Οι παλιές συνοικιακές προξενήτρες, με μία μαγική δύναμη που είχαν, έκαναν θαύματα. Έτσι, ο γέρος εμφανιζόταν για αμούστακο παλληκάρι, ο φτωχός σαν μεγιστάνας, ο κουασιμόδος για θεός της ομορφιάς και πάει λέγοντας.
Αυτές ακριβώς τις προξενήτρες, μας θυμίζει τώρα το «προξενιό του ΣΥΡΙΖΑ», με αντικείμενο του πόθου του το ΚΙΝΑΛ.
Του οποίου όμως επιδιώκει την εξαφάνιση από «αγάπη», μέσω ενός θανάσιμου «εναγκαλισμού». Όπως ακριβώς το μεγάλο αδελφάκι αγκαλιάζει και σφίγγει στο λαιμό το μικρότερο, μέχρι να το πνίξει, για να μην μοιράζονται την ίδια θέση.
Και επειδή στην ιστορία δεν υπάρχει έγκλημα, ούτε καν ατιμία που να μην είχαν ως δικαιολογία έναν «ανώτερο σκοπό», επινοήθηκε και αυτός! Και η επιδιωκόμενη εξαφάνιση του ΚΙΝΑΛ, ονομάστηκε «χτύπημα του ακροδεξιού λαϊκισμού και του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη»!
Κι αμέσως λες, αν είναι για την παγκόσμια ή έστω την πανευρωπαϊκή νίκη κατά της ακροδεξιάς, ας πάει και το ΚΙΝΑΛ! Και ενώ ετοιμάζεις τον βωμό για τη θυσία του ΚΙΝΑΛ ως Ιφιγένειας – είπαμε για να ηττηθεί η ακροδεξιά στην Ευρώπη – σου έρχονται οι εφιάλτες.
Με πρώτον απ’ όλους, τον έπαινο της Λεπέν για τον Έλληνα πρωθυπουργό μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, όταν τον χειροκροτούσε ως συνεπή εχθρό της Ευρώπης και της φιλελεύθερης δημοκρατίας!
Και ενώ σκέφτεσαι ότι, αν είναι έτσι τα πράγματα και έχεις στην Ελλάδα κυβέρνηση που είναι εχθρός της φιλελεύθερης δημοκρατίας – και με «σφραγίδα Λεπέν» μάλιστα – τότε είναι αναγκαία η στήριξη κάθε φιλοευρωπαϊκής δημοκρατικής δύναμης, όπως είναι το ΚΙΝΑΛ, σου έρχεται δεύτερο κύμα προξενιού της «Γέφυρας», που σου κόβει την σκέψη:
Με το μελίρρυτο ύφος όλων των προξενητάδων του παρελθόντος, σε βεβαιώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε από το 2015 και έγινε δημοκρατικό κόμμα, αλλά εσύ δεν το κατάλαβες!
Κι εσύ, ασυνήθιστος στα μεγάλα ψέματα παγιδεύεσαι από τη μαγεία τους. Και λες, δεν μπορεί να με κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μου! Μάλλον έχουν δίκιο. Ψάχνοντας λοιπόν να τους επιβεβαιώσεις, γιατί πολύ θα ήθελες να έχεις δημοκρατικό κόμμα στην κυβέρνησή σου, διαπιστώνεις τα εξής:
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής δημοκρατίας, η σημερινή κυβέρνηση απαιτεί «όλη την εξουσία», πράγμα που συνεπάγεται την κατάργηση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Οπότε, όταν επιχειρείται η υλοποίηση του παρανοϊκού αυτού για δημοκρατία εγχειρήματος, συνοδευόμενου μάλιστα από δηλώσεις του πρωθυπουργού, ότι η δικαιοσύνη είναι «θεσμικό εμπόδιο», τότε συμβαίνει και το εξής: Για πρώτη επίσης φορά στα χρονικά της χώρας, οι δικαστικές ενώσεις επισημαίνουν τον κίνδυνο της θεσμικής εκτροπής.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής δημοκρατίας, ένας κορυφαίος λειτουργός της δικαιοσύνης, όπως ο γνωστός για την δημοκρατική του ευαισθησία αντιπρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ. Ε. Βεργώνης, υποχρεώνεται να υπενθυμίσει σε άρθρο του μόλις στις 25-2-2019: « …η χώρα είναι μια συντεταγμένη φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, έννοια ευρύτερη της κοινοβουλευτικής, δημοκρατίας, με βασικό θεμέλιο την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας…[…] Διαφοροποίηση από αυτό το δεδομένο, με την ένταξη της δικαιοσύνης στον πολιτικό σχεδιασμό και σκοπό της εκτελεστικής εξουσίας, είναι ξεκάθαρος και γνήσιος ολοκληρωτισμός» (ΤΑ ΝΕΑ, 25-2-2019).
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας, που η ίδια η κυβέρνηση αρνείται να απονομιμοποιήσει την ιδιωτική βία στην πολιτική. Ενώ αυτή είναι η μόνη που έχει την δυνατότητα, αφού τα στελέχη της είναι εκείνα που την νομιμοποίησαν. Όταν, για πρώτη φορά μετά την δικτατορία, με αντισυγκεντρώσεις, κακοποιήσεις και προπηλακισμούς, αποδύθηκαν στην «συκοφαντία της βίας», για να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους. Ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απειλούσε μέσα στη Βουλή τα θύματα της βίας τους, ότι δεν θα τολμούν να βγουν από τα σπίτια τους.
Επειδή λοιπόν αυτοί έδωσαν νόημα στη βία και τη νομιμοποίησαν, είναι οι μόνοι που μπορούν σήμερα να την απονομιμοποιήσουν, αφαιρώντας αναδρομικά κάθε ηθική βάση από αυτήν. Και το αρνούνται, έστω και αν κυκλοφορούν και οι ίδιοι φρουρούμενοι.
Για πρώτη φορά υπουργός της κυβέρνησης κατηχεί παιδιά του δημοτικού σχολείου μέσα στη Βουλή με παραστάσεις μίσους και ψέματος, σαν διαφωτιστής των Ναζί.
Για πρώτη φορά εκδηλώνεται τέτοια περιφρόνηση απέναντι στους πολίτες, ως χρήστες των δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών. Ουδείς ενδιαφέρεται αν κινούνται και πώς τα τραίνα. Ουδείς ενδιαφέρεται αν λειτουργούν τα σχολεία ή τα πανεπιστήμια. Ουδείς ενδιαφέρεται αν εξυπηρετούνται οι πολίτες σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία. Το δημόσιο «ιδιωτικοποιήθηκε». Ανήκει πλέον στην γραφειοκρατία του, με μοναδικό σκοπό την μισθοδοσία της. Για την «κυβέρνηση του λαού», δεν υπάρχουν πια πολίτες! Μόνον μισθοδοτούμενοι πελάτες και επιδοματούχοι.
Ανατριχιάζεις επίσης με τις απροκάλυπτες δικαστικές συνωμοσίες (υπόθεση “Novartis”, ΕΛΣΤΑΤ) και με τον «εκπολακισμό» της πολιτικής ζωής.
Άσε που είναι η πρώτη κυβέρνηση από την εποχή Παττακού η οποία, προπορευόμενη του Ορμπάν, επιχειρεί ευθέως να ελέγξει τα ΜΜΕ, θέτοντας παράλληλα «εκτός νόμου» και τις ερωτήσεις.
Και το χειρότερο; Είναι η μόνη κυβέρνηση που γνωρίσαμε η οποία, λόγω έλλειψης φραγμών, είναι τα πάντα και τα αντίθετά τους. Που πάει να πει πως έχουν ένα θηριώδες προσόν: Δεν ντρέπονται. Έλα όμως, που «Χωρίς αιδώ, δεν υπάρχει δημοκρατία». (Κ. Καστοριάδης, «Η βιομηχανία του κενού», στο «Καιρός»).
Αυτό λοιπόν το κυνικό και αντιδημοκρατικό πρόσωπο της εξουσίας, ανέλαβαν να εξωραϊσουν, ως υπεργολάβοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι συμμετέχοντες στην «Γέφυρα», στο πλαίσιο της επιχείρησης «προοδευτικό μέτωπο». Ώστε να δώσουν στον κυβερνητικό κυνισμό «ανθρώπινο πρόσωπο». Κάτι σαν μάσκα, για να ξεγελάει τα θύματα. Είναι αυτό που κατάλαβαν, πρώτοι απ’ όλους, οι γελοιογράφοι.
ΥΓ Στην ερώτηση αν όλοι όσοι μετέχουν στην μεταμφίεση του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται δόλια, η απάντηση είναι ρητά όχι. Διότι υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι δεν πρόκειται για μεταμφίεση, αλλά για «δημοκρατική εξημέρωση» του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, κάποιοι είναι τόσο καλόπιστοι, ώστε να νομίζουν ότι η λεγόμενη «γέφυρα», είναι κάτι σαν συνέχεια της κίνησης των 58.
Η καλή τους δηλαδή πίστη, τους εμποδίζει να δουν το προφανές: Ότι η «Γέφυρα» είναι μία επινόηση σταλινογενών, για παλινδρόμηση στις παλιές μεθόδους του ΚΚΕ. Μία αναβίωση δηλαδή της παλιάς κίνησης των «εαμογενών» με το όνομα «Κίνηση για την ενότητα της αριστεράς» (ΚΕΑ), που μηχανεύτηκε το ΚΚΕ στα τέλη της δεκαετίας του 70, για την καταστροφή του ΚΚΕεσ. Όπως ακριβώς τώρα αποβλέπουν στην καταστροφή του ΚΙΝΑΛ.
Για τους καλόπιστους όμως της «Γέφυρας», που ενώ βρίσκονται σε μία παλινόρθωση των φαντασμάτων του Περισσού, νομίζουν ότι συνεχίζουν την κίνηση των 58, έχουμε καλά νέα:
Η «Γέφυρα», σαν μία παλαιοημερολογίτικη σταλινική επινόηση, απασχολεί σοβαρά μόνον τους γελοιογράφους. Απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον «κουτσό» και «ανάπηρο» Σόιμπλε – ακούσαμε και τέτοια τέρατα – ανακηρύσσει τώρα σε εχθρούς και τους γελοιογράφους! (Μεγάλη υπόθεση ο σωστός εχθρός)!
Επειδή όμως τα ανθρώπινα δεν ακολουθούν τα σχέδια που κάνουμε, με την «Γέφυρα» πέτυχαν και κάτι άλλο: Να αποκαλυφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «αυτόκλητος» εχθρός της δημοκρατικής παράταξης! Κάτι που – για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια – κινητοποιεί τους δημοκρατικούς πολίτες προς το ΚΙΝΑΛ! Πράγμα που σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε «χρήσιμο εχθρό»!
Η ετερογονία των σκοπών, έκανε πάλι το θαύμα της!