Μέρα που είναι σήμερα, δεν προσφέρεται για σχολιασμό της άμεσης επικαιρότητας. Πανάρχαιες οντολογικές, υπαρξιακές και ιστορικές εμπειρίες ξυπνούν μέσα μας και μας οδηγούν σε βαθύτερες σκέψεις. Το πανάρχαιο δράμα του πάθους και του θανάτου που οδηγεί στην Ανάσταση. Η μεταλλαγή του φθαρτού και πρόσκαιρου, σε μια πνευματική διαχρονική διάσταση. Το πανηγύρι της Άνοιξης που υποδηλώνει την αναγέννηση της φύσης, αλλά και την πανταχού παρουσία του Έρωτα.

Όλα αυτά επιτρέπουν μια βαθύτερη ενδοσκόπηση για να δούμε ως κοινωνία, πού πήραμε τη ζωή μας λάθος και γιατί βιώνουμε αυτήν την πρωτοφανή κρίση. Είναι ευκαιρία να ξαναβάλουμε Αξίες στη ζωή μας για να την κάνουμε πιο ουσιαστική. Να ξανασκεφτούμε την αξία της εργασίας, της προσπάθειας, της δημιουργίας, απέναντι στη λογική της ήσσονος προσπάθειας. Να ξανανιώσουμε την υπευθυνότητα απέναντι στους γύρω μας, την κοινωνία, τη χώρα, τις επόμενες γενιές, ξεπερνώντας τον άρρωστο ατομικισμό και εγωισμό.

Να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν δίνεται δωρεάν, ότι η ζωή με δανεικά είναι στον αέρα και ότι μόνο μια παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία μπορεί να μας εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή και ένα σταθερό βιοτικό επίπεδο. Να σκεφτούμε την πολιτική ως προσπάθεια για το γενικό συμφέρον της κοινωνίας και όχι ως επιδίωξη ατομικών μικροσυμφερόντων και ρουσφετιών.

Να ξαναβρούμε την αξία της παιδείας, της μόρφωσης και της αυτομόρφωσης, σε μια κοινωνία που την τυλίγει σιγά-σιγά ένα πέπλο απαιδευσίας που παράγει ναζισμό, ψεκασμένους και απλοϊκό λαϊκισμό. Να ξεπεράσουμε τον φτηνό και ρηχό καταναλωτισμό και να σκεφτούμε ότι στη ζωή υπάρχουν και άλλα πράγματα που τη γεμίζουν, η στράτευση στο γενικό καλό, η τέχνη, ο έρωτας.

Να αποκτήσουμε μια βαθιά σχέση με το φυσικό περιβάλλον και να ζούμε προστατεύοντάς το, να ενδιαφερθούμε για τον δημόσιο χώρο, για την αισθητική των πόλεών μας, να ξεπεράσουμε την λογική του αυθαίρετου. Να ξαναβρούμε το νήμα που επανατοποθετεί σωστά τις έννοιες κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική αλληλεγγύη, προστασία των αδύναμων. Και να ανοίξουμε την καρδιά μας στα ανθρώπινα δικαιώματα ξεπερνώντας τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία, τον εθνικό απομονωτισμό, την μιζέρια που απειλούν να πνίξουν την χώρα. Να νιώθουμε Έλληνες, αλλά ταυτόχρονα πολίτες του κόσμου.

Αλλά το κυριότερο να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ευρώπη είναι το σπίτι μας, του οποίου είμαστε ισότιμοι μέτοχοι και όχι ο εχθρός μας. Οι μάχες μας δίνονται σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το εύκολο είναι να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους, τους κακούς ξένους και τους πιο πάνω.

Όμως τίποτα δεν θα γίνει, αν δεν συνειδητοποιήσει ο καθένας τις ευθύνες του. Για την κρίση φταίμε όλοι, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, από τους κυβερνώντες μέχρι τον απλό πολίτη. Αλλά για όλους υπάρχει η δυνατότητα μιας Αναγέννησης και μιας νέας αρχής.

Καλό Πάσχα.