Εννοείται, πως οφείλουμε να σταθούμε με προσοχή απέναντι σε εκείνο το ξάφνιασμα της συναυλίας τού Λεξ, η οποία συγκέντρωσε 25.000 θεατές δίχως διαφήμιση και ταρατατζούμ· οι χιλιάδες νέοι που κατέκλυσαν το γήπεδο της Ν. Σμύρνης, έστειλαν ηχηρά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση!
Παρακολουθώ τις πολυποίκιλες αναρτήσεις γύρω από την εντυπωσιακή δημοφιλία τού Έλληνα ρ ά π ε ρ, ο οποίος κατάφερε ένα γενναίο ρ ά π ι σ μ α στην καθοδηγούμενη υποστήριξη (promotion) των ήδη προβεβλημένων ροκάδων, από τα καλλιτεχνικά Γραφεία και τους ειδικούς manager τής ελληνικής ροκολαϊκοραπ πιάτσας. Ξαφνικά, για όσους ανιχνεύουν τα υπόγεια ρεύματα στη μουσική και στην κοινωνία, εμφανίστηκε ένας σχεδόν άγνωστος, για τους πολλούς, Έλληνας hip hop τυπάς, ο οποίος αναδύθηκε θαρρείς από το πουθενά, αποτεινόμενος προς ένα αποκλειστικά ανήσυχο και ν ε α ν ι κ ό κοινό (πιο νεανικό δεν γίνεται) που ταυτίζεται με τα νοήματα και τα μηνύματα που εκπέμπει η… καινούργια φωνή τού εν δυνάμει επαναστατημένου νεαρόκοσμου, του οποίου τα όνειρα και η δυνατότητα πραγματοποίησής τους περνάει αναγκαστικά (;) μέσα από κοινωνικές ρήξεις, αφού διαφορετικά τα θεωρούν ανεκπλήρωτα σύμφωνα με τον οξύ καταγγελτικό λόγο των τραγουδιών τους, γύρω από τα κοινωνικά αιτήματα των καιρών και την βιαιότητα όπως αυτή διαμορφώνεται…

Ο Αλέξης Λαναράς, γνωστός πλέον ως ΛΕΞ (αν το έγραφε με λατινικά γράμματα LEX θα σήμαινε Νόμος = κανόνας δικαιοσύνης), γεννήθηκε το 1984 και, όπως διάβασα, από την ηλικία των 13 χρόνων άρχισε να ανιχνεύει το μουσικό είδος που θα ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του. Εστίασε το βλέμμα του στα μουσικά ιδιώματα που εκπέμπουν κατά κόρον τα μίντια (πού αλλού;) εγκλωβίζοντας την πλειοψηφία του νεότερου κόσμου στη μονομέρεια των αγγλοσαξονικών μουσικών μορφών και style, χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό· το παγκόσμιο ρεπερτόριο των ροκ ρευμάτων, έχει προ πολλού αναδείξει σπουδαία τραγούδια, σεβαστά και αποδεκτά από εκατομμύρια κόσμο και με απίστευτες, μυθικές πωλήσεις, ανοίγοντας μια τεράστια παγκόσμια α γ ο ρ ά.
Όπως διάβασα σε ένα μπλογκ (Αντίσταση στις γειτονιές) «ο ΛΕΞ έχει καταφέρει να διαμορφώσει με τη μουσική του ένα Σύμπαν στο οποίο οι νέοι και οι νέες βρίσκουν και τον εαυτό τους. Στο οποίο εκφράζεται η αγανάκτηση, η απαξίωση, η αμφισβήτηση, η εναντίωση σε αυτό που ο ΛΕΞ συχνά αποκαλεί κοινωνία».

Ας μην επαναλάβω τα αυτονόητα. Όλα αυτά τα στοιχεία σηματοδοτούν αυτό το είδος «τραγουδιού» που αγγίζει τις νέες γενιές, οι οποίες επικοινωνούν με δικούς τους κώδικες και σήματα· θα προσπαθήσουν και αυτές να απαλλάξουν τον κόσμο από τον στρεβλό και άδικο τρόπο ζωής που έχει επιβληθεί.
Ο ΛΕΞ άκουσα πως έχει αξιόλογους στίχους στα «τραγούδια» του, γι’ αυτό και διάβασα με προσοχή μερικούς απ’ αυτούς. Όντως, οι λέξεις, το περιεχόμενο, τα θέματα, βρίσκονται μέσα στο σοβαρό πλαίσιο του μουσικού είδους που ακολουθεί. Έτσι, διατηρεί το κοινό του επικοινωνιακά. Δεν μπορώ να γνωρίζω το κατά πόσο σπουδαίος είναι ή ανανεωτής τής ραπ στιχουργικής, διότι είμαι ακατάλληλος στο συγκεκριμένο θέμα…

Ο λόγος που βάζω εισαγωγικά στη λέξη «τραγούδι» υποδηλώνει την διαφορετική αντίληψη γύρω από το τραγούδι ως έννοια και μουσική φόρμα, έτσι όπως το έχουμε γνωρίσει ως τώρα. Οι αντιλήψεις περί του ελληνικού τραγουδιού, κατά κάποιο τρόπο, οριοθετούνται από την ιστορική του μεσογειακή-βαλκανική- μικρασιατική διαδρομή που ακολούθησε επί αιώνες. Το μουσικό είδος που ακολουθεί ο ΛΕΞ και τα χιπ χοπ γκρουπς, δεν είναι κάτι που πρωτοβλέπουμε. Εξάλλου ο ίδιος υπήρξε μέλος του συγκροτήματος «Τρύπες». Δεν είναι πρωτάρης… 
Θεωρώ πως αυτά τα παρακλάδια της ροκ τέχνης, που ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν από τη δεκαετία τού 1950 στην Αμερική (Alternative rock – Art rock – Beat music – Brit pop – Detroit rock - Emo – British rock – Experimental rock – Group Sounds - Grunge – Christian rock – Desert rock – Folk rock – Garage rock –Shock Rock – Glam rock – Hard rock – Instrumental rock – Indie rock – Kraut rock - Post-rock – Power pop – Soft rock – Punk rock – Southern rock – Progressive rock – Country rock–Surf, ίσως και άλλα που δεν γνωρίζω) και στη Μ. Βρετανία, είναι η πλευρά- η χιπ χοπ και η ραπ εννοώ-που άφησε να διαφανεί συνειδητή πρόθεση ρήξης με διάφορα κοινωνικά στερεότυπα και όχι μόνο!
Δεν είμαι σίγουρος πως το συγκεκριμένο σημείο ρήξης

επικράτησε τελικά.
Ανεξάρτητα από τα εμπορικά παράγωγα και συνοδευτικά ρεύματα όπως αυτά εξελίχθηκαν (με ναρκωτικά-διακίνηση-σεξιστικές και βίαιες συμπεριφορές-βωμολοχίες-καταγραφές τού υποκόσμου-«συμμαχίες» με κάθε υπόγειο φωτεινό ή σκοτεινό κοινωνικό ρεύμα, διαφημιστικές υστερίες-μεγαλομανίες-επιδειξιoμανίες-αυτοκτονίες-απίστευτος πλούτος κλπ) η σούμα τού χρονικού διαστήματος από τις οχτώ  δεκαετίες της ροκ ιστορίας και τις έξη δεκαετίες ραπ, εξάγει το συμπέρασμα πως είναι α ν α μ φ ι σ β ή τ η τ α μια μορφή π ο λ ι τ ι κ ή ς Τέχνης με δικούς της κανόνες που απλώθηκε σε όλο τον πλανήτη…

Η περίπτωση του ΛΕΞ κρίνεται αισιόδοξη! Η κοσμοσυρροή η λαοθάλασσα σε μεγάλους χώρους είναι πλέον μια συνήθεια, η οποία έχει κατακτηθεί από πολλούς καλλιτέχνες· εκείνο όμως που εντυπωσίασε ήταν η αποδοχή ενός νεανικού κοινού σε έναν μουσικό που δεν είναι «φιρμάτος», «πρώτο όνομα», «γκλάμορους», «ιδιαίτερος», «ελαφρολαϊκός», του… συστήματος μιας ανούσιας μόδας, κλπ.
Ποιος ξέρει; Το περιεχόμενο των τραγουδιών του σίγουρα παίζει εξέχοντα ρόλο· αλλά και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες που είναι ο νέος επικοινωνιακός τρόπος να παρακάμπτει κανείς τους παλαιούς τρόπους διαφήμισης. Αποδεικνύεται πως το διαδίκτυο, σήμερα, δημιουργεί έναν κώδικα, ο οποίος φέρνει πιο κοντά τον κόσμο με τον καλλιτέχνη.
Ακούστε στο διαδίκτυο το τραγούδι τού Λεξ: «Τίποτα στον κόσμο» και σίγουρα θα καταλάβετε περισσότερα.
Και ναι, είναι ελπιδοφόρο!