Oι πολίτες στις ουρές των ΑΤΜ. Οι συντάξεις με το σταγονόμετρο. Οι μικρές επιχειρήσεις καταδικασμένες ημιθανείς. Η αγορά νεκρή. Είναι εικόνες από το μέλλον, όπως το αφήνουμε να εξελιχθεί σε παρόντα χρόνο.
Σε λίγες ώρες και ενώ ζητάμε στο όνομα των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενός Λαού, ουσιαστικά την επαναβεβαίωση της εκπεφρασμένης και αδιαμφισβήτητης βούλησης του – ναι στο ευρώ, ναι στη σκληρή διαπραγμάτευση για ό,τι καλύτερο πετύχουμε – η Χώρα παραδίδεται άνευ όρων στις διαθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Παραδίνουμε τα κλειδιά της οικονομίας και μαζί της εθνικής μας κυριαρχίας.
Σε λίγες ώρες, χάνουμε και το τελευταίο δίκτυ προστασίας, παρέχοντας στους δανειστές την δυνατότητα να μας οδηγήσουν στην χρεοκοπία και την έξοδο της Χώρας από το ευρώ, κατά την ελεύθερη βούληση τους και ανεξάρτητα από το τι εμείς θα τους καταλογίζουμε. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη βρεθεί σε κατάσταση selective default. όπερ σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό οι Τράπεζες μας από αύριο χωρίς συμφωνία να μην υφίστανται. Μία συμφωνία έστω και τώρα θα μπορούσε να μας γλιτώσει από την προοπτική μίας χρεοκοπίας ή διπλού νομίσματος και τελικά Grexit.
Χωρίς συμφωνία παραιτούμεθα από την τελευταία διαπραγματευτική μας δυνατότητα. Από τους μεν «φίλους» στερούμε δυνατότητες πειθούς των δικών τους λαών για την δική μας στήριξη, στους δε «αντιπάλους» παρέχουμε όπλα για οποιουδήποτε εκβιασμό!
Μια τέτοια εξέλιξη υπηρετεί θαυμάσια όσους πιστεύουν ή αδιαφορούν για την επιστροφή στη δραχμή και δεν ανησυχούν για τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης άτακτης χρεοκοπίας. Υπηρετεί τους κάθε είδους πλουτοκράτες, τους κερδοσκόπους και μαυραγορίτες.
Μια τέτοια εξέλιξη, όμως είναι καταστροφική για την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας που υπομονετικά θέλει να ελπίζει σε μια έξοδο από την κρίση, συσσωρεύοντας οργή, που αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί εάν οδηγηθούμε σε ανώμαλες καταστάσεις, ειδικά στο κλίμα διχασμού που καλλιεργείται .
Εδώ που φθάσαμε – λίγες ώρες πριν την εκπνοή της συμφωνίας – ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι πολιτικοί μας ηγέτες οφείλουν να αδράξουν την όποια ευκαιρία και να συμφωνήσουν μεταξύ τους, ώστε να μην βρεθούμε εκτός πλαισίου κάποιας συμφωνίας.
Δεν είναι ώρα για μικροκομματικές διεκδικήσεις, για προσωπικές και κομματικές στρατηγικές. Δεν αρκούν οι κορώνες πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας. Οι κλειστές τράπεζες – ανεξάρτητα από το ποιός φταίει – είναι μια πραγματικότητα που βιώνει ο κάθε πολίτης, και η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποφύγει. Είναι ένα καθαρό δείγμα που οδηγεί η λάθος εκτίμηση των αντικειμενικών δυνατοτήτων που διαθέτει η Χώρα και του ρόλου που μπορεί να παίξουν οι άλλοι.
Αν χάσουμε σήμερα την τελευταία ευκαιρία, από αύριο η διαπραγμάτευση (εάν υπάρξει) θα γίνεται σε αντικειμενικά πολύ δυσμενέστερες συνθήκες και το αποτέλεσμα μιας συμφωνίας του ΑΥΡΙΟ θα είναι πολύ χειρότερο, από το όποιο αποτέλεσμα του ΣΗΜΕΡΑ. Η πολιτική, άλλωστε, είναι η τέχνη των αποδεκτών, προωθητικών συμβιβασμών.