Έκπληκτοι παρακολουθούμε τις αντιδράσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την εφαρμογή μέτρων που οι ίδιοι ψήφισαν. Είδαμε τη διαδήλωση στην οποία πρωτοστατούσαν δύο βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι του Πειραιά και βουλευτές του ίδιου κόμματος να εισηγούνται τη διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος, για να παραμείνει κρατικό το αεροδρόμιο της Κέρκυρας, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση με σκανδαλώδη διάταξη απαλλάσσει από τα δημοτικά τέλη την πλειοδότρια εταιρεία Fraport για σαράντα χρόνια, όσο διαρκεί η παραχώρηση της εκμετάλλευσης των αεροδρομίων. (Βλ. άρθρο Μιχάλη Αλεξανδρίδη σε “Θ” 13/10/). Την ίδια ώρα άλλοι βουλευτές δηλώνουν τη διαφωνία τους με άλλες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου, που αφορά τα προαπαιτούμενα που οι ίδιοι ψήφισαν στις 13/8/2015. Έτσι οι πολίτες γίνονται θεατές ενός έργου που το έχουν ξαναδεί και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που άλλες φορές είχε οδηγήσει σε διασπάσεις και αποχωρήσεις βουλευτών και άλλες φορές, τις περισσότερες, επρόκειτο για ανέξοδη ρητορεία των διαμαρτυρομένων. Την ώρα της ψηφοφορίας δήλωναν “ναι σε όλα”.
Μάλλον παρόμοιας μορφής είναι και οι πρόσφατες αντιρρήσεις και κινητοποιήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνονται για την τιμή των όπλων. Γνωρίζουν την τύχη των συντρόφων τους της Αριστερής Πλατφόρμας, που στην κυριολεξία εξαϋλώθηκαν από την πολιτική σκηνή και ως πειθαρχημένοι βουλευτές τελικά θα πράξουν το καθήκον τους. Άλλωστε η λαϊκή εντολή είναι νωπή και όπως είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ένας συνάδελφός τους, ο λαός που έδωσε την πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ ήξερε τι ψήφιζε. Η ζημία όμως που κάνουν αυτές οι ασκήσεις “αριστερής γυμναστικής” των βουλευτών που διαμαρτύρονται δεν αφορά την κοινοβουλευτική διαδικασία. Στη Βουλή θα ψηφίσουν κανονικά, μην αποτολμώντας να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση μέσα σε έναν μήνα από την εκλογική τους νίκη. Αφορά τη λειτουργία των διαμαρτυριών και των κινητοποιήσεών τους στην κοινωνία, καθώς δημιουργούν ετερόκλιτες συσπειρώσεις, που μπορεί να λάβουν ανεξέλεγκτη μορφή, αποθαρρύνοντας τελικά τον κάθε επενδυτή. Αλλά το κυριότερο και πιο σοβαρό είναι πως αναπαράγουν τη νοοτροπία της ακινησίας, το νόμο της αδράνειας, που κυριαρχεί σε σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Να μην αλλάξει τίποτα.
Δυστυχώς, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει περιπέσει σε εσωστρέφεια που προκάλεσε η άκαιρη εκλογή προέδρου του κόμματος. Και απ’ ό,τι φαίνεται πολύ δύσκολα θα συνέλθει, γιατί οι πολλές υποψηφιότητες φέρνουν και πολλές εντάσεις και ανταλλάσσονται και βαριές κουβέντες. Το εσωκομματικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας θα αντιμετωπιζόταν, με τη μορφή που του έδωσαν οι πρωταγωνιστές του, σαν μία ακόμα φαρσοκωμωδία της πολιτικής σκηνής αν δεν αφορούσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κόμμα που επί τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις έλαβε το 28% περίπου των ψήφων, αποδεικνύοντας πως έχει μία συμπαγή δύναμη και που αποτελεί την εναλλακτική κυβερνητική λύση. Προφανώς αυτήν την ευθύνη που αντιλαμβάνονται οι ψηφοφόροι του κόμματος δεν την κατανοούν τα ηγετικά στελέχη του. Από τα δύο αυτά γεγονότα των τελευταίων ημερών καταφαίνεται πως παρά τα όσα έχουν συμβεί στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια, κάποιοι εξακολουθούν να ζουν στο μικρόκοσμό τους, να αγνοούν τη μεγάλη εικόνα και να προκαλούν την απογοήτευση στον κόσμο, που αυτός θα πληρώσει τα λάθη και τις παραλείψεις τους.