Η Γοργώ της ύφεσης και των συνεπειών της σημαδεύει τις γιορτές που έρχονται. Το επιτακτικό πένθος όμως συγκλονίζει περισσότερο και θα μπορούσε να τραπεί σε φορέα συλλογικής συνείδησης.

Κανείς δεν υποτιμά την προσπάθεια της κυβέρνησης και κανείς δεν πρέπει να μειώνει τη μάλλον γενική αν και όχι απρόσκοπτη προσπάθεια των πολιτών. Είναι εξίσου λάθος να μην αναγνωρίζονται κενά, παραλείψεις και επώδυνα σφάλματα. Η αθώωση στη δίκη προθέσεων δεν αίρει, ωστόσο, τα αρνητικά αποτελέσματα. Στην πανδημία πολυποίκιλες οι συμπεριφορές και αμφιταλαντευόμενα, αρκετά συχνά τα επιφαινόμενα. Είναι αδόκιμο η κυβέρνηση που κρίνεται και θα κριθεί να παρακωλύεται. Η πράξη τής ανήκει. Υπερβαίνει κάθε όριο ανθρώπινης ηθικής το παζάρεμα με το θάνατο και τους θανάτους των πολιτών. 

Να μη βιαστεί η κυβέρνηση. Κι ας ετοιμάζεται. Η κοινωνία και η οικονομία θα περισωθούν στο βαθμό που η Ελλάδα ξεπεράσει τη δύσκολη ώρα με τις λιγότερες απώλειες  σε ανθρώπινες ζωές. Ας επενδύσει στην υγεία και στην κοινωνική συνοχή η κυβέρνηση κι ας κάνει πίσω. Προλαβαίνει. Έτσι θα συμπαρασταθεί στην πληττόμενη κοινωνία, έτσι θα προσεταιριστεί τους απελπισμένους επαγγελματίες, έτσι θα προετοιμάσει ένα πρότυπο υπευθυνότητας ανταγωνιστικό σε διεθνές επίπεδο, όταν η επιδημία φύγει. Γιατί οι συνέπειές της θα μείνουν.

Η προστασία της ανθρώπινης ζωής συνιστά την πρότυπη οικονομική επένδυση, το θεμέλιο της ανάπτυξης, ακόμη και στην οικονομία. Ας μην μετατραπεί πάλι η Ελλάδα σε αντιπαράδειγμα, ας μη γίνουμε σε αυτό Σουηδία. Ο κίνδυνος δεν είναι στελθ, είναι καταφανέστατος. Προφανώς δε λειτουργούν εν αγνοία οι της κυβέρνησης. Ας πράξουν και με λογική επομένως. Η εύνοια δε σώζει, κατακηλιδώνει.