O εκδότης Γιώργος Κουρής είχε πει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που ασχολήθηκε με τη δανειοδότηση των ΜΜΕ, ότι κανένα δάνειο δεν δόθηκε ποτέ σε επιχείρηση Τύπου χωρίς την έγκριση του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Δεν προσέχτηκε αυτή η κατάθεση τότε ούτε διερευνήθηκε περισσότερο, αλλά πάντως έχω την εντύπωση ότι ο κ. Κουρής μάλλον κάτι γνώριζε εξ ιδίας πείρας. Και ενίσχυσε την εντύπωση που έχουμε οι περισσότεροι, ότι, όπου και να καταλήξει η Επιτροπή, οι σχέσεις πολιτικής εξουσίας και Τύπου δεν ήσαν ποτέ αθώες. Είναι κάποιες κοινότοπες αλήθειες που πρέπει να δούμε σε βάθος αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τον παλιό κακό εαυτό μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με τα συνθήματα της ανανέωσης της παράταξής του, της αυτοκριτικής για τα λάθη του παρελθόντος και της εξυγίανσης του κόμματος. Είναι προφανές ότι είναι νωρίς για να κριθεί αλλά πάντως, μέχρι στιγμής, σοβαρά σημάδια ουσιαστικής ρήξης με τις δυνάμεις και τις νοοτροπίες που οδήγησαν σε παρακμή το κόμμα του δεν έχει δείξει. Χτες έχασε μία ακόμα ευκαιρία να αρθρώσει ένα λόγο που θα μας ξάφνιαζε.
Το πόρισμα της Νέας Δημοκρατίας για την Εξεταστική Επιτροπή ήταν ένα ρεσιτάλ μικροπολιτικής, πολιτικής αμβλυωπίας και στρεψοδικίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουν να μας πείσουν ότι η δανειοδότηση των επιχειρήσεων Τύπου όλα αυτά τα χρόνια ήταν φυσιολογική και σύμφωνη με τους νόμους της αγοράς, αν εξαιρέσει κανείς την «Αυγή» που πριμοδοτήθηκε προνομιακά σε σχέση με τα άλλα Μέσα με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επίσης έτυχε διακριτικής μεταχείρισης σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Εχουμε πει κι άλλες φορές ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το χρόνο το πιθανότερο θα είχε ξεπεράσει τις επιδόσεις των προκατόχων του. Η στάση του στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, η συμμαχία υπουργών με εκδότες και δημοσιογράφους και η μεταστροφή διαφόρων μέσων ενημέρωσης στα χρόνια της διακυβέρνησής του, δείχνουν ότι είχε όλην την καλή διάθεση να συνεχίσει και να εμπλουτίσει την όμορφη παράδοση που κατήγγελλε επί χρόνια. Αλλά αυτό, κ. Μητσοτάκη, αφήστε να το πούμε εμείς, ή τουλάχιστον πείτε το αφού αναγνωρίσετε ευθαρσώς το τοπίο του παρελθόντος. Πάει πολύ το κόμμα σας να γίνεται τιμητής.
Ενα κόμμα που χρωστά ιλιγγιώδη ποσά στις χρεοκοπημένες τράπεζες, οι οποίες συντηρούνται από τα χρήματα των φορολογουμένων, και το οποίο έχει επιτύχει διακανονισμούς που επίσης προκαλούν ίλιγγο δεν είναι δυνατόν να καταγγέλλει τα μονοψήφια χρέη του ΣΥΡΙΖΑ, όσες μαύρες τρύπες και αν έχει η φερεγγυότητά τους. Απλοί λόγοι συμμετρίας.
Στο κεφάλαιο «δανειοδότηση κομμάτων», η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ οφείλουν μία ξεκάθαρη δημόσια συγγνώμη στον ελληνικό λαό, μία παραδοχή ότι η αποπληρωμή τους είναι αδύνατη σε χρόνο που θα δεν θα έχει εγγόνια η σημερινή ΟΝΝΕΔ και μία δέσμευση ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο. Αν δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξή τους για τη λειτουργία της Δημοκρατίας θα έπρεπε να μπουν στον Πτωχευτικό Κώδικα. Ας μην μας απαντούν, λοιπόν, γενικώς και αορίστως, οι αρχηγοί των δύο αυτών κομμάτων, ότι τα χρέη έχουν ρυθμιστεί γιατί υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών που και αυτοί έχουν δάνεια. Ο επιθετικός δε σχολιασμός των δανείων των αντιπάλων κομμάτων όχι μόνο προκαλεί αλλά και εκθέτει του αρχηγούς που ήρθαν να ηγηθούν με σημαία την ανανέωση και την αλήθεια.
Τα δάνεια των ΜΜΕ, ομοίως, όλα αυτά τα χρόνια εξελίχθηκαν σε απόστημα. Ασχέτως του πορίσματος της Επιτροπής και τους είδους των ευθυνών που θα καταλογίζει σε πολιτικούς, όλοι γνωρίζουμε ότι τα ποσά τα εκατοντάδων εκατομμυρίων με τα οποία είχαν δανειοδοτηθεί κάποια Μέσα Ενημέρωσης, και τα οποία συνεχίστηκαν ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, δεν δικαιολογούνται από τους νόμους του υγιούς ανταγωνισμού και της αγοράς, αντιθέτως δημιουργούν την υπόνοια ότι υπάκουσαν και στο αξίωμα Κουρή. Και αυτά συνέβησαν τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πάει πολύ λοιπόν το κόμμα του κ. Μητσοτάκη να ανακαλύπτει τη διαπλοκή στην εφημερίδα «Αυγή», όσα ερωτηματικά και αν γεννούν τα χαμηλά της δάνεια. Πάλι είναι θέμα συμμετρίας.
Θα περίμενε κανείς κάποια γενναιότητα και ένα διαφορετικό δείγμα γραφής από έναν πολιτικό που εξελέγη για να κομίσει νέα ήθη όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το παιχνίδι μικροπολιτικής «εξωραΐζω τα δικά μου και κάνω τριχιές τις τρίχες των αντιπάλων» το έχουν παίξει όλοι, το ξέρουμε καλά από χρόνια και μας έχει κουράσει. Είναι παιχνίδι που παίζεται με ακροατήριο τη μισή κοινωνία εναντίον της άλλης μισής και δεν απευθύνεται στον ενήλικο πολίτη. Με αυτόν όμως οφείλει να συνομιλήσει ο επίδοξος ηγέτης της επόμενης μέρας.