πολιτικό όπλο εκείνες οι δυνάμεις που απορρίπτουν την ομοσπονδιακή ρύθμιση, επιμένουν επιστροφή στο παρελθόν, όπου η ελληνοκυπριακή κοινότητα διαχειριζόταν το κυπριακό κράτος και η τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελούσε αντικείμενο Δικαίου. Η Αριστερά θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι αντικειμενική στην εξέταση των γεγονότων και να καταλογίζει ευθύνες εκεί και όπου πρέπει, ανεξάρτητα αν αυτές ευθύνες αφορούν τους δικούς της πολιτικούς, τημ δική της κοινότητα, το δικό της έθνος ή/και οιουσδήποτε άλλους τρίτους. Η Αριστερά, για να είναι Αριστερά, θα πρέπει να διανοίγει δρόμους, να δημιουργεί προοπτικές στην κοινωνία, να βρίσκεται σε συνεχή ρήξη με το παρελθόν, όχι μόνο των άλλων, αλλά και το δικό της. Αντικειμενική ανάλυση ττου κυπριακού προβλήματος ανοίγει το δρόμο για τη χάραξη ορθολογικών πολιτικών, οι οποίες βοηθούν την κοινωνία να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις ανεξάρτητα από εθνικότητα ή άλλη διαφορά, που είναι σε θέση να βοηθήσουν στην επίλυση ενός προβλήματος που ταλανίζει τους κατοίκους του νησιού, για μισό αιώνα.

Το κείμενο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από 913 λέξεις σε 8 παραγράφους. Γι’ αυτό και θεωρώ σκόπιμο να απαντήσω σε κάθε παράγραφο, έτσι που να αποκαταστήσω, στον πιο δυνατό βαθμό, τις ανακρίβειες και την παραποίηση ιστορικών γεγονότων, τα οποία καθόρισαν το σημερινό status quo. Δεν είναι δυνατόν να είμαι αναλυτικός σ’ ένα άρθρο που σκοπεύω να το δημοσιεύσω σε εφημερίδες, λαμβάνοντας υπόψη το χώρο που είναι δυνατόν να διαθέτουν. Γι’ αυτό ας με συγχωρέσουν οι αναγνώστες μου.

1. Το πραξικόπημα και τα γεγονότα που ακολούθησαν δεν ήταν «στιγμιαία». Προηγήθηκαν τα γεγονότα της 21ης Δεκεμβρίου του 1963, που προκάλεσαν όχι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι, αλλά η ελληνοκυπριακή παραστρατιωτική οργάνωση ΑΚΡΙΤΑΣ που ίδρυσε ο Μακάριος και οι συνεργάτες/υπουργοί του, με επικεφαλής τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη και το Τάσσο Παπαδόπουλο. Το 1963 είναι μαύρη κοιλίδα στην νεότερη ιστορία της Κύπρου, η οποία την στοιχειώνει μέχρι σήμερα. Πριν συμβούν τα Δεκεμβριανά, ο Νιρβάνα, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στην Κύπρο, γύριζε όλα τα χωριά και καλούσε τους κατοίκους του να ζουν ειρηνικά, να αποφεύγουν τις εντάσεις και τις προστριβές. Ο Μακάριος από την άλλη, μετάνοιωσε που υπέγραψε τις συμφωνίες Ζυρίχης –Λονδίνου, γύριζε κι αυτός τα χωριά, αλλά μιλούσε για «ένωση μετά της Μητρός Πατρίδος» και υπογράμμιζε ότι η ανεξαρτησία αποτελεί μεταβατικό σταδιο. Η μεθοδική εθνοκάθαρση ξεκίνησε από την ελληνοκυπριακή ηγεσία για να επιτύχει τον πολιτικό στόχο (αυτό αναφέρεται στις αρχές της παραστρατιωτικής οργάνωσης ΑΚΡΙΤΑΣ) και όχι οι Τουρκοκύπριοι ή η Τουρκία. Αυτή είναι η αλήθεια, η αντικειμενική αλήθεια, χωρίς φαντασιώσεις και απαλλαγμένη από εθνικιστικές προκαταλήψεις.

2. Και τίθεται το ερώτημα: Τι είναι Κυπριακό; Από τα ποιο πάνω που ανάφερα, πιστοποιούν ότι, το Κυπριακό ξεκίνησε ως δικοινοτική διαφορά, επειδή η μια κοινότητα ήθελε να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να ενσωματώσει το νησί στην Ελληνική επικράτεια, ενώ η Τουρκοκύπριοι ως απάντηση, απαιτούσαν διχοτόμηση του νησιού, ενώ η Τουρκία συνομιλούσε για ομοσπονδοποίηση. Η ένωση ή η διχοτόμηση δεν ήταν στα πλάνα της Τουρκίας, επειδή δεν ήταν προς το συμφέρον της να φέρει την Ελλάδα στο νότιο υπογάστριο της, να δεχτεί την επέκταση των συνόρων της Ελλάδας μέχρι το άκρο της Ανατολικής Μεσογείου. Οι ξένες επεμβάσεις στο Κυπριακό, ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών απαιτήσεων των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων, επεμβάσεις που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την αντιπαράθεση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων των χωρών τους. Να καταργηθεί, όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, κανένας από τους ξένους παράγοντες δεν το επιθυμούσε, επειδή θα διαφοροποιούνταν οι διεθνείς ισορροπίες: Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν το επιθυμούσαν, επειδή θα έφερνε σε αντιπαράθεση δυο μέλη της –την Ελλάδα και την Τουρκία- και δεν αποκλειόταν μια ευρύτερη σύρραξη και διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, ούτε η Σοβιετική Ένωση επιθυμούσε τη διάλυση ενός κράτους, που δραστηριοποιόταν στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, που με τη διάλυση του θα ενσωματωνόταν στο ΝΑΤΟ είτε με ένωση είτε με διχοτόμηση. Αυτή είναι μια αλήθεια η οποία οι συντάκτες της ανακοίνωσης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγαν να ερευνήσουν και να τοποθετηθούν. Απλώς αναφέρουν διακηρυκτικά, ότι την ευθύνη φέρει η Τουρκία, -ο άλλος- και ξεφλούν με το ζήτημα του «τις πταίει».

3. Η φράση που χρησιμοποιείται στο κείμενο «κλέφτες και τεμπέληδες» δεν την είπε κανένας ευρωπαίος πολιτικός για τους Κύπριους, γι’ αυτό και την απορρίπτω. «Κλέφτες» αποκαλούμε εμείς οι Κύπριοι τους τραπεζίτες, Ελλαδίτες και Κύπριους, εκπροσώπους του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, αλλά χαρακτηρίζουμε και την κυβέρνηση Χριστόφια ως ανίκανη, που δεν έλαβε κανένα μέτρο για να σώσει τη χώρα. Η τεράστια πλειοψηφία των Κυπρίων πολιτών, σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης, αποδέχεται την Τρόϊκα που προσπαθεί να αναδιαμορφώσει την οικονομία και να ανασυγκροτήσει το υδροκέφαλο κράτος μας. Είναι γεγονός ότι μας εκμεταλλεύονται οικονομικά, επειδή είναι αποφασισμένοι να πάρουν το λαβείν τους σε σύντομο χρονικό διάστημα, είναι και αυτό ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Αυτό θα το υποστούμε, εξαιτίας των δικών μας εγκληματικών λαθών και παραλείψεων. Όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες: αν πράγματι διαθέτουμε εκμεταλλεύσιμες ποσότητες φυσικού αερίου, οπωσδήποτε θα αναβαθμιστεί ο ρόλος της Κύπρου και θα αποτελέσει πηγή εισοδήματος για ανακούφιση από την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Να μη ξεχνούμε όμως, ότι είμαστε ένα νησί με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες και είναι αδύνατο να εκμεταλλευτούμε με δικές μας δυνάμεις τον πλούτο που μας χάρισε η φύση. Η εκμετάλλευση του μπορεί να γίνει με τη συμμετοχή μεγάλων πολυεθνικών κολοσσών, οι οποίοι διαθέτουν εμπειρίες στην ανόρξη υδρογονανθράκων, αλλά και τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. Διαφορετικά θα παραμείνει εκεί ανεκμετάλλευτος πλούτος, όπως είναι για αιώνες. Τι μας συμβουλεύουν, λοιπόν, οι Ελλαδίτες; Δεν έχουν καμιά πρόταση, εκτός από το να μας θυμήσουν το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» και να προσπαθούν να μας εκφοβίσουν, δακτυλοδείχνοντας τους αμερικανούς.

4. Η γεωπολιτική μας αξία είναι γνωστή, γι’ αυτό και η Μεγάλη Βρετανία «ενοικίασε» το 1878 την Κύπρο από την Οθωμανική αυτοκρατορία και δεν πήρε ένα από τα νησιά του Αιγαίου που ήταν η κατ’ αρχήν πρόταση κάποιων στρατιωτικών της. Τώρα αν είναι κεντρική ή μη αυτό δεν μπορεί να το πει κανένας με σιγουριά. Όπως έχει αναπτυχθεί η παγκόσμια πολιτική και οικονομική συνεργασία οιοδήποτε μέρος της γης αποτελεί κεντρικό σημείο, στην εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων. Βεβαίως στην καρδιά της Ευρώπης δεν βρισκόμαστε, είμαστε το νοτιοανατολικό της άκρο και είναι εκτός των δυνάμεων μας να διαδραματίσουμε ρόλο στο πολιτικό τρίγωνο Ευρώπη, Ασία, Αφρική. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε το κέντρο της γης, κάποτε το σκεφτήκαμε ως Κύπριοι, αλλά την πάθαμε. Ας αναλάβουν άλλοι αυτό το ρόλο, η Κύπρος είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.

5. Το ρόλο αυτό, που ονειρεύονται να διαδραματίσουν οι του ΣΥΡΙΖΑ ας τον αφήσουν για το κόμμα τους κι ας μη προσπαθούν να εμπλέξουν την Κύπρο σ’ αυτή την καταστροφική πορεία. Με τέτοια πολιτική που προτείνουν, θυμίζουν το «προλετάριοι όλου το κόσμου ενωθείτε», μόνο που στην Κύπρο οι προλετάριοι μεν αυξήθηκαν εξαιτίας της οικονομικής, αλλά η δύναμη της Αριστεράς μειώνεται γιατί κι αυτή φέρει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την κατάσταση. Για να βγει η Ευρώπη από την κρίση είναι αναγκαία η προσπάθεια όλων των χωρών μελών της με τη σημασία της λέξης και όχι του νότου μόνον, αλλά και του κέντρου και του βορρά. Αυτά που αναφέρει η ομάδα των 60 του Συριζέων είναι μια φαντασίωση από το κομμουνιστικό τους παρελθόν, που δεν μπορούν να αποβάλουν.

6. Ήρθαμε και στην ουσία του πράγματος: όχι στη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, αφού θα εγκαταστήσει δυο «συγκροτημένα σε εθνο-θρησκευτική βάση όχι μόνο δεν συνιστά επανένωση του νησιού, αλλά σημαίνει την οριστική υπαγωγή του σε καθεστώς πολλαπλής, νεο-αποικιακής δουλείας και λεηλασίας των φυσικών του πόρων». Δεν είμαι μάντης για να μπορέσω να μαντέψω από πως κατάληξαν σ’ αυτό το συμπέρασμα. Δηλαδή, εμείς οι Κύπριοι που αγωνιζόμαστε για δεκαετίες για την εγκαθίδρυση διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, αυτός ο αγώνας θα μας οδηγήσει σε νέο-αποικιακή υποδούλωση και στη λεηλασία των φυσικών πόρων της χώρας μας. Και επειδή η φύση, το μόνο που μας δώρισε είναι τους υδρογονάνθρακες, εννοούν ότι θα μας τους πάρουν οι νέο-αποικιοκράτες. Ευχαριστούμε πολύ τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους αξιωματούχους του που υπογράφουν αυτό το έγγραφο, που ευτυχώς με τις τοποθετήσεις τους μας «άνοιξαν τα μάτια» για να δούμε την πραγματικότητα. Όμως η ηγεσία του κράτους μας, η πολιτική μας ηγεσία και η τεράστια πλειοψηφία του κυπριακού λαού στο σύνολο του, υποστηρίζουν τη δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία. Αυτοί που την απορρίπτουν είναι το ΕΛΑΜ, και τα μικρά κόμματα, όπως εκείνο που προεδρεύει ο Λιλλήκας, ο Ομήρου και ο υιός Τάσσου Παπαδοπούλου, Νικόλας.

7. Όλα τα δεινά που μας πλάκωσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια προέρχονταν –πέραν των δικών μας εγκληματικών λαθών- από τον εξτρεμισμό που χαρακτήριζε την ελλαδική Αριστερά και την άκρα Δεξιά. Είναι γνωστό γιατί επανεμφανίστηκε το σύνθημα της ένωσης το 1948 και κατέρρευσε η Διασκεπτική, ύστερα από τη συνάντηση Ζαχαριάδη και εκπροσώπων του ΑΚΕΛ στα ελληνικά βουνά. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να συνεργάζονται, αλλά μη μας εμπλέξετε σε στρατηγικές αντιμετώπισης προβλημάτων. Όσο πιο στενά βρισκόμαστε στην Ελλάδα, τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης και συνένωσης του κράτους μας και της πολυπολιτισμικής μας κοινωνίας. Δεν είμαστε ακόμα ένα ελληνικό νησί, είμαστε κράτος ανεξάρτητο που μπορούμε και πρέπει να αποφασίζουμε τα του οίκου μας.

8. «Η Αριστερά, ως υπεύθυνη, βαθιά φιλειρηνική, δημοκρατική, πατριωτική και διεθνιστική δύναμη, θα αντισταθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας» δηλώνουν οι 60 Συριζέοι. Πως δηλαδή η ελλαδική Αριστερά θα αντισταθεί στην απόπειρα εγκαθίδρυσης Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας; Και ποιος σας είπε κύριοι ότι, αυτή η μορφή κράτους καταλύει το κυπριακό κράτος; Ότι αλλάζει μορφή, ναι είναι σωστό, αλλά αυτό θα πολεμήσετε; Και ποια ακριβώς μορφή επιθυμείτε; Την δικοινοτική Κυπριακή Δημοκρατία με το Σύνταγμα του 1960 ή την Κυπριακή Δημοκρατία του 1964 με το Δίκαιο της Ανάγκης και την καθαρά ελληνική της μορφή;

Άλλα σχόλια δεν έχω, ίσως αν χρειαστεί να επανέλθω.