Σύμφωνα με την μαρξιστική ορολογία στον καπιταλισμό βασική αντίθεση είναι η αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας. Το εμπεδώσαμε από τα πρώτα διαβάσματά μας. Μάθαμε μετά ότι σε διάφορους τόπους και χρόνους, πάντα με υπόβαθρο την βασική αντίθεση, υπήρχε η κυρίαρχη αντίθεση, δηλαδή το βασικό που “παιζόταν” κάθε φορά. Περάσαμε λοιπόν στο φασισμός – δημοκρατία, περάσαμε στο ιμπεριαλισμός – τρίτος κόσμος. Στο καθ’ ημάς στο δικτατορία – δημοκρατία, αριστερά-δεξιά και βέβαια διαχρονικά Ευρωπαϊκή Ελλάδα – Μεσανατολίτικη Ελλάδα. Αυτή την αντίθεση Ευρωπαϊκής – Μεσανατολίτικης Ελλάδας νομίσαμε πολλοί ότι την είχαμε λύσει, αρχικά με τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως, αργότερα, στα χρόνια του “εκσυγχρονισμού”.

Με την (ανεπίσημη) χρεοκοπία της Ελλάδας η κυρίαρχη αντίθεση αναδύθηκε και πάλι, για να μην ξεχνιόμαστε. Με την ευγενή χορηγία του Σύριζα πρόβαλε καμουφλαρισμένη κάτω από τον μανδύα μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Μετά από έξι χρόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής -και ναι, αλήθεια, όχι ουδέτερης ταξικά- η αντίθεση αυτή φαίνεται να λύνεται υπέρ της Ευρωπαϊκής Ελλάδας. Το μνημόνιο οσονούπω εξαφανίζεται και ο Σύριζα μετά των “ψεκασμένων” τείνει να μείνει χωρίς “βαρβάρους”. Εξ ου και οι τελευταίοι σπασμοί που κάνει, εντάξει κρατώντας τη μύτη του, αλλά κλείνοντας το μάτι προς τους “αντιμνημονιακούς”, “αντισυστημικούς” μποντυμπιλντεράδες τραμπούκους.

Έτσι λοιπόν τώρα, πρώτα απ’ όλα καλούμαστε την Κυριακή 25 Μαΐου να επιβεβαιώσουμε την υποστήριξή μας προς την ευρωπαϊκή Ελλάδα. Βέβαια, με τον καλλίτερο τρόπο δηλαδή ψηφίζοντας κεντροαριστερά και ακόμα καλλίτερα ΕΛΙΑ. Και φυσικά, επειδή θέλουμε ευρωπαϊκή Αθήνα, Καμίνη και ξερό ψωμί.