Η Ελλάδα είναι «χώρα διεθνούς δικαίου και σταθερότητας» αλλά έχει την ατυχία να βρίσκεται σε μια γεωγραφική περιοχή ή να γειτνιάζει με χώρες που κυριαρχούνται από την ανομία, την έλλειψη σεβασμού στο διεθνές δίκαιο και την αστάθεια. Οι τελευταίες δολοφονίες από το Ισραήλ του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια στην Τεχεράνη και του ανώτατου διοικητή της Χεζμπολάχ Φαούντ Σούκρ στο Λίβανο έχουν επιδεινώσει δραματικά την όλη κατάσταση στη Μ. Ανατολή. Οι αντεκδικητικές επιθέσεις από Ιράν, Χαμάς, Χεζμπολάχ θεωρούνται αναπόφευκτες. Οι διαπραγματεύσεις για εκεχειρία στη Γάζα κατέρρευσαν μετά τη δολοφονία Χανίγια – του κύριου διαπραγματευτή από πλευράς Χαμάς, δολοφονία που εμμέσως καταδίκασε ο πρόεδρος Μπάιντεν λέγοντας ότι “δεν διευκολύνει την επίτευξη της κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα”. Η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να αποτρέψει τη γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή. «Διανύουμε τη δυσκολότερη περίοδο μεταπολεμικά» λέγει προσφυώς ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης και «η Ελλάδα θα πρέπει να βγει αλώβητη» από τις εξελίξεις.
Οι συγκρουσιακές εξελίξεις ωστόσο μπορεί να έχουν εξόχως αρνητικές, ζημιογόνες συνέπειες (ή και να οδηγήσουν σε εμπλοκή;) για την Ελλάδα σε πολλαπλά επίπεδα (εφοδιαστικές αλυσίδες, κλπ.) και οπωσδήποτε σε τρία : (α) να γίνει η χώρα πεδίο τρομοκρατικών επιθέσεων ενάντια σε Ισραηλινούς στόχους/ συμφέροντα – και ως φαίνεται υπάρχουν σχετικές πληροφορίες για κάτι τέτοιο – (β) να υπάρξουν ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περίοδο τουριστικής αιχμής και (γ) και σημαντικότερο ίσως, να επηρεασθεί (ή και να εκτροχιασθεί ακόμη) η εύθραυστη διαδικασία της Ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Αντίθετα με την Ελλάδα, η Τουρκία είναι κατά κάποιο τρόπο μέρος της σύγκρουσης στη Μ. Ανατολή. Στηρίζει ενεργά τη Χαμάς ενώ επιτίθεται με οξύτητα ενάντια στο Ισραήλ απειλώντας το μάλιστα με... εισβολή. Εάν η κατάσταση επιδεινωθεί έξω από ελεγχόμενα όρια, πολύ περισσότερο εάν η Ελλάδα λόγω Σούδας θεωρηθεί ότι – εμμέσως έστω – εμπλέκεται κλπ., τότε όλα τα σενάρια για τη συμπεριφορά/ αντίδραση της Τουρκίας είναι πιθανά. Ας μη διαφεύγει δε ότι η Τουρκία και λόγω του ρόλου που διαδραμάτισε στην πρόσφατη ανταλλαγή κρατουμένων, Δυτικών (Αμερικανών) και Ρώσων, απολαμβάνει υψηλότερης αποδοχής από ΗΠΑ/ Δύση.
Τούτων δοθέντων, ποιά θα πρέπει να είναι η πολιτική της Ελλάδας στη δύσκολη αυτή συγκυρία ;
Πολύ απλά, η πολιτική του διεθνούς δικαίου και διεθνούς νομιμότητας. Αυτονόητο είναι ότι η χώρα μας δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε εμπλοκή στα τεκταινόμενα στη Μ. Ανατολή πέρα απ’ αυτά που ορίζει το διεθνές δίκαιο, δηλαδή την παροχή ανθρωπιστικού τύπου υπηρεσιών όπως λ.χ. τη διευκόλυνση της εκκένωσης πληθυσμών (από Λίβανο, Γάζα, κ.α.) εάν προκύψει η ανάγκη. Στο πρόσφατο παρελθόν η χώρα μας έχει ταυτισθεί μονόπλευρα με το Ισραήλ. Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης «διόρθωσε» την κατάσταση αυτή με την αποκατάσταση της ισορροπίας, ισορροπία που πρέπει να τηρείται πάντοτε. . Αλλά ως «χώρα διεθνούς δικαίου» η Ελλάδα οφείλει πάντοτε στην πολιτική της να στηρίζει πρωτίστως το δίκαιο και τις δίκαιες λύσεις πέρα από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες και (αμφιλεγόμενες) συμμαχίες...
Πηγή: www.tanea.gr