H δήλωση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι Το Ποτάμι δεν έχει λόγο ύπαρξης, επειδή πιστεύει ότι οι αξίες του εκφράζονται από το κόμμα του, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει σε όσους είναι πραγματικά φιλελεύθεροι. Δηλαδή, σε όσους αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους συμπολίτες μας (όχι α λα καρτ) και φυσικά έχουν δοκιμαστεί στην ελεύθερη αγορά. Ως γνωστόν, οι φιλελεύθερες αρχές επιτάσσουν ανοικτή κοινωνία (ίσα δικαιώματα σε όλους) και οικονομία (ελεύθερο ανταγωνισμό), ενώ οι συντηρητικές κλειστή κοινωνία και  οικονομία.

Χάρη στην επικράτηση των φιλελεύθερων αρχών της Γαλλικής Επανάστασης, οι σύγχρονες κοινωνίες απαλλάχθηκαν από την απόλυτη εξουσία της μοναρχίας, τα προνόμια της αριστοκρατίας και το σκοταδισμό του κλήρου.  Ωστόσο,  μια γρήγορη ματιά στην ανθρωπογεωγραφία της Νέας Δημοκρατίας μας δείχνει ότι  η πολιτική εξουσία  στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα κληρονομείται. Οι βουλευτικές έδρες περνούν από γενιά σε γενιά οικογενειών που συντηρούν ισχυρά πελατειακά δίκτυα. Πόσο φιλελεύθερο είναι ένα κατακερματισμένο σε  φέουδα κόμμα, το οποίο ασφυκτιά από τον εναγκαλισμό του με την Εκκλησία και κάθε του κυβερνητική θητεία τη χαρακτηρίζει η ευνοιοκρατία; Στη μαρξιστική ορολογία ως λούμπεν χαρακτηρίζεται η κοινωνική τάξη που έχει χάσει τη συνείδησή της και τον ρόλο της στην κοινωνία. Έτσι, και η Νέα Δημοκρατία ψάχνει να βρει τη θέση στο σύγχρονο πολιτικό χάρτη πότε υφαρπάζοντας βουλευτές και ιδέες από Το Ποτάμι και πότε κλείνοντας το μάτι στα δεξιά της. Είναι προφανές ότι το αίτημα για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, χωρίς αστερίσκους,  δεν μπορεί να εκφραστεί από αυτούς που μάχονται σήμερα για τη διατήρηση των προνομίων τους, σαν άλλοι βαρόνοι. Το Ποτάμι δημιουργήθηκε και υποστηρίχτηκε από ανθρώπους που αγωνίζονται για μια δίκαιη κοινωνία και ανοικτή οικονομία με μέριμνα για όσους συμπολίτες αδυνατούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της παγκόσμιας οικονομίας. Ο δρόμος μας θα είναι μακρύς.