Ο Λά­μπης Ντόλ­κας με κα­τα­γω­γή από τα Μα­ζέ­ι­κα Κα­λα­βρύ­των, γεν­νή­θη­κε στο Δά­ρα Μα­ντι­νεί­ας το 1943 και με­γά­λω­σε στην Τρί­πο­λη. Σπού­δα­σε στη Σχο­λή Μη­χα­νο­λό­γων-Ηλε­κτρο­λό­γων του ΕΜΠ και πα­ρα­κο­λού­θη­σε το Ιν­στι­τού­το Δι­οί­κη­σης της ΑΣΟ­ΕΕ. Είναι Αντι­πρό­ε­δρος της Εται­ρί­ας Συμ­βού­λων Kantor, αφού ερ­γά­σθη­κε 15 χρό­νια στη Mobil και τρία χρό­νια στην EKO ως Πρό­ε­δρος. Στα φοι­τη­τι­κά χρό­νια ανέ­πτυ­ξε πο­λι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή δρα­στη­ρι­ό­τη­τα ως μέ­λος της ΕΔΗΝ και Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΕΦΕΕ. Αμέ­σως με­τά το πρα­ξι­κό­πη­μα των συ­νταγ­μα­ταρ­χών το 1967, εντά­χθη­κε στη Δη­μο­κρα­τι­κή Άμυ­να, δι­ώ­χθη­κε και φυ­λα­κί­στη­κε στις φυ­λα­κές Αβέ­ρωφ. Το 1974, με­τά την πτώ­ση της χού­ντας συμ­με­τεί­χε στην 1η Κε­ντρι­κή Επι­τρο­πή του ΠΑ­ΣΟΚ, δι­ε­γρά­φη τον Μά­ιο του 1975 και εντά­χθη­κε στη Σο­σι­α­λι­στι­κή Πο­ρεία. Με­τά την απο­τυ­χία της Σο­σι­α­λι­στι­κής Πο­ρεί­ας στις εκλο­γές του 1977 δεν δρα­στη­ρι­ο­ποι­ή­θη­κε κομ­μα­τι­κά. Στις πρώ­τες εκλο­γές του Τε­χνι­κού Επι­με­λη­τη­ρίου με­τά τη χού­ντα, εξε­λέ­γη Αντι­πρό­ε­δρος της Αντι­προ­σω­πεί­ας. Για με­ρι­κά χρό­νια συ­νέ­χι­σε να δρα­στη­ρι­ο­ποι­εί­ται στο ΤΕΕ, και αρ­γό­τε­ρα δι­ε­τέ­λε­σε ιδρυ­τι­κό μέ­λος, Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας και Πρό­ε­δρος του Συν­δέ­σμου Συμ­βού­λων ΣΕ­ΣΜΑ, μέ­λος του Δ.Σ. και Αντι­πρό­ε­δρος της ΕΕ­ΔΕ.

Aπό τη δίκη μας τον Ιούνιο του 1968, tην οποία σκάναρα από το βιβλίο του Βασίλη Φίλια «Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα». Σε  αυτή τη φωτογραφία εμφανίζονται στην πρώτη σειρά από αριστερά ο Κώστας Σοφούλης, ο Κώστας Τσακαρέστος και εγώ. Η φωτογραφία δεν δείχνει τον Γεράσιμο Νοταρά και τον Μπάμπη Πρωτοππαπά που κάθονται επίσης στην πρώτη σερά, ενώ πίσω φαίνονται οι υπαξιωματικοί του Ναυτικού.

Ποιο ήταν το κίνητρο για τη συμμετοχή σας σε αυτό το βιβλίο; Γιατί ένα τέτοιο βιβλίο τώρα;

Η επιθυμία για καταγραφή της προσωπικής πορείας υπήρχε, αλλά αναβαλλόταν σε αναζήτηση του κατάλληλου χρόνου, ή της κατάλληλης αφορμής. Η πρόταση του Σπύρου Καβουνίδη έδωσε ακριβώς αυτή την αφορμή και ο εγκλεισμός της πανδημίας υπογράμμισε ότι δεν θα βρισκόταν πιο κατάλληλος χρόνος. Η κατάθεση προσωπικών μαρτυριών εξ? άλλου, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και σε μία χρονιά ανασκόπησης και αναστοχασμού όπως το 2021.

Θεωρείτε ότι το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα ήταν προϊόν της αυθόρμητης αντίδρασης των φοιτητών στη χούντα ή της έντονης πολιτικοποίησής τους στις συνθήκες της δικτατορίας;

Το φοιτητικό κίνημα έχει μεγάλη ιστορία πριν από την περίοδο της δικτατορίας.  Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 είχαμε τις δυναμικές κινητοποιήσεις του 114 και του 15% για την παιδεία, μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον δημιουργίας για τη χώρα. Εκτός από την οικονομία που είχε κάνει σημαντικά βήματα  η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου άνθιζε. Αυτά διακόπηκαν απότομα την 21η Απριλίου του 1967 όταν η δικτατορία των συνταγματαρχών σκέπασε με σκοτάδι τη χώρα. Οι πρωταγωνιστές των φοιτητικών αγώνων στελέχωσαν τότε τις αντιδικτατορικές ομάδες. Και ήταν πολλές ομάδες που σχηματίστηκαν αυθόρμητα χωρίς να γίνουν πολύ γνωστές σε όλες τις πόλεις με πανεπιστήμια. Οι φοιτητές στελέχωναν σε σημαντικό βαθμό τις αντιδικτατορικές οργανώσεις, ενώ σταδιακά ανέπτυξαν και συλλογικές προσπάθειες μέχρι τις  χαρακτηριστικές εξεγέρσεις στο κτήριο της Νομικής Σχολής και στο Πολυτεχνείο.

 Αισθάνεστε ότι η περίοδος της μεταπολίτευσης δικαίωσε τις προσδοκίες σας;

Η μεταπολίτευση βρήκε τον καθένα από εμάς με τον αέρα της ελευθερίας, το αίσθημα της απαλλαγής από την καταπίεση και ένα τεράστιο απόθεμα προσδοκιών για την εκ βάθρων οικοδόμηση ενός καθεστώτος σύγχρονου, δημοκρατικού και  σοσιαλιστικού. Οι προσδοκίες εκείνης της περιόδου δεν ικανοποιήθηκαν στο ακέραιο και με την πείρα που έχουμε αποκτήσει νομίζω ότι δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν.

Στο σύνολό της όμως η περίοδος της μεταπολίτευσης είναι μία μακρά περίοδος ανάπτυξης σε θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο.

Στην περίοδο της μεταπολίτευσης άλλαξε η Ελλάδα. Αναπτύχθηκε η οικονομία της, ισχυροποιήθηκαν οι θεσμοί της, ενισχύθηκε η διεθνής θέση της και αυτά έγιναν χωρίς να απειληθεί η δημοκρατία. Γι? αυτό παραμένω αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας μας.