Οι δικαστικοί διαθέτουν στη Γαλλία δύο συνδικάτα. Το ένα, το

μεγαλύτερο, είναι συντηρητικούλι. Το άλλο, το μικρότερο, είναι

αριστερούλικο. Στα γραφεία του συνδικάτου αυτού, ο τοίχος ενός χώρου -μη προσβάσιμου στους επισκέπτες- είναι αφιερωμένος στους «επώνυμους», που τα μέλη του θεωρούν «cons». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, «μαλάκες». Οι περισσότεροι από τούς τιμημένους είναι δεξιοί, αλλά υπάρχουν στον τοίχο και μη δεξιοί, όπως για παράδειγμα ο Μανουέλ Βαλς, νυν υπουργός εσωτερικών.

Το θέμα έφτασε στην Εθνοσυνέλευση, με τη δεξιά να απαιτεί κυρώσεις.

Δύσκολο: ο χώρος του περίφημου τοίχου δεν είναι δημόσιος… Και υπάρχει κίνδυνος να εξεταστεί από άλλους δικαστικούς κατά πόσον οι

αναφερόμενοι είναι ή δεν είναι «cons». Όσο για τους «φταίχτες»…

Στην Αθήνα -και σε άλλες πόλεις- τοίχοι σαν κι αυτόν, «στολίζουν» με ή

χωρίς ονόματα, δρόμους και πλατείες. Όχι μόνο με υβριστικούς

χαρακτηρισμούς για πρόσωπα και ομάδες προσώπων, αλλά και με απειλές. Με άλλα λόγια, έχουμε ήδη μεταβληθεί σε ένα τεράστιο facebook. Προτείνω να το γενικεύσουμε. Και να αφιερώσουμε όλοι σε σπίτια, γραφεία, σχολεία, πανεπιστήμια και χώρους εργασίας, από έναν τοίχο με τα ονόματα όσων θεωρούμε «μ…». Χωρίς όμως να παραλείψουμε και το δικό μας όνομα, που ούτως ή άλλως κάποιοι άλλοι σίγουρα θα αναρτήσουν…