Είναι το πιο εύστοχο πολιτικό σχόλιο που έχω διαβάσει τελευταία. Με την υπογραφή μάλιστα του Ανδρέα Λοβέρδου. Διαβάστε το: «O Oλυμπιακός που είδαμε στο γήπεδο ένα είναι σίγουρο: δεν είχε δύναμη κι έμοιαζε ανήμπορη, απέναντι σε μία Σάλκε που δεν είναι και η Μπαρτσελόνα. Να σημειωθεί εδώ, πως καμία επιλογή του Ζαρντίμ δεν βγήκε. Ούτε ο Μέγιερι, ούτε η αλλαγή στα κεντρικά μπακ, ούτε ο Φουστέρ. Έμοιαζαν σαν εξυπνάδες, που αποδείχτηκαν μοιραίες. Το 4-4-2 η ομάδα το έπαιξε με συνέπεια, αλλά με αμυντικογενή προσανατολισμό και, κυρίως, δίχως δύναμη. Η ήττα ήλθε, λοιπόν, φυσιολογικά.»
.
Πολιτικό σχόλιο; Και όμως. Βάλτε απλά στη θέση του Ολυμπιακού την ομάδα Παπανδρέου αλλά ακόμη και τη σημερινή κυβερνητική ομάδα των «επιλέκτων». Με συνέπεια εφαρμόζονται τελικά οι περικοπές, όμως ο προσανατολισμός είναι αμυντικογενής και η ήττα έρχεται φυσιολογικά. Θα μπορούσαμε να παίξουμε επιθετικά απέναντι στη Μέρκελ και τους δανειστές μας; Μήπως έπρεπε να βάλουμε τον…Τσίπρα σεντερ φορ; Η αλήθεια είναι οι δανειστές έχουν «πιασμένο» το διαιτητή και παίζουν με τους δικούς του κανόνες, αλλά επίσης αλήθεια είναι ότι εμείς έχουμε ταμπουρωθεί στην άμυνα και βάζουμε συνέχεια αυτογκόλ.
.
Διότι αυτογκόλ είναι, για παράδειγμα, τα στοιχεία του Οργανισμου Εξωτερικού Εμπορίου που καταγράφουν πτώση 22,78% στις εξαγωγές παρθένου ελαιολάδου στο πρώτο τρίμηνο του 2012. Ψάχνουμε για πετρέλαιο στο Ιόνιο και στο Αιγαίο και δεν μπορούμε να πουλήσουμε το πράσινο χρυσάφι που βγαίνει στα χωράφια μας! Αποτέλεσμα: Χάνουμε εκατομμύρια ευρώ ξένο ζεστό χρήμα, τα οποία στη συνέχεια καλούμαστε να αντισταθμίσουμε με περικοπές. Μας βγαίνει το λάδι, αντί να πουλήσουμε το λάδι.
.
Σκεφθείτε για παράδειγμα, μεσούσης της κρίσης, πόσα καταστήματα εστίασης άνοιξαν και έκλεισαν. Το λεγόμενο λίπος, οι αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν σε σουβλατζίδικα, στη λογική ότι το σουβλάκι είναι στο DNA του Ελληνα. Ξαφνικά, η παγωμένη αγορά πλημμύρισε με «παγωμένο γιαούρτι» και οι μόνοι που ζεστάθηκαν είναι οι διάφοροι αετονύχηδες «σύμβουλοι επιχειρήσεων» στους οποίους απευθύνονται όσοι διαθέτουν κάποιες οικονομίες. Λεφτά και κόπος κυριολεκτικά πεταμένος. Ανακυκλώνουμε το υφιστάμενο «ανύπαρκτο» χρήμα, αντί να γίνουν επενδύσεις που θα φέρουν χρήμα.
.
Σύστημα «πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα». Αναλωνόμαστε επί ώρες σε μια ανούσια λογιστικού τύπου συζήτηση για τις περικοπές, την οποία διανθίζουμε με επικοινωνιακές φιοριτούρες για τη φοροδιαφυγή, τη στιγμή που όλη η προσπάθεια θα έπρεπε να είχε εστιάσει στην περιβόητη αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου.
.
Μιζέρια. Σαν κάποιους παίκτες του Ολυμπιακού που μετά την ήττα από τη Σάλκε είπαν ότι τώρα πρώτος στόχος είναι το ανυπόληπτο εγχώριο πρωτάθλημα. Εχουμε φάει δέκα γκολ και η πολιτική ηγεσία αναλώνεται σε αντιπαραγωγικές συσκέψεις επί συσκέψεων, κατά την ιστορική ρήση του Βαμβακούλα «μαζευτήκαμε πέντε έξι και φτιάξαμε μια τριμελή επιτροπή». Και η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε από τη ΔΗΜΑΡ να θέσει και να επιβάλει στην κυβερνητική ατζέντα μια τέτοια συζήτηση για τον παραγωγικό αναπροσανατολισμό της χώρας και όχι να επιχειρεί να περιορίσει την κομματική ζημία, βαφτίζοντας «συνταξιοδοτική ωρίμανση» την εφεδρεία στο δημόσιο και εφευρίσκοντας «ρήτρες δημοσιονομικού ισοδυνάμου».
.
Ωραία, άντε και γλιτώσαμε 2 δις. ευρω, άντε και μας έδωσαν αβάντζο οι πιστωτές μας. Ε και λοιπόν. Μπορεί κάποιος να δώσει μια απάντηση στο γιο μου στο ερώτημα, τί θα κάνει όταν μεγαλώσει; Αυτό είναι το ζητούμενο. Εκτός αν ικανοποιεί την Αριστερά το γεγονός ότι πρώτη στις επιλογές των μαθητών είναι οι σχολές της Αστυνομίας.
.
Το έλλειμμα δεν είναι μόνο ή κυρίως οικονομικό. Λείπει το όραμα, η προοπτική, ο στόχος. Νομίζουμε ότι το πρόβλημα οι άνεργοι. Λάθος. Το πρόβλημα είναι οι ανενεργοί. Νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι, βουλιάζουν στη εθνική μας μιζέρια, χάνουν τον δυναμισμό τους, την ορμή τους και κάποιοι από αυτούς αναζητούν “βιταμίνες” στα «γυμναστήρια» της Χρυσής Αυγής. Λείπει ο στόχος, που όπως έλεγε ένας αμερικανός συγγραφέας είναι ένα «όνειρο με σχέδιο και προθεσμία»
.
Η κρίση θα κάνει τον κύκλο της, όμως πρέπει να προετοιμασθούμε από τώρα για την επόμενη ημέρα στη βάση ενός στόχου. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, τα Πανεπιστήμιά μας να παραμένουν δογματικά προσηλωμένα στην παροχή ακαδημαϊκής μόρφωσης, αποσυνδεδεμένης από τη μελλοντική αγορά εργασίας και τις εξελίξεις. Κάποιος όμως να θέσει το στόχο, στόχο ρεαλιστικό με οδικό χάρτη και συγκεκριμένες παρεμβάσεις. Όπως έκανε ο Σημίτης με την ΟΝΕ.
.
Ο Λοβέρδος, που έχει προαναγγείλει νέο κόμμα, έχει μιλήσει για την ανάγκη ενός «κινηματία πρωθυπουργού με 8-10 πολύ δυναμικούς υπουργούς (σ.σ. ενδεκάδα φτιάχνουν) και 30-40 δυναμικά στελέχη στον κρατικό μηχανισμό που μπορούν να φέρουν την Ανοιξη που περιμένουμε». Το ζήτημα δεν είναι όμως μόνο το σύστημα αλλά και ποιοι παίκτες θα κληθούν να το εφαρμόσουν. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να κάτσουν στον πάγκο! Διαφορετικά, όχι Ανοιξη αλλά ούτε…Οκτώβριο δεν βγάζουμε, όπως κινδυνεύει να πάθει και ο προπονητής του Ολυμπιακού.
.
ΥΓ: Θα περίμενε κανείς κάτι, όχι πολλά πράγματα, να έχει αλλάξει. Τίποτα. Δείτε τις προσλήψεις διευθυντικών στελεχών στη Δημόσια Τηλεόραση. Κομματικό παζάρι. Και μισθοί προ κρίσης. Μπορεί όμως να κάνω λάθος και τελικά κάτι να αλλάξει, ειδικά με την επιλογή του Αιμίλιου Λιάτσου. Το αφιέρωμα στον Καβάφη θα τιτλοφορείται « Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη…Μύκονο»!
.