—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα—

Τις τελευταίες μέρες —και παράλληλα με αυτό που ονομάζει η κυβέρνηση «επιθετική διαπραγμάτευση»— εξελίσσεται γύρω μας ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Αναφέρομαι προφανώς σε αυτή την ατμόσφαιρα «εθνικής υπερηφάνειας» που κυριαρχεί, με συνεχείς δηλώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης, με τη μιντιακή προβολή της «σκληρής γραμμής» και κυρίως με τα αυθόρμητα συλλαλητήρια στις πλατείες. Πράγματι φαινομενικά το νέο κλίμα αντιστοιχεί τυπικά με τον αέρα αλλαγής και τις πολιτικές προσδοκίες της νέας κυβέρνησης. Είναι θεμιτό και νόμιμο επίσης να υπάρχει και χρόνος και χώρος για τη συλλογική έκφραση μιας νίκης, που σηματοδοτεί μια συνολικότερη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Αυτό που παρακολουθούμε ωστόσο έχει ορισμένα καινούργια γνωρίσματα, που υπερβαίνουν τη μετεκλογική ευφορία της δημοκρατικής εναλλαγής κυβερνήσεων, και μπορούν να εξελιχτούν σε επικίνδυνα συμπτώματα ενός «οριζόντιου αντι-ευρωπαϊσμού».

Τα συνθήματα στις πλατείες, οι «αγανακτισμένοι» ακροατές στα ραδιόφωνα, οι φανατικοί των άκρων που μιλάνε για τον «λεβέντικο ΣΥΡΙΖΑ», οι διαδικτυακοί σχολιαστές του τσαμπουκά, όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι συγκροτούν σήμερα ένα νέο ευρύ «πατριωτικό μέτωπο», που συγχέει άλλοτε σκόπιμα και άλλοτε τυχαία τη λαϊκή ετυμηγορία και τη εθνική προσπάθεια με το ανάδελφο έθνος και την εθνικιστική υστερία. Δεν είναι τυχαίο ότι στις τάξεις αυτού του μετώπου έχουν βρεθεί δίπλα- δίπλα οι πιο αντιφατικοί συνοδοιπόροι της κυβέρνησης από όλο το φάσμα της κομματικής γεωγραφίας, με αποκλειστικό άξονα την αντιευρωπαϊκή ρητορεία. Ο λόγος αυτός βέβαια υπήρχε διάχυτος μέσα στο περίφημο «αντι-μνημονιακό» μπλοκ, εδώ και καιρό. Το κράμα λαϊκισμού, εθνικισμού και αντιδυτικισμού —ρεύματα με μακρά ιστορία μέσα στην ελληνική κοινωνία— συναντήθηκαν ξανά μέσα στη φαντασιακή αναμέτρηση με τους «ξένους που μας βάλανε στα Μνημόνια». Προφανώς ένα μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου είδε στη νέα κυβέρνηση την ευκαιρία για μια δυναμική επανεμφάνιση μιας «κουλτούρας απομονωτισμού», που θα έκανε πιο έντονο το βουβό, για την ώρα, «σκίσιμο του Μνημονίου».

Διαβάστε την συνέχεια στο dim/art