Η τελευταία χθεσινή παρέμβαση του Βενιζέλου πως η κρίση των κομμάτων ως προς την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα κρίνει τη σταθερότητα της χώρας, ήταν άλλο ένα δείγμα, μετά τις παραμονές των ευρωεκλογών, της φυγής προς την εύκολη λύση της κινδυνολογίας. Τότε κατάφερε τη συσπείρωση των οπαδών του, ώστε να φτάσει στο πολυπόθητο 8%. Τώρα όμως, η επίκληση της λαϊκιστικής αυτής θέσης επιβεβαιώνει την αδυναμία του κόμματος να τα ξαναβρείς με τον εαυτό του, ξεπερνώντας τις αδυναμίες του και διεκδικώντας με αξιώσεις ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Στο πλαίσιο αυτό, και εν’ όψει της ανακοίνωσης για συνέδριο «επανασύστασης» της κεντροαριστεράς το φθινόπωρο, άρχισαν να πληθαίνουν οι φωνές εσωκομματικής αμφισβήτησης προς το πρόσωπο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Το σίγουρο αποτέλεσμα από την κίνηση αυτή είναι πως το κόμμα θα μπει σε νέο κύκλο εσωστρέφειας, αντικρύζοντας μεγαλύτερα αδιέξοδα.
Το μόνο κέρδος που αποκόμισε από τις κάλπες, μαζί με τη διατήρηση ενός κάποιας δυναμικής ποσοστού, είναι η επιστροφή του Λοβέρδου, έστω και με τη μορφή συνεργασίας. Ωστόσο, ακόμα και αυτή η επιστροφή συνοδεύεται από παιχνίδι συμφερόντων που δε βοηθά τις προσπάθειες ανάστασης του χώρου. Έτσι ο Λοβέρδος γύρισε με τους δικούς του όρους, για να υπουργοποιηθεί και όχι για να βοηθήσει πραγματικά. Την ίδια στιγμή, πρώτη του κίνηση ήταν να συγκρουστεί με υπουργό της ΝΔ για το ζήτημα των απολύσεων. Από τη στιγμή που και αυτός, όπως και το σύνολο του ΠΑΣΟΚ έχουν βεβαρυμένο παρελθόν στο ζήτημα της σχέσης με τα κοινωνικά στρώματα, δεν αρκούν μόνο κάποιες πυροτεχνηματικού τύπου τοποθετήσεις για να αναστρέψουν την κατάσταση. Όπως χρειάζεται να ξεπεραστούν οι αρχηγομανίες και οι εγωισμοί από όλους, έτσι χρειάζεται και το «πάντρεμα» νέων ιδεολογιών.
Στη Μεγάλη Βρετανία, οι Εργατικοί μπόρεσαν και επέστρεψαν στην εξουσία το 1997, μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια. Για να το πετύχουν αυτό, εκσυγχρόνισαν τις δομές του κόμματος, παντρεύοντας κλασικές πολιτικές ιδεολογίες με μοντέρνες και απορρίπτοντας ξεπερασμένες. Ταυτόχρονα πέτυχαν να ξαναποκτήσουν δεσμού με κοινωνικά τμήματα με τα οποία οι σχέσεις τους είχαν διαρραγεί. Εδώ η σχέση με τα μικρομεσαία και πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα χάθηκε απότομα από το 2009 και μετά, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να απολέσει το μεγαλύτερο τμήμα της δυναμικής του. Ενώ παίρνει θέσεις όλο και πιο φιλελεύθερες, ακόμα και η κυβερνητική σύμπραξη που συμμετέχει, ελάχιστα φέρει την ταυτότητά του, αρνείται να επιχειρήσει κάποια βαθύτερη προσέγγιση με την κεντροαριστερή ταυτότητα, την οποία επικαλείται προσχηματικά και φοβισμένα. Έχει την επιλογή να αναλωθεί για μια εικοσαετία σε αλχημείες για να ξαναβρεί την χαμένη ταυτότητά του ή να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να εντοπίσει τι φταίει.