Οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν. Από τις περιγραφές των προηγουμένων ημερών για «ηλεκτρισμένο κλίμα», για «ένταση», για «νέες προκλήσεις» κ.α., περάσαμε στο καλό κλίμα των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας. Προγραμματίζεται ήδη ο επόμενος γύρος.

Ταυτοχρόνως πραγματοποιούνται παράλληλες συνομιλίες. Οι πολιτικές διαβουλεύσεις ανάμεσα στους δύο κορυφαίους διπλωματικούς  παράγοντες των υπουργείων Εξωτερικών. Σε αυτές συζητούνται όλα τα θέματα: Ανατολική Μεσόγειος, δηλαδή οι συμμαχίες της Ελλάδας που θεωρούνται ότι αποσκοπούν στον αποκλεισμό της Τουρκίας, το Κυπριακό ενόψει της άτυπης πενταμερούς Διάσκεψης, οι αντίστοιχες μειονότητες που ζουν στις δύο χώρες, κλπ. Και βεβαίως, γίνονται συζητήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για τον μηχανισμό αποτροπής εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών και για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο σε στρατιωτικό επίπεδο.

Αρεσκόμαστε να πιστεύουμε ότι η Τουρκία δεν θέλει τον διάλογο και «υποχρεώνεται» να προσέλθει, ενώ εμείς τον επιδιώκουμε. Ας αναρωτηθούμε: πώς βλέπει ένας τρίτος την δική μας φοβία και προσπάθεια να μην «αναβαθμιστούν» πολιτικά οι συνομιλίες, το παιχνίδι με τις λέξεις για το πώς θα ονομάζονται οι επαφές, κοκ. 

Ο διάλογος γίνεται μετά από ισχυρές διεθνείς πιέσεις και στις δύο χώρες. Οι δύο πλευρές προσέρχονται για να δείξουν καλό πρόσωπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον διεθνή περίγυρο. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι καμία χώρα δεν είναι προετοιμασμένη να προχωρήσει σε αμοιβαίες παραχωρήσεις και να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Σε κάθε περίπτωση, η ηπιότερη  ρητορική, τόσο από τον κ. Ερντογάν, όσο και από την ελληνική πλευρά, είναι θετικό γεγονός.

Ένα βασικό κίνητρο είναι η συζήτηση των ευρω-τουρκικών σχέσεων στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.. Αποδεικνύεται ότι μόνο μέσω της ισχυρότερης σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας -και όχι με την απομόνωση της Τουρκίας από την Ε.Ε.-  μπορούν να υπάρξουν θετικές κινήσεις στην εσωτερική κατάσταση και στην εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας. 

Εάν η Τουρκία έχει ανάγκη την Ε.Ε, εάν η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία σε μια αμοιβαίως επωφελή σχέση, εάν η νέα αμερικανική κυβέρνηση Μπάϊντεν στις ΗΠΑ έχει καθαρότερη ματιά στα θέματα που μας ενδιαφέρουν, αλλά χωρίς να θέλει να απομακρυνθεί η Τουρκία από «την Δύση», μήπως αυτά είναι παράγοντες που πρέπει να μας ενθαρρύνουν να προχωρήσουμε σε λύσεις, αντί να περιμένουμε να «κερδίσουμε χρόνο»; Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, πρέπει να αξιοποιούνται για να κλείνουν οι υπάρχουσες εκκρεμότητες.

Παράδειγμα, η ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας για την υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας. Η Τουρκία θεωρεί ότι θεωρεί ότι τα έργα θα γίνουν και σε τμήμα της δικής της υφαλοκρηπίδας, καθώς έχει υπογράψει το γνωστό Μνημόνιο με την Λιβύη. Σωστή η ελληνική άποψη ότι το Μνημόνιο αυτό παραβλέπει τους κανόνες Δικαίου της Θάλασσας. Αλλά το Μνημόνιο είναι εκεί και δεν θα ακυρωθεί παρά μόνο αν το ακυρώσουν αυτοί που το υπέγραψαν, ή με απόφαση Διεθνούς Δικαστηρίου.

Ας μας προβληματίσει η κατάρρευση του οικονομικά ασύμφορου, γεωπολιτικά επικίνδυνου και περιβαλλοντικά επιβλαβούς σχεδίου για τον αγωγό EastMed. Μια Διάσκεψη όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου για θέματα ενέργειας, ασφάλειας και Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, μπορεί να δώσει λύσεις. Με την συμμετοχή και της Τουρκίας, φυσικά.

Πηγή: www.tanea.gr