Στις 22 Μαΐου 2024, η γαλλική εφημερίδα Le Monde, σε συνεργασία με μία σειρά ανεξάρτητα μίντια, αποκάλυψε πως η αστυνομία και ο στρατός σε τρεις χώρες της Βόρειας Αφρικής (το Μαρόκο, τη Μαυριτανία και την Τυνησία) απαγάγουν ομαδικά πρόσφυγες και μετανάστες και τους εγκαταλείπουν χωρίς εφόδια καταμεσής στην έρημο ή σε άλλες απόμακρες τοποθεσίες. Φυσικά, αυτή η πρακτική συνοδεύεται από συστηματικά βασανιστήρια και καταλήγει στον θάνατο αθώων ανθρώπων. Αυτές οι «επαναπροωθήσεις» γίνονται με ευρωπαϊκά λεφτά και εξοπλισμό (αυτοκίνητα, κέντα κράτησης) που έχει χρηματοδοτήσει η ΕΕ στο πλαίσιο της νέας, «μυώδους» αντιμεταναστευτικής της πολιτικής. Αν και ο αρμόδιος Επίτροπος για την υπεράσπιση του «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» (sic) Μαργαρίτης Σχοινάς διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως οι Βρυξέλλες δεν έχουν ιδέα τι κάνουν τα λεφτά τους οι χώρες που χρηματοδοτεί, όλα συμβαίνουν ως η Ευρώπη να έχει συνειδητά αποφασίσει να δώσει υπεργολαβία σε τρίτες χώρες τη φυσική, ηθική και οικονομική εξόντωση των προσφύγων και των μεταναστών, κάτι που η ίδια δεν μπορεί (ακόμα) να κάνει στο έδαφός της, καθώς εκεί η καταστρατήγηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξακολουθεί (φεύ!) να θεωρείται παράνομη.

Διαβάζω άρθρο για την 52χρονη Βραζιλιάνα γεωγράφο Λαρίσα Μίες Μπομπάρντι, που αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στη Γαλλία με τα δύο της παιδιά, όταν ανακάλυψε, στο πλαίσιο της επιστημονικής της εργασίας, αυτό που ονόμασε «κύκλο της δηλητηρίασης». Όπως φαίνεται, πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις συνεχίζουν να παράγουν τοξικά και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία ζιζανιοκτόνα και λιπάσματα, αν και στην Ευρώπη αυτά έχουν χαρακτηριστεί παράνομα. Το κάνουν, διότι μπορούν να τα εξάγουν σε πελώριες ποσότητες στα αναπτυσσόμενα κράτη, ιδίως στη Βραζιλία. Εκεί αυτά χρησιμοποιούνται μαζικά -δηλητηριάζοντας κατά χιλιάδες τους ντόπιους αγρότες- για να παραχθούν αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα (από κρέας και σόγια έως πεπόνια και μπρόκολα) που εισάγονται στη συνέχεια… στην Ευρώπη, χάρη στις μεγαλοφυείς συνθήκες «ελευθέρου εμπορίου» που στηρίζουν οι Βρυξέλλες και τα κατεστημένα κόμματα στα κράτη-μέλη. Η ανακάλυψη αυτού του «κύκλου» της τοξικότητας από τη Λαρίσα, εκνεύρισε τους Βραζιλιάνους γαιοκτήμονες και το καθεστώς Μπολσονάρο. Τα βραζιλιάνικα μίντια την εμφάνισαν ως πράκτορα ξένων δυνάμεων, που έχει αναλάβει την αποστολή να συκοφαντεί την ίδια της την πατρίδα και τον «θαυμαστό» αγροτοκτηνοτροφικό της τομέα. Σε ένα κράτος όπου οι πολιτικές δολοφονίες κατά των υπερασπιστών της φύσης είναι καθημερινότητα, ο τίτλος της «πιο απειλούμενης γυναίκας στη Βραζιλία» δεν άφηνε στη Λαρίσα άλλη οδό διαφυγής από την αυτοεξορία.

Ανήμερα του αγίου Κωνσταντίνου, στην Καλαμάτα, ένα ελληνικό δικαστήριο αθώωσε εννέα Αιγύπτιους που κατηγορούνταν ως «διακινητές», από τις ελληνικές αρχές, αλλά και ως υπεύθυνοι (!) για το ναυάγιο του «Adriana», στο οποίο πρέπει να πνίγηκαν μεταξύ 600 και 700 άνθρωποι, μεταξύ τους πολλές γυναίκες και παιδιά. Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα ναυάγια αυτού του τύπου που έγιναν ποτέ στη Μεσόγειο. Συνέβη έξω από τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, αλλά εντός της ζώνης «έρευνας και διάσωσης» (SAR) της χώρας μας. 

-Όπως στα Τέμπη (και στις υποκλοπές), έτσι και στην Πύλο, υπάρχουν καταγγελίες πως η κυβέρνηση ή το κράτος είχαν ευθύνη για τα συμβάντα (ήτοι πως το πλοίο βυθίστηκε κατά την προσπάθεια των λιμενικών να το ρυμουλκήσουν εκτός της ελληνικής SAR, όπως είχε συμβεί στο Φαρμακονήσι το 2014, με ένδεκα νεκρούς, από τους οποίους οκτώ ήταν παιδιά, υπόθεση για την οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο).

-Όπως στα Τέμπη (και στις υποκλοπές), έτσι και στην Πύλο, «χάθηκαν» κρίσιμα οπτικοακουστικά στοιχεία. Το σκάφος του Λιμενικού που κατηγορείται πως ρυμουλκούσε το «Adriana», «ξέχασε» να μαγνητοσκοπήσει την επιχείρηση, όπως είχε υποχρέωση να το κάνει. 

-Όπως στα Τέμπη (και στις υποκλοπές), έτσι και στην Πύλο, το φταίξιμο χρεώθηκε σε δευτεραγωνιστές ή τριταγωνιστές της τραγωδίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση επελέγησαν από τον σωρό εννέα χαροκαμένοι φτωχοπρόδρομοι, στους οποίους φορτώθηκε ο μισός ποινικός κώδικας, και έμειναν προφυλακισμένοι για έντεκα μήνες. Δεν σχολιάζω καν το γεγονός πως αυτοί «υπεδείχθησαν» από κάποιους από τις πολλές δεκάδες πανικοβλημένους ναυαγούς, που δεν είχαν καμία πρόσβαση σε νομική υποστήριξη, που δεν γνώριζαν καν πού βρίσκονται και που ήξεραν, από ιστορίες, αλλά και από το βίωμά τους -μόλις είχαν δει πάνω από εξακόσιους συνεπιβάτες τους να πνίγονται- πως η ζωή τους δεν αξίζει μια δεκάρα, που ήταν απόλυτα εξαρτημένοι και εκτεθειμένοι σε απειλές κ.λπ κρατικών αρχών, οι οποίες με τη σειρά τους είχαν κάθε συμφέρον να αποσπάσουν τέτοιες «καταγγελίες» (και φυσικά αγνόησαν επιδεικτικά τις πολλαπλάσιες ανάλογες μαρτυρίες πως το σκάφος τους ανατράπηκε από την προσπάθεια ρυμούλκησής του από το Λιμενικό). Να σημειώσουμε μόνο πως η ιδέα πως οι «διακινητές» ταξιδεύουν με το ανθρώπινο εμπόρευμά τους είναι απλά γελοία. Είναι πιο γελοία από την ιδέα πως θα βρεις τον μεγαλέμπορο των ναρκωτικών στις πιάτσες των εξαρτημένων ή τον human trafficker στα ύποπτα στενά, να «κάνει πιάτσα» μαζί με τις ιερόδουλες. 

-Όπως στα Τέμπη (και στις υποκλοπές), έτσι και στην Πύλο, τα κατεστημένα ΜΜΕ επιχείρησαν τις επόμενες ώρες (!) μετά το δυστύχημα, «αμελλητί» ειδησεογραφικό βομβαρδισμό, ώστε να εμπεδωθούν ως αυτονόητη αλήθεια τα κυβερνητικά non paper και το κυβερνητικό αφήγημα. 

-Όπως στις υποκλοπές, έτσι και στην Πύλο, η έρευνα της ελληνικής δικαιοσύνης (εάν γίνεται καν) σέρνεται με ρυθμούς που θα ήταν προσβλητικό για τα συμπαθή ερπετά να τους χαρακτηρίσουμε «χελώνας». 

Αυτή είναι η Ευρώπη που μας καλούνε να εγκρίνουμε τα κατεστημένα κόμματα στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Μία «Ευρώπη» η οποία, προκειμένου να κατοχυρώσει τα προνόμιά της, ξεπουλάει τις αρχές και τις αξίες της (τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τη Διάκριση των Εξουσιών, την Ελευθεροτυπία, την Επιστημοσύνη, τη Διαφωνία) και δεν διστάζει να σκοτώνει «νόμιμα» αθώους ανθρώπους, ανάμεσά τους γέρους, γυναίκες και παιδιά, ή να αναθέτει αυτό το έργο «ρεαλιστικά» σε «πρόθυμους» υπεργολάβους. 

Λέγεται πως εάν ένας απλός άνθρωπος θέλει να μάθει πώς τον βλέπει μια εξουσία, αρκεί να κοιτάξει πώς συμπεριφέρεται στους πιο αδύναμους υπηκόους της. Όντας λοιπόν οι επόμενοι στη σειρά, στις επόμενες Ευρωεκλογές θα ήταν ανόητο να εγκρίνουμε τα πεπραγμένα αυτής της άψυχης Ευρώπης.