Δεν πρόλαβαν να βγουν στον αέρα τα πρώτα exit polls των Αυστριακών εκλογών και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να δώσει τα συγχαρητήριά του στον Σεμπάστιαν Κουρτς για την μεγάλη του νίκη.
Εθιμοτυπικά, θα τα χαρακτηρίσουν πολλοί, προς ένα «αδελφό» κόμμα της ίδιας με τη ΝΔ ευρωπαϊκής οικογένειας. Επειδή στην πολιτική ωστόσο τα μηνύματα, ακόμα και οι εθιμοτυπικές κινήσεις, αποκτούν πάντα και έντονο συμβολικό χαρακτήρα, πρέπει να υπογραμμίσουμε την ανησυχία μας από την πανηγυρική βιασύνη του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν αγνοεί προφανώς ότι ο νέος Αυστριακός καγκελάριος ήταν, ως υπουργός εξωτερικών της χώρας του, ο αρχιτέκτονας της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής κεντροευρωπαϊκής πολιτικής, ο οποίος μάλιστα υιοθέτησε, όπως τον κατηγορεί το νεοναζιστικό αυστριακό κόμμα, τη βασική ακροδεξιά του ρητορική κατά την προεκλογική περίοδο προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία. Ούτε και είναι τυχαίο ότι στις πρώην «σοσιαλιστικές» πλατείες της Βουδαπέστης, της Βαρσοβίας και της Πράγας η νίκη του Κουρτς πανηγυρίστηκε δεόντως…
Στη χώρα μας, όπου ένα ανάλογο ακροδεξιό νεοναζιστικό μόρφωμα είναι σταθερά η τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, το κλείσιμο του ματιού προς τα δεξιά της Δεξιάς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Και η πολιτική εμπειρία δείχνει ότι όσοι επεχείρησαν να πατήσουν σε δύο βάρκες βρέθηκαν γρήγορα στη θάλασσα.