Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για το Μακεδονικό. Στα Σκόπια και στην Αθήνα κυριαρχούν τα «εθνικά συλλαλητήρια» και την ιδιά ώρα Ζάεφ και Τσίπρας, πάρα τις θετικές τους προθέσεις, μετρούν το κομματικό κόστος από τις διαμαρτυρίες προκειμένου να αποφασίσουν για έναν έντιμο συμβιβασμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται το όλο θέμα χωρίς να εξαντλεί τις απαραίτητες συναινέσεις στο εσωτερικό. Ταυτόχρονα η ΝΔ κινείται με μοναδική λογική το μικροκομματικό όφελος αφού υπαναχωρεί από την λύση της συνθέτης ονομασίας. Λύση που προφανώς θα περιλαμβάνει την λέξη «Μακεδονία» στην τελική ονομασία της γειτονικής χώρας. Το σχέδιο της ΝΔ είναι οφθαλμοφανές. Να κινηθεί παράλληλα με το θυμικό των πολίτων ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα που δυσκολεύονται να αποδεχτούν έναν έντιμο συμβιβασμό. Φυσικά και μια σοβαρή μερίδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πιέζει το Μαξίμου να μην προχωρήσει σε λύση. Με τούτα και με εκείνα είναι ορατή η πιθανότητα να συνεχίσει η γειτονική χώρα να αποκαλείται στην πράξη Μακεδονία -σκέτο- αντί για μια πιο ρεαλιστική εκφώνηση όπως «Άνω», «Βόρεια», «Νέα» Μακεδονία που εκφωνείται πιο εύκολα. Το «Μακεδονία του Ίλιντεν» ήταν λάθος! Η ονομασία αυτή δεν εκφωνείται εύκολα με ενιαίο τρόπο, αρά μένει στην πράξη μόνο το «Μακεδονία» και έχει στοιχεία αλυτρωτισμού. Κακώς λοιπόν η κυβέρνηση το δέχτηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ έχει από την πρώτη στιγμή σαφή θέση. Σύνθετη ονομασία, erga omnes δηλαδή για όλες τις χρήσεις και εξάλειψη του αλυτρωτισμού στο Σύνταγμα των Σκοπίων μέσα από διεθνείς νομικές πράξεις.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ σέβεται το δικαίωμα των πολιτών για συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια αλλά ξεκαθαρίζει πως το στίγμα δεν το ορίζουν οι συγκεντρωμένοι άλλα οι διοργανωτές με ένα σαφές σχέδιο εθνικιστικού προσανατολισμού και διχαστικού λόγου.
Αν η ευθύνη για το αδιέξοδο που αυτή την φάση διαφαίνεται αφορά την επικράτηση των συντηρητικών απόψεων στα Σκόπια τότε η υπόθεση αυτή χρεώνεται σε αυτή την πλευρά. Αν όμως επικρατήσει και στην χώρα μας η αδιαλλαξία τότε η υπόθεση της ΠΓΔΜ θα χρονίζει όπως το Κυπριακό. Ας μην ξεχνάμε μάλιστα ότι το γεγονός της μη αποδοχής του περίφημου «πακέτου Πινέιρο» το 1992 οδήγησε σε διπλωματική ήττα της χώρας αφού έμεινε πρακτικά ως διεθνή εκφώνηση η λέξη «Μακεδονία» για τα Σκόπια όλα αυτά τα χρόνια.
Φυσικά η δική μας πλευρά θέλει μια λύση αλλά όχι την όποια λύση. Όμως αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι αν αναζητούν την λύση η όχι. Αν εργάζονται με απλά λόγια για ένα λογικό συμβιβασμό που θα συμβάλει σε σχέσεις καλής γειτονίας, στην ασφάλεια και στην ειρήνη στα δύσκολα Βαλκάνια η αν αφήνουν να επικρατήσουν τα αδιέξοδα.
Στην κυβέρνηση πάντως χρειάζεται να αντιληφθούν ότι χωρίς αλαζονεία με πνεύμα συνεργασίας οφείλουν να αναζητήσουν συνεργασίες στην αντιπολίτευση. Και αυτό προφανώς δεν γίνεται όταν την ιδία ώρα προωθούν διχαστικές και κάθετες αντιπαραθέσεις, φτηνή πόλωση και ακραία ανοχή στους ΑΝΕΛ. Σαν αυτή που προσέφεραν πρόσφατα ως Μαξίμου στον Πάνο Καμμένο για το Μονακό, τον Πρίγκιπα Αλβέρτο…και τις εμπρηστικές δηλώσεις του αρχηγού των ΑΝΕΛ. Γιατί με την πρόσδεση στους ΑΝΕΛ δεν θα μπορούν να βρουν και λύσεις στα εθνικά θέματα. Το δείχνει η ίδια η ζωή….
Πηγή: KONTRA NEWS