Είδα, διάβασα, άκουσα, κουβέντιασα αυτές τις μέρες άνευ αποκλεισμών και αρνήσεων προσπαθώντας να αντιληφθώ πότε θα φτάσουμε εκεί βαθειά που πρέπει.
Θεωρίες, προσεγγίσεις, λύσεις, που κάποιοι, αυτάρεσκα, θεωρούν μοναδικές, αποκλειστικές και αναπόφευκτες.
Κι άκουσα την Κυριακή μου, δασκάλα σ ένα μικρό χωριό, με 12 μαθητές, εκ των οποίων τα 4 ελληνόπουλα και τα 8 πλήρως ενσωματωμένα ξενάκια.
Από Περσέ ξεκίνησαν με την εκπαιδευτική σύμβουλο της περιοχής να μεταφράζουν κάποια πιλοτικά προγράμματα, για την αντιμετώπιση της βίας στα σχολεία και παράλληλα να τα προσαρμόζουν έτσι που να μπορούν να τα υλοποιήσουν σε κάποια σχολειά της περιοχής τους και μετά πιο διευρυμένα.
Ρεεε μπαμπά, ο ρόλος μας, λες, ότι είναι θεμελιώδης, αλλά μετά τη μία στο σπίτι δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε και διορθώσουμε, εάν χρειάζεται, συμπεριφορές και αντιλήψεις που τα σημαδεύουν μετά για όλη τους τη ζωή.
Ναι μπορεί να είναι σημαντικός και να προσπαθήσω να ζυμώσω με τα παιδιά μου όσο γίνεται περισσότερο αυτή την αντίληψη που θέλει το κάθε τι απέναντι εχθρό και τον εαυτό μας κυρίαρχο επί της γης..αλλά μετά;;;
Ο πατέρας ανεβάζει το δεκάχρονο στο ντατσουν και τον βάζει να οδηγάει κι όποιον πάρει ο χάρος..Ο άλλος του δίνει από τα δέκα του να ντουφεκάει εκ παραδόσεως, παραδοσιακά που λένε και αρρωσταίνουν διάφοροι, επιστρέφοντας στις ρίζες τους…
Κι εδώ πουλάκι μου το ίδιο συμβαίνει. Όποιος διπλοπαρκάρει και κλείνει όλους τους από πίσω επιθετικά και προσβλητικά φωνάζει, δουλειά έχω ρε μαλάκες δε βλέπετε;;;και απειλεί κι όλες. Ο άλλος μπαίνει με το μοτοσακό αντίθετα στο μονόδρομο και σε λέει και άει γαμησου, ή ανεβαίνει και κόβει τσάρκες στον πεζόδρομο γιατί έτσι γουστάρει.
Κι όλα ετούτα η κοινωνία μας τα θεωρεί απλά πταίσματα ή μάλλον ούτε καν αδικήματα. Κάποιοι τα θεωρούν μαγκιά κάποιοι άλλοι πιο εξευγενισμένοι καπατσοσύνη. Και μετά η χ.α. διαφεντεύει κοντά στους οχτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους κι εμείς ονειρευόμαστε μέτωπα και κροτάφους για να την απαντήσουμε. Οχτακόσιες χιλιάδες σόγια δηλαδή, έχουν τη διαρκή πίεση των εντυπώσεων και αυθεντιών του ναζισμού σε μόνιμη βάση κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε ακόμη τη βάση συνεννόησης των άκρων και της μέσης.
Όχι δε θέλουν να την αντιμετωπίσουν από τη μια μέχρι την άλλη άκρη, η πλειοψηφία του συστημισμού, διότι ο φόβος βοηθάει ακόμη περισσότερο την πόλωση και τις εντάσεις άλλου τύπου.
Σφίγγουν οι κώλοι, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και μαζεύονται τα ζωντανά στα μαντριά τους..Αυτό δε θέλει και ο Χρύσανθος και οι Σκουρλετοσυμμορία;; μεχρι και ο Φίλης στο παιχνίδι, που εξαθλίωσε μιαν ιστορική εφημερίδα της Ελληνικής Αριστεράς, μέσα σε λίγο καιρό, εκφασίζοντας την κι αυτήν.
Να τα πούμε με το όνομα τους όλα…Κι αντί σήμερα να συζητάει ένα κόμμα που θα ήθελε να συμβολίζει τη δημοκρατία και την ευτέλισε, διακωμώδησε και απαξίωσε πλήρως, μόνον για τις πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να πάρει στην κοινωνία κι όχι στα δήθεν αψηλά σκαλοπάτια, για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, ρίχνει με απόλυτη ευθύνη της ηγεσίας του, αλάτι στις πληγές του και διακηρύσσει π0λέον ανοιχτά όποιος δεν είναι μαζί είναι εχθρός και φάτε τον…Και αντιμετωπίζει με τον τρόπο αυτό την εξαθλίωση του πολιτικού βίου και του πολιτικού συστήματος….